“ประกาศกและผู้ชอบธรรมจำนวนมาก ปรารถนาจะเห็นสิ่งที่ท่านได้เห็นอยู่ แต่ก็ไม่ได้เห็น ปรารถนาจะได้ฟังสิ่งที่ท่านฟังอยู่ แต่ก็ไม่ได้ฟัง” (มัทธิว 13:17) ................................................ มีแนวทางการสอนหนึ่งเรียกว่าการสอนโดยเน้นกระบวนการไตร่ตรอง เริ่มจากการรู้จักที่จะฟัง อ่าน ดูข้อความ ข้อคำสอน หรือเรื่องราวสั้นๆสักเรื่องหนึ่ง แล้วนำมาคิดวิเคราะห์ ไตร่ตรองจนสามารถนำมาปรับใช้กับชีวิตตนเองได้ ข้าพเจ้าได้รับคำแนะนำให้ทดลองใช้แนวทางกระบวนการไตร่ตรองนี้กับเด็กๆ พบว่า หากเด็กๆได้รับการฝึกฝนโดยใช้กระบวนการไตร่ตรองนี้อย่างสม่ำเสมอ เด็กๆจะสามารถนำประสบการณ์ชีวิตในแต่ละวันเป็นข้อคิดเพื่อพัฒนาตนเองได้ดีขึ้น และสามารถใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างมีคุณค่า มีความหมายมากยิ่งขึ้น ชีวิตของข้าพเจ้าก็เช่นกัน หากจะใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างขอไปทีก็ทำได้ หรือจะกอบโกยหาความสุขเพื่อตัวเองก็ทำได้ แต่พระเจ้าทรงจัดเตรียมภารกิจเบาๆที่มีคุณค่าไว้ให้กับข้าพเจ้า เพื่อไม่ให้ข้าพเจ้าหลงลืมพระเจ้า ผู้เป็นเจ้าชีวิตของข้าพเจ้าไปได้ นั่นคือการไตร่ตรองบทความพระวาจาของพระเจ้ารายสัปดาห์ มีบางสัปดาห์ที่ข้าพเจ้าแอบเกิดบาปขี้เกียจ แต่พระเจ้าก็ทรงส่งนายชุมพาบาลใกล้ชิดมาตักเตือนอยู่เสมอ “ส่งบทความหรือยังหลานรัก” ไม่บ่อยครั้งนักที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตนเองละเลยต่อสิ่งสำคัญนี้ แต่ก็มีหลายครั้งอยู่ที่ข้าพเจ้าเกิดความเกียจคร้านโดยเฉพาะในช่วงวันหยุดยาว การไตร่ตรองพระวาจาของพระเจ้าอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ข้าพเจ้าใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น รอบคอบในการกระทำมากยิ่งขึ้น ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้ดีพร้อม หรือสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง ยังคงมีกิจการที่ผิดพลาดพลั้ง และหลงทางอยู่บ่อยๆ ข้าพเจ้ายังคิดอยู่ว่าหากข้าพเจ้าไม่ได้รับภารกิจนี้ ข้าพเจ้าจะหลงทางไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่อาจคาดเดาได้ พระวาจาที่ข้าพเจ้าได้ไตร่ตรองในแต่ละสัปดาห์ ช่วยฉุดรั้งข้าพเจ้าไว้ให้พ้นจากภยันตรายทั้งปวง “ใครมีหู ก็จงฟังเถิด” (มัทธิว 13:9) พระวาจาของพระเจ้าดังเข้าไปในจิตวิญาณของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ยินและได้ฟังพระวาจานั้นนับเป็นพระพร แต่พระวาจานั้นจะไม่มีคุณค่าเลยหากข้าพเจ้าได้ยินและได้ฟังแล้วยังเมินเฉย ไม่ได้นำมาเป็นชีวิต ไม่ได้นำมาเป็นจิตวิญญาณของข้าพเจ้า เมื่อไม่นานมานี้ คุณพ่อพงศ์เทพ ประมวลพร้อม ได้ให้ข้อคิดและให้กำลังใจแก่ข้าพเจ้าว่า “เพราะผู้ที่มีมากจะได้รับมากขึ้นจนเหลือเฟือ ส่วนผู้ที่มีน้อย จะถูกริบสิ่งเล็กน้อยที่มีไปด้วย” (มัทธิว 13:12) จึงเป็นความจริง เพราะความเชื่อต่อความเชื่อ เรามีความเชื่อเพียงเล็กน้อยแต่ไม่ทิ้ง มันจะเพิ่มพูนขึ้นตามวันเวลา ช่างตรงกับพระวาจาในวันนี้เสียจริงๆ ข้าพเจ้ามีความตั้งใจเหลือเกินที่จะไม่ให้สิ่งที่มี ต้องสูญหายไปจากการละเลยของข้าพเจ้า และจะทำให้มีมากยิ่งขึ้นด้วย โปรดเพิ่มพูนความเชื่อของข้าพเจ้าในแต่ละวัน ด้วยพระวาจาอันทรงชีวิตของพระองค์ “ในวันนี้ ถ้าท่านได้ยินเสียงของพระองค์ ก็อย่าทำใจแข็งเลย” ................................ |