ศิษย์อีกคนหนึ่ง คืออันดรูว์น้องของซีโมนเปโตรทูลว่า “เด็กคนหนึ่งที่นี่มีขนมปังบาร์เลย์ห้าก้อนกับปลาสองตัว ขนมปังและปลาเพียงเท่านี้ จะพออะไรสำหรับคนจำนวนมากเช่นนี้” (ยอห์น 6:8-9) ข้าพเจ้าได้ฟังบทเพลงหนึ่งชื่อว่า “ขนมปัง5ก้อนและปลา2ตัว” https://www.youtube.com/watch?v=tsG1Z91CGT0 ในบทเพลงกล่าวถึงเด็กชายคนหนึ่ง เด็กชายถวายขนมปัง5ก้อนและปลา2ตัวให้กับพระเยซูเจ้า เขามีเพียงสิ่งเล็กน้อยซึ่งแน่นอน มันคงจะไม่พอสำหรับประทังความหิวของผู้คนหลายพันคน แต่สิ่งเล็กน้อยที่เขามีนี้ เขาเต็มใจถวายแด่พระเยซูเจ้า และสิ่งเล็กน้อยนี้แหละที่พระเยซูเจ้าทรงทวีและแจกจ่าย ประทังความหิวให้แก่ผู้คนหลายพันคนนั้นจนอิ่มหนำ ข้าพเจ้ากลับมาคิดถึงกิจการของตนเอง ในช่วงวิกฤติโควิดนี้ ซึ่งถ้าคิดไป พระเจ้าทรงพระเมตตาต่อข้าพเจ้ามากมาย ข้าพเจ้ามิได้ยากลำบากในการกินอยู่ หลับนอนในช่วงนี้เมื่อเทียบกับอีกหลายคน เพียงแต่ระมัดระวังตัวและรอบคอบในการดำเนินชีวิตมากขึ้น ในท่ามกลางความไม่ยากลำบากเท่าไรนั้น ก็มีผู้ที่กำลังยากลำบากมากมาย ในชุมชนที่เป็นแหล่งแพร่เชื้อ ในสถานประกอบการ ในแคมป์คนงาน พวกเขาลำบากทั้งปัจจัย เครื่องอุปโภคบริโภคและที่อยู่อาศัย การถูกกักตัว ข้าพเจ้าทำได้เพียงแค่ติดต่อผู้ที่เป็นทัพหน้าเข้าช่วยเหลือเยียวยาพวกเขาเหล่านั้น และมอบปัจจัยที่ข้าพเจ้าพอจะช่วยเหลือได้ มันน้อยมากเมื่อเทียบกับจำนวนผู้คนที่กำลังทุกข์ยากลำบากนั้น แต่...พระเยซูเจ้าทรงมีพระเมตตาเสมอ ไม่มีอัศจรรย์ใดใหญ่ยิ่งไปกว่าอัศจรรย์แห่งความรัก ที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำให้สิ่งเล็กน้อยถูกทวีจนมากพอสำหรับทุกคน ได้ประทังความทุกข์ยากลำบาก เหมือนเช่นที่พระเยซูเจ้าทรงทวีขนมปังและปลาเพียงเล็กน้อยที่เด็กชายถวายให้ เพื่อประทังความหิวให้แก่ผู้คนหลายพันคน บางที ความเสียสละเพียงเล็กน้อยของคนๆหนึ่ง ก็เป็นแบบอย่างในการเสียสละของผู้คนมากมาย ข้าพเจ้าได้เห็นกิจการของน้องเยาวชนคนหนึ่งในชุมชนคลองเตย และวัดคาทอลิกที่นั่น เขาเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเยียวยาผู้คนในชุมชน ทั้งๆที่เขาสามารถเลือกที่จะไม่ต้องเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงติดเชื้อที่นั้นก็ได้ แต่เขาเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของความทุกข์ยากนั้น ข้าพเจ้าอ่าน ติดตาม ดูกิจการของทางวัดคาทอลิกที่นั่นผ่านหน้าเฟสของเขาทุกวัน ในการตระเตรียมอาหาร เครื่องอุปโภคบริโภคแต่ละวัน เพื่อนำไปแจกจ่ายให้กับผู้เดือนร้อนในชุมชน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องมีต้นทุนในการเยียวยา กิจการแห่งรักของเขาเหมือนกิจการของพระเยซูเจ้า ที่ทวีขนมปังและปลาเมื่อครั้งกระนู้น ส่งผลให้ข้าพเจ้าได้รับเสียงเรียกเตือนในการรู้จักที่จะหยิบยื่น สิ่งที่ตนมีเข้าไปช่วยเหลือบ้าง สิ่งเล็กน้อยที่ข้าพเจ้ามี พระเจ้าจะทรงทวีให้มากขึ้น ผ่านกิจการแห่งรักของคนดีมากมายที่เป็นเสมือนเด็กชายผู้เสียสละคนนั้น มือสำหรับหยิบยื่นช่วยเหลือโดยไม่มีข้อแม้ว่า “ข้าพเจ้ามีเพียงน้อยนิดจะช่วยใครได้เล่า” “พระองค์ทรงตอบสนองความปรารถนาของทุกคนที่ยำเกรงพระองค์ ทรงฟังเสียงร้องขอความช่วยเหลือและทรงช่วยเขาให้รอดพ้น” (สดุดี 145:19) ..................................... |