“อับรามจึงออกเดินทางตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส” (ปฐมกาล 12:4) ........................................................ อับราฮัม ผู้เป็นแบบอย่างแห่งความเชื่อสำหรับคริสตชน เมื่อครั้งที่พระเจ้าตรัสให้ท่านออกจากแผ่นดินของตน และเดินทางไปยังแผ่นดินใหม่ที่ท่านไม่เคยรู้จัก ท่านก็ออกเดินทางไปด้วยความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า มันเป็นการยากที่เราจะมีความเชื่อได้มากมายเช่นนั้น เบื้องหน้าที่แลดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคสำหรับเรา เราก็ไม่กล้าที่จะเหยียบย่างเข้าไปแม้เพียงปลายเท้า ความเจ็บปวด ความผิดหวังอย่างหนักหน่วง จากปัญหาและอุปสรรคในชีวิต เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกฝนความเชื่อให้มั่นคงยิ่งขึ้น คล้ายกับการสอนให้ชีวิตเข้มแข็งขึ้นเมื่อต้องผ่านปัญหาและอุปสรรค เพียงแค่ว่าความเชื่อจะเดินทางไปพร้อมกับเราในอุปสรรคและปัญหานั้น แต่ความเข้มแข็งของชีวิต รอเราอยู่ปลายทางความสำเร็จถ้าเราผ่านมันไปได้ เมื่อความเชื่อฝ่ายจิตในองค์พระผู้เป็นเจ้า รวมกับความเข้มแข็งฝ่ายกายในการลุกก้าวเดินผ่านอุปสรรคไป ไม่มีอะไรยากเกินกำลังที่เราจะก้าวไปได้พร้อมกับพระเจ้า “แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเฝ้าพิทักษ์ผู้ที่ยำเกรงพระองค์ ผู้ที่หวังในความรักมั่นคงของพระองค์ เพื่อจะช่วยชีวิตของเขาให้พ้นจากความตาย และรักษาเขาไว้ในยามอาหารขาดแคลน” (สดุดี 33:18-19) ชีวิตของคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ ยิ่งในสังคมปัจจุบัน ยิ่งทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกกลัว หวาดหวั่น ระแวง และขาดความไว้วางใจในเพื่อนมนุษย์ไปหมด ข้าพเจ้าเคยเดินตลาดนัดกับลูกๆในเย็นวันหนึ่ง จู่ๆก็มีชายวัยรุ่นคนหนึ่งวิ่งถือมีดยาวฟาดฟัน ชายวัยรุ่นอีกคนหนึ่งข้ามถนนมาทางข้าพเจ้าและลูกๆ ข้าพเจ้ารีบดันลูกๆเข้าไปหลบในร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่งด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ชีวิตเราช่างอยู่ยากเสียเหลือเกิน บางคนก็ทำร้ายตนเองในขณะที่อีกหลายคนร้องขอต่อชีวิต บางคนก็ทำร้ายผู้อื่นในขณะที่อีกหลายคนกำลังช่วยต่อชีวิตให้คนอื่น หากข้าพเจ้าขาดความเชื่อ ความไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นชีวิตของข้าพเจ้าไปเสียแล้ว ข้าพเจ้าคงรู้สึกทดท้อกับการมีชีวิตที่แสนยากลำบากบนโลกใบนี้เหลือเกิน แต่ด้วยความเชื่อ ทำให้ข้าพเจ้ามั่นใจว่า เหตุการณ์อันไม่น่าจดจำเหล่านั้น เป็นเสมือนบทเรียนให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ เป็นบทเรียนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบให้ข้าพเจ้า เพื่อสอนให้ข้าพเจ้าไว้วางใจในพระเจ้าให้มากยิ่งๆขึ้น ให้ฝากชีวิต การกระทำ และทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับพระองค์ และทำทุกวันให้เป็นพระพรสำหรับตนเองและคนรอบข้าง บทเรียนเหล่านั้นสอนให้ข้าพเจ้าไม่ใช้ชีวิตอยู่บนความประมาท และในขณะเดียวกัน ก็สอนให้ข้าพเจ้าไว้วางใจในพระเจ้า ผู้เป็นป้อมปราการของข้าพเจ้า “แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเฝ้าพิทักษ์ผู้ที่ยำเกรงพระองค์ ผู้ที่หวังในความรักมั่นคงของพระองค์ เพื่อจะช่วยชีวิตของเขาให้พ้นจากความตาย และรักษาเขาไว้ในยามอาหารขาดแคลน” (สดุดี 33:18-19) ทุกครั้งที่เราพบเจออุปสรรคและปัญหาในการดำเนินชีวิต ทุกครั้งที่เราพบความยากลำบากในการอยู่ร่วมกับผู้อื่น ทุกครั้งที่เราไม่เข้าใจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราเอาเสียเลย และทุกครั้งที่มีอะไรก็ตามมาทำให้การดำเนินชีวิตของเราต้องสะดุด แสงสว่างแห่งความเชื่อในพระเจ้า จะนำทางเราให้ผ่านพ้นทุกครั้งนั้นไปอย่างดี ตามเวลาที่เหมาะสมที่พระองค์ทรงวางไว้ให้กับผู้ที่มีความเชื่อ พระองค์จะนำเราไปยังทางแห่งพระพร และร่มเงาแห่งชีวิต “พระเจ้าข้า ที่นี่สบายและน่าอยู่จริงๆ...” (มัทธิว 17:4) “จงลุกขึ้นเถิด อย่ากลัวเลย” (มัทธิว 17:7) ...................................... |