“พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาอีกว่า ‘สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงส่งเรามาฉันใด เราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น’ ” (ยอห์น 20:21) .................................................... ข้าพเจ้าถามพนักงานบริษัทคนหนึ่งถึงภาระหน้าที่ในบริษัทของเขา เขาเล่าว่า พนักงานบริษัทจะทำหน้าที่ของตนอย่างจำเจมาก ถ้างานในหน้าที่ของตนเรียบร้อยแล้วก็คือ สบายเพราะว่างเว้นแล้ว ข้าพเจ้ากลับมานั่งนึกถึงภาระหน้าที่ของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นครู ภาระหน้าที่ของครูไม่ได้สิ้นสุดลงเมื่อสอนจบคาบ ภาระหน้าที่ความเป็นครูติดตัวข้าพเจ้าไปตลอดเวลา มันคล้ายๆเหมือนเป็นตราประจำตัวของคำว่าครูว่าต้องเป็นอย่างไร เมื่อคนรอบข้างมองและรู้ว่านี่คือครูผู้ให้ความรู้ที่ควรคู่กับคุณธรรมด้วย มันยาก มันเหมือนถูกตีกรอบให้ชีวิตว่าไม่ควรผิดพลาด ยิ่งไปกว่านั้น ข้าพเจ้าเป็นครูคาทอลิก ยิ่งข้าพเจ้าเดินเข้ามาสู่ศูนย์กลางความเชื่อ ความศรัทธา และความรัก ข้าพเจ้ายิ่งต้องตัด สละ ระมัดระวัง รอบคอบในการดำเนินชีวิตยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าไม่เคยบอกว่าข้าพเจ้าเป็นคนที่ดีพร้อม แต่เพราะข้าพเจ้าเคยผ่านสิ่งเลวร้าย ความอ่อนแอฝ่ายกายมาแล้วต่างหาก มันจึงเป็นบทเรียนราคาแพงที่ติดตัวข้าพเจ้ามาตลอด จวบจนวันที่ข้าพเจ้าเข้ามาทำงานของพระเต็มตัวยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าจึงสัมผัสได้ถึงการให้อภัย พระเมตตาที่พระเจ้าทรงมีต่อข้าพเจ้า และคนที่ข้าพเจ้ารักทุกคน บาปผิดบกพร่องของข้าพเจ้า พระเจ้าไม่เคยเหลียวมองหรือจดจำไว้เลย พระองค์เพียงแค่ตีสอนบ้าง เตือนผ่านเหตุการณ์ต่างๆบ้าง ให้ข้าพเจ้าสำนึก และแก้ไขความผิดบกพร่องนั้น ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า ต่อจากวันนั้นที่ข้าพเจ้าได้รับการอภัยแล้ว ข้าพเจ้าจะไม่กลับไปทำสิ่งเลวร้ายซ้ำอีก และข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะรักพระเจ้าให้มากยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าสอนนักเรียนคำสอนว่า หากคุณจะรักใครสักคน คุณก็ย่อมต้องอยากที่จะรู้จักประวัติของเขา ที่มาของเขา และทุกรายละเอียดของเขา เขาจะเป็นเหมือน Idol ในชีวิตคุณ ที่คุณเฝ้าคอยติดตามทุกความเคลื่อนไหว คุณพ่อสมเกียรติ ตรีนิกร สอนข้าพเจ้าและเพื่อนผู้อบรมพระคัมภีร์ร่วมกันว่า หากลูกจะออกไปบอกเรื่องราวของพระเยซูเจ้าให้คนอื่นรู้จัก ลูกต้องรู้จักพระเยซูเจ้าชัดเจนก่อน เพราะ “ไม่มีใครให้ในสิ่งที่ตนไม่มีได้” และสิ่งที่ตนมีก็ต้องเป็นสิ่งที่ตนรักมากด้วยจึงจะสามารถถ่ายทอดได้ชัดเจนขึ้น บุคคลที่เรารัก ยิ่งเราต้องฝ่าฟันเพื่อจะได้รักมากเท่าไหร่ คุณค่าของความรักนั้นก็จะยิ่งเข้มข้นขึ้น “ท่านจงชื่นชม แม้ว่าในเวลานี้ท่านยังต้องทนทุกข์ จากการถูกทดสอบต่างๆ ชั่วขณะหนึ่ง เพื่อคุณค่าที่แท้จริงแห่งความเชื่อของท่านจะได้รับการสรรเสริญ” (1 เปโตร 1:6) เมื่อข้าพเจ้าผ่านการถูกทดสอบแล้ว มันจะเป็นเครื่องยืนยันว่าข้าพเจ้าเข้มแข็งมากพอที่จะรัก และมั่นคงมากพอที่จะเดินทางบนหนทางความเชื่อนี้เพียงใด และมีความหวังมากพอที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ ทิ้งอดีตที่หม่นมัว ยืนอยู่บนปัจจุบันที่รอบคอบ และก้าวไปสู่อนาคตที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ตามความเหมาะสม มีอดีต เป็นบทเรียน ให้มุ่งมั่น มีปัจจุบัน สอนฉัน อย่าหวั่นไหว มีอนาคต มอบให้พระ อย่างวางใจ มีทุกก้าว ที่ก้าวไป ในพระพร มีความรัก ยืนยัน ว่าจะรัก มีความเชื่อ ไว้พิงพัก ยามล้าอ่อน มีความหวัง ที่ปลายทาง ตะวันรอน มีพระพร ล้นคณา ค่าอนันต์ “สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด” (ยอห์น 20:26) ............................................... |