พระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า “เราเป็นปังแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิว และผู้ที่เชื่อในเราจะไม่กระหายอีกเลย” (ยอห์น 6:35) ข้าพเจ้าก็คงไม่ต่างอะไรจากประชาชนเหล่านั้น ที่ขวนขวายแสวงหาความอิ่มหนำ ความสุขสมบูรณ์ฝ่ายกาย ความสบายฝ่ายโลกที่สามารถสัมผัสได้ด้วยกายเนื้อของตน ไม่ใช่ความอิ่มหนำทางใจที่สัมผัสเป็นรูปธรรมได้ยากยิ่งนัก พระเยซูเจ้าทรงกล่าวตักเตือนข้าพเจ้าผ่านทางพระวาจาเสมอ ความหิวและความกระหายนั้นไม่ได้หมายถึงเรื่องของฝ่ายกาย ซึ่งเป็นเพียงบ้านชั่วคราวที่ไม่ยั่งยืนถาวร แต่เป็นเรื่องของจิตวิญญาณซึ่งจะคงอยู่นิรันดร์ บทเพลง “มานนาใหม่” ที่มีเนื้อร้องขับขานไว้ว่า “มานนาอาหารทานแล้วยังตาย ไม่เหมือนมานนาใหม่ที่ได้จากพระบุตรา มานนาใหม่นี้เมื่อทานแล้วมีชีวา หล่อเลี้ยงบำรุงวิญญาณ์ ชีวาคงนิจนิรันดร์” ช่วงที่ข้าพเจ้าต้อง Work Form Home นี้ มื้ออาหารของข้าพเจ้าจาก 3 มื้อลดลงเหลือเพียง 2 มื้อ ด้วยปัจจัยหลายประการ ทั้งภาระหน้าที่ ความวุ่นวายในการตระเตรียมแต่ละมื้อ รวมถึงเสบียงที่มีจำกัดในตู้เย็นกับจำนวนสมาชิกในบ้าน เราจึงลดจำนวนมื้อลงในแต่ละวันเหลือเพียง 2 มื้อเท่านั้น วานนี้ อาหารมื้อเช้าของข้าพเจ้าเลยไปถึงมื้อบ่ายแก่ๆ เนื่องด้วยเมื่อเปิดตู้เย็นแล้วพบว่าไม่มีเสบียงพอที่จะนำมาทำอาหารได้เลย ข้าพเจ้าจึงจำเป็นต้องออกไปจับจ่ายหาซื้อเสบียงบางอย่างเข้ามา ความกลัวโรคระบาดไม่เท่ากับความกลัวที่จะต้องทนหิว และความอยากกินเพื่อให้หายหิว กลับถึงบ้าน ข้าพเจ้ารีบกุลีกุจอตระเตรียมอาหารมื้อแรกของวันในเวลาบ่าย มือที่สั่นเทาปรุงอาหารด้วยความหิวโหยอย่างเร่งรีบ ปรุงอาหารเรียบร้อย ข้าพเจ้าเรียกสมาชิกมาจัดโต๊ะ และกินข้าวพร้อมกัน แปลกมาก ความอิ่มมาพร้อมกับความปวดท้อง แสบท้องเป็นที่สุด ข้าพเจ้าแอบบ่นกับสมาชิกในบ้านว่า มนุษย์นี่วุ่นวายกับการกินวันละตั้ง 3 มื้อจริงๆ บางทียังมีมื้อพิเศษ มื้อที่สนองความอยากกินอีกมากมาย เราขวนขวายแสวงหาที่จะตอบสนองความต้องการทางกาย เราแสวงหาความสุขสบายทางโลก เหมือนกับที่ข้าพเจ้าไม่อยากทำอาหารแล้วสั่งเดลิเวอรี่มาส่ง ทั้งๆที่มันก็เสี่ยงไม่ต่างจากออกไปหาซื้อเองเลย เหมือนกับที่ข้าพเจ้าดิ้นรนดับความหิว แม้ต้องออกไปเผชิญกับโรคระบาดภายนอกก็ตาม อาหารฝ่ายกายกินเข้าไปก็อิ่มเพียงกายชั่วครู่แล้วก็กลับมาหิวอีก แต่ในความอิ่มหนำสำราญกายนั้น สิ่งที่ข้าพเจ้ารับเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ข้าพเจ้าก็ไม่อาจการันตีได้ว่ามีคุณประโยชน์หรือโทษมากน้อยเพียงใด แต่อาหารฝ่ายจิตวิญญาณที่พระเยซูเจ้าประทานให้นั้น ข้าพเจ้ามั่นใจว่ามีคุณประโยชน์ในการหล่อเลี้ยงชีวิตภายใน ให้สามารถต้านโรคร้ายฝ่ายวิญญาณได้เป็นอย่างดีแน่นอน “เพราะเนื้อของเราเป็นอาหารแท้และโลหิตของเราเป็นเครื่องดื่มแท้” (ยอห์น 6:55) พระเยซูเจ้าและพระวาจาของพระองค์คืออาหารแท้หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ซึ่งมีบันทึกไว้ในพระคัมภีร์ว่า “มนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น แต่ดำรงชีวิตด้วยพระวาจาทุกคำที่ออกจากพระโอษฐ์ของพระเจ้า” (มัทธิว 4:4) และพระวาจานั้นก็เป็นพระวาจาทรงชีวิต และบันดาลให้ชีวิตจิตวิญญาณ อิ่มเอมเกษมสันต์กว่าอาหารอื่นใดในโลกนี้ “เมื่อข้าพเจ้าพบพระวาจา ข้าพเจ้าก็ได้กินพระวาจานั้น พระวาจาของพระองค์เป็นความชื่นบาน และเป็นความยินดีของจิตใจข้าพเจ้า” (เยเรมีย์ 15:16) ..................................... |