ทุกคนต่างประหลาดใจ จึงถามกันว่า “นี่มันเรื่องอะไร เป็นคำสั่งสอนแบบใหม่ที่มีอำนาจ เขาสั่งแม้กระทั่งปีศาจ และมันก็เชื่อฟัง” (มาระโก 1:27) ............................................ แม้กระทั่งปีศาจ ยังเชื่อฟังพระองค์ แต่ข้าพเจ้าเล่ากลับดื้อดึงดัน ยอมให้ปีศาจร้ายเข้ามาครอบครองจิตวิญญาณ ปีศาจแห่งความเห็นแก่ตัว ปีศาจแห่งความอยากมีอยากได้ ปีศาจแห่งการเอาชนะ แก่งแย่งแข่งขัน ปีศาจที่ยึดเอาความสุขของตนเองเป็นศูนย์กลาง จิตใจมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึง แข็งกระด้างในคราวที่ควรอ่อนโยน อ่อนแอในคราวที่ควรจะเข้มแข็ง สิ่งที่จะทำให้เราไม่ตกอยู่ในอำนาจของปีศาจคือการเชื่อฟัง คำว่าเชื่อฟัง แปลว่า การประพฤติตามคำสั่ง หรือคำสอน มีคำกล่าวแต่ในอดีตว่า การที่เราเชื่อฟังผู้ที่อาวุโสกว่านั่นคือสิ่งที่ดี เพราะผู้ที่อาวุโสกว่าอาบน้ำร้อนมาก่อนเรา นั่นหมายความว่า พวกท่านผ่านประสบการณ์การใช้ชีวิตมามากกว่าเรานัก เด็กๆมีความสุขกับการทำตามอำเภอใจของตนเอง แต่จะดีกว่า ปลอดภัยกว่าหรือไม่ ถ้าเขาเชื่อฟังคำสอนเตือนของพ่อแม่ หากพ่อแม่เห็นว่าสิ่งนั้นไม่สมควรกระทำ เพราะท่านอาจจะล่วงรู้ถึงผลที่จะตามมาอาศัยประสบการณ์ที่ท่านมี พระเยซูเจ้ายังทรงเป็นแบบอย่างของการเชื่อฟัง ด้วยความสุภาพนบนอบต่อพระบิดาเจ้า “พระบิดาเจ้าข้า ถ้าพระองค์มีพระประสงค์ โปรดทรงนำถ้วยนี้ไปจากข้าพเจ้าเถิด แต่อย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้า ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด” (ลูกา 22:42) การไม่เชื่อฟังมาจากการที่ใจขาดความสุภาพนบนอบ ข้าพเจ้าเคยทำงานร่วมกับรุ่นพี่คนหนึ่ง เธอเป็นคนที่ค่อนข้างมุทะลุ อารมณ์ร้อน และมั่นใจในตนเอง ทุกครั้งที่ได้รับการตักเตือนเรื่องการงาน เธอจะเถียงหัวชนฝา ด้วยมั่นใจว่าตนเองทำถูกต้องแล้ว บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าเราทำถูก อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอไป เพราะมาตรฐานการวัดความถูกผิดของมนุษย์นั้นมักยึดเอาตนเองเป็นศูนย์กลางเสมอ ดังนั้น ชีวิตการทำงานของรุ่นพี่ท่านนั้นจึงกระท่อนกระแท่นมาตลอด ในขณะที่รุ่นน้องคนอื่นๆค่อยๆเจริญงอกงามเติบโต และได้รับการพัฒนาในหน้าที่การงานเพิ่มขึ้น แต่เธอยังคงวนเวียนและโวยวายอยู่ในจุดเดิมของเธอไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน มีแต่จะถอยหลังในหน้าที่การงานลงไปตามลำดับ แต่อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้ายังเฝ้าขอบคุณรุ่นพี่คนนั้น ที่ให้ประสบการณ์ชีวิตบางส่วนแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็เช่นกัน หากใจปิดกั้น ข้าพเจ้าก็คงไม่มีหูที่จะเชื่อฟังผู้หวังดี หากดวงตาของใจมืดบอด ข้าพเจ้าก็คงมองไม่เห็นแบบอย่างการดำเนินชีวิต และหากข้าพเจ้าไร้คำสอนของพระเจ้าในจิตวิญญาณ ข้าพเจ้าก็คงไม่สามารถแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้เลย “มาเถิด เราจงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความยินดี เราจงโห่ร้องสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงเป็นหลักศิลาที่ช่วยเราให้รอดพ้น” (สดุดี 95:1) ขอพระองค์ ทรงนำทาง สว่างแจ้ง ทรงเติมแรง เติมพลัง ความหวังให้ ข้าฯจะเดิน มุ่งตรง ตามทรงชัย มีพระองค์ ทรงนำไป ไม่หวั่นกลัว …………………………. |