“ถ้าพระองค์พอพระทัย พระองค์ย่อมทรงรักษาข้าพเจ้าให้หายได้” (มาระโก 1:40) หลายครั้งที่เราวอนขอและเรียนรู้ว่า หากเราวอนขอสิ่งใด เราต้องไว้วางใจและพึงพอใจในสิ่งที่ได้รับนั้นแม้จะไม่ได้ตามที่วอนขอก็ตาม เรารู้สึกลำบากใจเมื่อวอนขอในสิ่งที่เราต้องการ และต้องต่อท้ายว่าหากเป็นที่พอพระทัยพระองค์โปรดให้ข้าพเจ้าเถิด เพราะเรายังมีความปรารถนามากกว่าความไว้วางใจจริงๆ แต่คนโรคเรื้อนที่มาพบพระเยซูเจ้านั้นสอนให้ข้าพเจ้าเรียนรู้ว่า เราต้องมีความวางใจและรู้จักที่จะมองความยากลำบาก ความต้องการของคนอื่น ให้มากกว่าความยากลำบากและความต้องการของตนเอง “และเพราะมีมลทิน เขาจะต้องแยกไปอยู่นอกค่าย” (เลวีนิติ 13:46) ในสมัยก่อนการถูกจับแยกตัวออกจากสังคมเพราะเป็นโรคติดต่อ ซ้ำร้ายยังต้องคอยตะโกนบอกทุกคนว่าตนเองมีมลทินนั้น ถ้าเป็นในสมัยนี้คงถูกเรียกร้องความมีมนุษยธรรม แต่ในเหตุการณ์นี้กลับสอนใจข้าพเจ้าว่า ในฐานะความเป็นมนุษย์ที่อาศัยอยู่ร่วมกับเพื่อนมนุษย์มากมายในสังคม เราต้องมีความรับผิดชอบต่อชีวิตคนอื่นด้วย ความรับผิดชอบที่เรียกร้องให้เสียสละความรู้สึก ความทรมานจากความเจ็บป่วยเพื่อแสดงออกซึ่งความรัก ต่อชีวิตของเพื่อนมนุษย์ในการแสดงตนว่าเป็นโรคติดต่อ มีมลทิน เพื่อไม่ให้เกิดการระบาดของโรคติดต่อนั้น แม้ในสมัยนี้เราจะไม่ต้องเสียสละตนเองมากมายขนาดนั้น ไม่ต้องตะโกนร้องบอกใครๆว่าตนมีมลทิน ไม่ต้องถูกแยกตัวออกไปอยู่นอกค่าย ห่างไกลผู้คนแม้แต่ครอบครัวที่ตนรัก แต่คริสตชนก็ยังควรมีจิตสำนึกของความเสียสละ และความรัก เป็นรากเหง้าของชีวิตตนเอง เป็นต้นกำเนิดของความเป็นคริสตชน ลูกนกแก้วเลี้ยงตัวหนึ่งถูกฟูมฟักจากมือมนุษย์ตั้งแต่เกิดจนโต วันหนึ่ง ผู้เลี้ยงเปิดเพลงบรรเลงดนตรีธรรมชาติจากโทรศัพท์มือถือทิ้งไว้ ลูกนกแก้วบินโผเข้าไปและเกาะอยู่บนโทรศัพท์เนิ่นนานนิ่งๆจนเพลงจบ แล้วจึงบินไปเล่นต่อที่อื่น อีกสักพักผู้เลี้ยงก็เปิดเพลงบรรเลงดนตรีธรรมชาติขึ้นอีกครั้ง ลูกนกแก้วก็บินมาเกาะและอยู่นิ่งๆจนเพลงจบเช่นนั้น ข้าพเจ้าสัมผัสได้ถึงถิ่นที่มาหรือต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิด ที่ต่อให้ออกไปสู่สภาพแวดล้อมเช่นไร ก็ยังมีบางสิ่งถูกเรียกร้องอยู่ภายในให้สำนึกถึงต้นกำเนิด รากเหง้าชีวิตของตนเอง ลูกนกแก้วที่ถูกเลี้ยงด้วยมือมนุษย์แม้จะหากินเองไม่เป็นเมื่อต้องคืนสู่ธรรมชาติ แต่อย่างไรเสีย ลูกนกแก้วก็ยังคงมีความเป็นสิ่งมีชีวิตของธรรมชาติอยู่ดี พื้นฐานชีวิตคริสตชนมาจากความรัก มาจากคำสอนแห่งความรักของพระเยซูเจ้า ต่อให้เราอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ชั่วร้าย เราก็จะต้องยืนหยัดในความรักนั้น ต่อให้เราหลงทางออกไปเราก็ต้องเดินกลับมาสู่แสงสว่างหลักของเราเสมอ อย่างไรเสียเราก็ยังคงเป็นสิ่งสร้างที่สวยงามของพระเจ้าที่ถูกสร้างมาด้วยความรักอยู่ดี “แต่ความรักมั่นคงขององค์พระผู้เป็นเจ้า ห้อมล้อมผู้วางใจในพระองค์” (สดุดี 32:10) จะรักให้เหมือนที่พระองค์ทรงรัก จะมอบใจภักดิ์รักพระองค์ไม่สิ้นสูญ จะเดินก้าวไปเบื้องหน้าทางพระคุณ จะรักเพิ่มพูนไม่ให้สูญในวิญญาณ …………………………. |