“ของของซีซาร์ จงคืนให้ซีซาร์ และของของพระเจ้า ก็จงคืนให้พระเจ้าเถิด” (มัทธิว 22:21) ..................................................... อันที่จริงแล้วเราเองก็ไม่ใช่เจ้าของของตัวเองเลย เพราะเราไม่สามารถกำหนดกฎเกณฑ์วันเวลาที่เราจะเกิดหรือจะตายได้ ดังนั้น ชีวิตของเราจึงเป็นของพระผู้สร้างสรรพสิ่ง พระองค์ทรงบรรจงสร้างสรรค์เรามาด้วยความรัก หลายครั้งที่เรายึดติดกับสิ่งของของโลกใบนี้ อำนาจ เกียรติยศ หน้าตา ทรัพย์สมบัติ คำชื่นชมยินดี ข้าพเจ้าได้ฟังพระบรมราโชวาทของพ่อหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงสอนเตือนใจไว้ โดยข้าพเจ้าจับใจความโดยย่อได้ว่า เราต้องไม่หวั่นไหวกับคำชื่นชม หรือคำตำหนิ ไม่ยึดติดกับอดีตและพะวงกับอนาคต ทำปัจจุบันให้ดีและมีคุณค่าที่สุด ทุกๆวันของพระองค์จึงเป็นวันที่มีคุณค่าและคุ้มค่า ข้าพเจ้าย้อนกลับไปชมพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ท่านทีไร ภาพที่พระองค์ท่านทรงงานแม้จะทรงประชวร หรือพระชนมายุมากแล้วก็ตาม ล้วนเป็นแบบอย่างชีวิตที่สอนข้าพเจ้าว่า ทุกเวลาที่เรายังมีลมหายใจอยู่ จงใช้โอกาสนั้นสร้างแต่คุณประโยชน์และสิ่งที่ดีงามไว้ จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต ข้าพเจ้าได้รับทราบถึงงานตามโครงการของพระองค์ท่านกว่า 4,000 โครงการ ล้วนเป็นโครงการเพื่อบรรเทาทุกข์ของพสกนิกรชาวไทย และยังเป็นโครงการที่สร้างความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติทั้งสิ้น ธรรมชาติเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า เมื่อเรารักธรรมชาติ ธรรมชาติก็รักเรา ให้คุณประโยชน์แก่เรา เมื่อเราทำลายธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะย้อนกลับมาทำลายเรา ในขณะที่พระองค์ท่านพยายามสอนเราให้เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ด้วยปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง หรือแนวคิดทฤษฎีใหม่ แล้วเราหละ...เคยทำตามที่พ่อสอนมากน้อยเพียงใด คำพระสอนเราก็ไม่ฟัง คำพ่อสอนเราก็ไม่เชื่อ เราเชื่อตัวตนของตน ความสุขของตน ความสำเร็จของตนเท่านั้นหรือ? มีคำถามๆ หนึ่งถามข้าพเจ้าว่า อยากให้อะไรบนโลกนี้กับลูกหลานในอนาคต ข้าพเจ้าตอบว่า... โลกที่มีอากาศใสใสไร้มลพิษ มีชีวิตแวดล้อมด้วยธารน้ำและป่าเขียว มีมิตรเพื่อนบ้านที่สมัครสมานกลมเกลียว มีโลกที่สร้างความเป็นหนึ่งเดียวสานสัมพันธ์ ข้าพเจ้าได้อ่านและเรียนรู้ สมณสาส์นเตือนใจ “ขอคำสรรเสริญจงมีแด่พระองค์” เป็นสมณสาส์นที่สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสเตือนใจเรา ให้พิทักษ์รักษาธรรมชาติของโลกด้วยความยุติธรรม ซึ่งมนุษย์กำลังเข้าไปเบียดเบียนทำลาย ไม่เฉพาะธรรมชาติเท่านั้น แต่ทำลายเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน โดยเฉพาะคนยากจนและคนที่จะได้รับผลกระทบ จากการกระทำของผู้ที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์หรือบุคคลเหล่านั้นอาจจะดูห่างไกลเรามาก ข้าพเจ้าจึงย้อนกลับมาดูตัวเอง แก้ไขที่ตัวเองก่อนน่าจะดีกว่า ข้าพเจ้าจะพยายามใช้ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงอย่างพ่อหลวง จะพอใจในสิ่งที่มี ยินดีในสิ่งที่ได้ ใช้ทรัพยากรโลกอย่างรู้คุณค่า และสอนให้เด็กๆใส่ใจกับธรรมชาติรอบตัว เป็นหนึ่งเดียวกันกับธรรมชาติ และเพื่อนมนุษย์ที่ต้องการความช่วยเหลือ “จงกล่าวแก่นานาชาติว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ปกครอง พระองค์ทรงตั้งโลกไว้อย่างมั่นคง จะคลอนแคลนมิได้ พระองค์จะทรงพิพากษาประชาชาติด้วยความยุติธรรม” (สดุดี 96:10-11) ....................................... |