“พี่น้อง จงอย่าทำให้พระจิตของพระเจ้าต้องเศร้าหมอง” (เอเฟซัส 4:30) “จงดำเนินชีวิตในความรักดังที่พระคริสตเจ้าทรงรักเรา และทรงมอบพระองค์เพื่อเรา เป็นเครื่องบูชาที่มีกลิ่นหอมถวายแด่พระเจ้า” (เอเฟซัส 5:2) ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยากในสังคมทั่วโลก ทั้งโรคภัยไข้เจ็บ ความแตกแยกที่เกิดจากการคิดต่าง ความต้องการเอาชนะกัน ความมั่นใจและทะนงว่าสิ่งที่ตนเลือกนั้นถูกต้องกว่า การแสดงออกต่อสาธารณชนโดยไม่ได้ไตร่ตรองถึงผลที่จะตามมา ล้วนเป็นวิกฤติที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ ดูเหมือนว่า เรากำลังลืมไปแล้วว่าความงดงามของโลกและสิ่งสร้างอยู่ที่ใด เพราะเรากำลังโฟกัสไปที่ความหลุดพ้นจากความทุกข์ยากเหล่านั้น หรือความต้องการเอาชนะกันก็ไม่อาจแน่ใจได้ น้อยคนที่จะนำแสงสว่างมาส่องในที่มืดมิด เพราะเราต่างคิดว่า เรากำลังเดินในที่มืดมิด แล้วจะมีแสงสว่างได้อย่างไร มีคนมากมายที่กำลังทุกข์ยากอย่างจริงจัง และกำลังตกอยู่ในภาวะมืดมิดที่จะไปต่อ และก็มีอีกหลายคนที่อยู่ในภาวะพอเอาตัวรอดได้ แต่ก็รวมตัวเอง ตอกย้ำตัวเองให้เข้าไปในภาวะมืดมิดด้วย แต่ก็ยังมีบุคคลอีกส่วนหนึ่งที่เป็นแสงสว่างสดใสให้คนรอบข้าง แม้ตัวจะอยู่ในที่ที่มืดมิดก็เป็นแสงสว่างให้คนรอบข้างได้ดี “อย่าทำให้พระจิตของพระเจ้าต้องเศร้าหมอง” (เอเฟซัส 4:30) พระวาจายังคงย้ำเตือนฉันถึงกิจการของน้องสาวคนหนึ่ง ที่ทั้งครอบครัวต้องเผชิญกับโรคระบาดครั้งนี้ ฉันได้มีโอกาสอ่านข้อความบันทึกในเฟสของน้องคนนี้ ตั้งแต่รับรู้ว่าทั้งครอบครัวติดเชื้อแล้วทุกคน สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าอ่านแล้วรู้สึกได้รับพลังบวก ได้รับแสงสว่างสดใส คือเรื่องราวที่น้องถ่ายทอดถึงความสวยงามเมื่อต้องเผชิญกับความเลวร้าย การไม่โทษกันและกัน การดูแลให้กำลังใจกัน การสร้างรอยยิ้มให้แก่กันในครอบครัว ความอิ่มหมีพีมัน อยากกินก็กินในวันที่ต้องสู้กับโรคระบาดนี้ รวมไปถึงบันทึกชีวิตในโรงพยาบาลสนามที่น้องต้องเข้าไปใช้ชีวิตในนั้น ในขณะที่สมาชิกบางคนต้องไปรักษาตัวในโรงพยาบาลตามอาการของโรค น้องใช้พลังบวกในการต่อสู้กับเชื้อโรคที่เข้ามารบกวนชีวิตอย่างดี จนสามารถผ่านมันมาได้ในทุกวันนี้ ไม่เฉพาะที่น้องผ่านมันมาได้เท่านั้น แต่บันทึกของน้อง กลับเป็นแสงสว่าง เป็นพระพรของพระจิตเจ้าที่ส่องสว่างลงมายังคนอื่นๆด้วย คนไม่ป่วยยังได้รับแสงสว่างจากคนป่วยด้วยซ้ำไป ฉันสัมผัสได้ว่ากิจการของน้องคนนี้ช่างเป็นเครื่องบูชาที่มีกลิ่นหอมละมุน ที่มอบถวายแด่พระเจ้าจริงๆ ฉันจะเก็บเรื่องราวสวยงามนี้เอาไว้เป็นพลังชีวิต และเรียนรู้ที่จะจุดแสงสว่างให้คนรอบข้าง มากกว่าที่จะคอยดับแสงสว่างที่แสนจะริบหรี่ของผู้อื่นที่กำลังทุกข์ยาก “จงลิ้มดูให้รู้ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระทัยดี คนที่ลี้ภัยมาพึ่งพระองค์ย่องเป็นสุข” (สดุดี 34:8) ..................................... |