ข้าพเจ้าเคยถามพ่อว่าทำไมพระเจ้าจึงทรงเลือกชนชาติอิสราเอล

ให้เป็นชนชาติที่พระองค์ทรงเลือกสรร

พ่อบอกข้าพเจ้าว่าชนชาติใดจะถูกเลือกก็ไม่สำคัญ

เท่ากับชนชาตินั้นต้อนรับพระองค์หรือไม่

“พระอาณาจักรของพระเจ้าจะถูกยกจากท่านทั้งหลาย

ไปมอบให้แก่ชนชาติอื่นที่จะทำให้บังเกิดผล”

(มัทธิว 21:43)

พระอาณาจักรของพระเจ้าจะบังเกิดผลในชนชาติ

ที่ต้อนรับพระองค์ และจะแข็งแกร่งด้วยพลังแห่งความเชื่อ

“สวนองุ่นขององค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาล

คือพงศ์พันธุ์อิสราเอล  ชาวยูดาห์เป็นสวนที่พระองค์ทรงโปรดปราน

พระองค์ทรงหวังความยุติธรรม แล้วทรงพบแต่การนองเลือด

ทรงหวังความชอบธรรม กลับทรงพบเสียงร้องให้ช่วย”

(อิสยาห์ 5:7)

ข้าพเจ้าเคยรู้สึกอิจฉาแผ่นดินที่พระองค์ทรงเลือกสรร

อยากเป็นชนชาติที่พระองค์เคยดำเนินชีวิตอยู่ด้วยในประวัติศาสตร์

แต่บัดนี้  ข้าพเจ้ากลับรู้สึกว่าแผ่นดินและชนชาติที่ต้อนรับพระองค์ต่างหาก

ที่น่าอิจฉากว่า เพราะพระองค์ทรงสถิตอยู่กับเขา เป็นพลังที่เข้มแข็งให้พวกเขา

ทรงประทับอยู่ในจิตวิญญาณของพวกเขาที่เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์

“ผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าย่อมเป็นสุข

เขาเดินอยู่ในมรรคาของพระองค์

ท่านจะมีอาหารกินจากงานที่ท่านทำ

ท่านจะเป็นสุขและเจริญรุ่งเรือง”

(สดุดี 128:1-2)

ข้าพเจ้าไปค่ายร่วมรุ่นนักศึกษาค่ายหนึ่ง

ซึ่งสมาชิกรุ่นที่ข้าพเจ้าสังกัดอยู่มีจำนวนน้อยที่สุดในค่ายนี้

พวกเราสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของคำว่าชนกลุ่มน้อย

และเสียงของชนกลุ่มน้อยมักจะเบาจนชนกลุ่มใหญ่แทบจะไม่ได้ยิน

ยิ่งเรารู้สึกมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรักและกลมเกลียวกันมากเท่านั้น

ข้าพเจ้าสัมผัสได้ถึงความร่วมมือ ร่วมใจกัน

ความพยายามที่จะดึงพลังกลุ่มของเราออกมาให้ชนกลุ่มใหญ่ได้เห็น

เป็นพลังความเชื่อมั่นในกันและกันว่าเรามั่นคง

แข็งแกร่งพอที่จะไม่ยอมให้ใครมาบดบังเราได้เลย

ข้าพเจ้าในฐานะคริสตชนไทยก็เช่นกัน

เราจะเป็นพลังอันแข็งแกร่งของพระเจ้า

ในการประกาศให้คนรอบข้างได้สัมผัสถึงความเป็นตัวตนของเรา

ในฐานะลูกของพระ และมีความรักของพระองค์เป็นเสมือนลมหายใจของชีวิต

*ในพระองค์  ขอทรง  นำหนทาง

ให้ลูกวาง  ไว้ใจ  ไม่หวั่นไหว

ทุกก้าวย่าง  หนทาง  แม้ห่างไกล

มีพระองค์  นำทางไป  ไม่หวั่นเลย

ทุกชนชาติ  ทุกพงศ์พันธุ์  พระสรรสร้าง

ทรงปูทาง วางรักไว้ ไม่นิ่งเฉย

แต่ตัวเรา  กลับเมินหมาง ห่างละเลย

ทิ้งผู้เคย  มอบชีวา  ฆ่าทำลาย

ขอโปรดเถิด  องค์พระเจ้า บรรเทาทุกข์

ให้ลูกลุก  ยืนหยัด ไม่ห่างหาย

เปลี่ยนดวงใจ  หินกร้าน ให้กลับกลาย

อ่อนละม้าย  คล้ายปุยนุ่น  อุ่นพระพร*

.......................................

S