“ปีศาจจึงได้ละพระองค์ไป แล้วทูตสวรรค์ก็เข้ามาปรนนิบัติรับใช้พระองค์” (มัทธิว 4:11) .............................................. แม้แต่ปีศาจยังมาผจญพระเยซูเจ้าในขณะรับสภาพมนุษย์ ในขณะที่พระองค์ทรงหิวเพราะอดอาหารมานานถึง 40 วัน 40 คืน ความหิวสำหรับพระองค์ เป็นเพียงความทุกข์ยากฝ่ายกาย พระองค์สอนว่า อาหารฝ่ายวิญญาณนั้นสำคัญยิ่งกว่า ในขณะที่พระองค์ทรงมีอำนาจของพระเจ้า แต่พระองค์ก็ไม่เคยใช้อำนาจนั้นเพื่อยกพระองค์ขึ้นเหนือใคร พระองค์กลับทรงใช้อำนาจนั้นเพื่อช่วยเหลือผู้ทุกข์ยาก อำนาจความมืดไม่อาจเอาชนะอำนาจแห่งแสงสว่างของผู้ที่มีความเชื่อ ความหวัง และความรักมั่นคงในพระเจ้าได้เลย ในอดีต มนุษย์คนหนึ่งทำให้อำนาจมืดเข้ามาปกคลุมมนุษยชาติ แต่ในพระเยซูคริสตเจ้า เราได้รับแสงสว่างใหม่ เป็นแสงสว่างที่ทำลายอำนาจแห่งความมืดที่ปกคลุมโลกให้จางหายไป และทำให้มวลมนุษยชาติได้พบกับความสว่าง แห่งหนทาง ความจริงและชีวิตอีกครั้งหนึ่ง “มวลมนุษย์กลายเป็นคนบาปเพราะความไม่เชื่อฟังของมนุษย์คนเดียวฉันใด มวลมนุษย์ก็จะเป็นผู้ชอบธรรมเพราะความเชื่อฟังของมนุษย์คนเดียวฉันนั้น” (โรม 5:19) ในสมัยข้าพเจ้ายังเป็นเด็กน้อย ข้าพเจ้าสงสัยอย่างยิ่ง กับข้อคำสอนของพ่อแม่และครูคำสอนที่คอยกล่าวย้ำข้าพเจ้าว่า “พระวาจาของพระเจ้าเป็นชีวิต” คำว่าเป็นชีวิตคืออะไร คือการมีชีวิตอยู่อย่างมีปกติสุขใช่ไหม? หรือ คือการดำรงชีวิตอยู่อย่างมิรู้ตายหรือเปล่า? จวบจนวันนี้ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ผ่านประสบการณ์ความเชื่อว่า “พระวาจาของพระเจ้าทรงเป็นชีวิต” คือ ถ้อยคำของพระคริสตเจ้า ที่ตรัสไว้ในพระคัมภีร์นั้น เมื่อข้าพเจ้าได้รับฟัง และนำมาไตร่ตรองปรับใช้กับชีวิตอย่างสม่ำเสมอ ท่ามกลางความผิดพลาดบกพร่องและด้วยใจที่อ่อนแอ ของความเป็นมนุษย์อย่างข้าพเจ้า จนกระทั่งพระวาจานั้นหล่อหลอมจิตวิญญาณและดวงใจของข้าพเจ้า ให้มีความเข้มแข็งพอที่จะสามารถปฏิเสธความอ่อนแอฝ่ายจิตได้ ก้าวย่างทางผ่านแห่งการปฏิเสธความปรารถนาฝ่ายกาย ทั้งอำนาจ ความสุขสบายฝ่ายโลก มันเป็นสิ่งที่ยากเย็นสำหรับมนุษย์ที่อ่อนแอเช่นข้าพเจ้า มันฝืนดวงใจที่ปรารถนาความร่มรื่นแห่งชีวิต แต่ทุกก้าวย่าง ข้าพเจ้ามั่นใจในพระพรที่พระองค์จะประทานให้ดวงใจข้าพเจ้า ปรับเปลี่ยนดวงใจดวงเก่าของข้าพเจ้าให้เป็นดวงใจดวงใหม่ ที่มีความเข้มแข็งมากพอและพร้อมที่จะต่อสู้กับปีศาจร้ายในชีวิตต่อไป “โปรดล้างข้าพเจ้าให้สะอาดหมดจดจากความผิดของข้าพเจ้า โปรดชำระข้าพเจ้าให้บริสุทธิ์จากบาปที่ข้าพเจ้าได้ทำ” (สดุดี 51:3-5) มหาพรตปีนี้ ข้าพเจ้ามีความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างยิ่ง ที่จะพลีกรรม อดเนื้อและอดอาหารให้ได้อย่างดีที่สุด มันเป็นการยากสำหรับผู้ที่ต้องทำงานและมารมักจะมาผจญในเวลาเช่นนี้เสมอ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าพเจ้ามีความหวังว่า ตลอดเวลา 40 วันนี้ ข้าพเจ้าจะพยายาม คิดดี พูดดี ทำดีกับทุกๆคน ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าข้าพเจ้าทำได้แน่นอน แต่ข้าพเจ้าจะพยายามทำให้ได้ดีที่สุด อย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าจะต้องฉุกคิดถึงความมุ่งมั่นตั้งใจนี้ ในขณะที่มารกำลังผจญข้าพเจ้าอย่างหนักบนเส้นทางมหาพรต คือ ความผิดบาปของข้าพเจ้า และพระพรสำหรับคนที่ข้าพเจ้ารัก ขอให้ความมุ่งมั่นตั้งใจนี้ แม้จะไม่ได้ดีที่สุด แต่เป็นความพยายามที่สุดของข้าพเจ้า สำหรับชดเชยบาปโทษของข้าพเจ้าไม่มากก็น้อย และสำหรับพระพรที่จะไหลหลั่งลงมายังบุคคลที่ข้าพเจ้ารัก ขอพระพรแด่ทุกท่านในช่วงเวลา 40 วันแห่งการเดินทาง ผ่านความทุกข์ยากไปสู่ความสว่างแห่งชีวิต .............................................. |