“ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ข้างเรา ใครจะสู้เราได้” (โรม 8:31) มีขั้นตอนหนึ่งของรูปแบบการภาวนาแบบต่างๆ ซึ่งทุกรูปแบบส่วนใหญ่จะใช้การภาวนาด้วยถ้อยคำหรือพระวาจา ที่กล่าวซ้ำๆกันในใจ ในสมาธิ ในคำพูดเบาๆให้ก้องอยู่ในความรู้สึก ในวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนจะพ่ายแพ้ อ่อนแอ พระเจ้าก็ทรงนำบทพระวาจาบทนี้มาให้ข้าพเจ้าทบทวนชีวิตตนเอง เป็นประโยคที่ลอยเด่นขึ้นมาท่ามกลางประโยคที่ยาวราว 6 บรรทัด ในบทจดหมายของท่านนักบุญเปาโลถึงชาวโรม “ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ข้างเรา ใครจะสู้เราได้” (โรม 8:31) ใช่สิ ถ้าเรามั่นใจว่าสิ่งที่เราพยายามพัฒนาตนเอง ปรับปรุงตนเอง ให้อยู่ในพระธรรมคำสอนของพระองค์ รักพระเจ้ารักเพื่อนมนุษย์ และเรายังคงอยู่ในพระเมตตาของพระเจ้า เราจะไม่พ่ายแพ้ต่อสิ่งใดๆ หรือใครต่อใครที่พร้อมจะเข้ามาทำให้เราหลงทางได้อีก จะไม่มีศัตรูใดๆ เข้ามากล้ำกรายเราได้เลย แม้ในวันที่เรารู้สึกอ่อนแอ พ่ายแพ้ สิ้นหวังกับเหตุการณ์ใดๆก็ตาม เพราะสุดท้าย ทุกเหตุการณ์นั้นมันจะผ่านพ้นไปได้ เพราะพระเจ้าทรงอยู่เคียงข้างผู้ที่ไม่เคยทอดทิ้งพระองค์เช่นกัน ตราบที่เรายังยึดมั่นในคำสอนของพระองค์ ยังมั่นคงในความเชื่อ แม้ในวันที่หวั่นไหว เอนเอียงไปบ้างแต่เราก็ยังกลับมาด้วยมั่นใจว่าพระจะไม่ทอดทิ้งเรา และจะไม่มีสิ่งเลวร้ายใดทำร้ายเราได้ตราบเท่าที่เรายังชิดสนิทกับพระองค์ ไม่มีสิ่งใด ทำร้ายเราได้ ตราบเท่าที่ใจ ใกล้ชิดพระเจ้า ไม่มีสิ่งใด ในโลกยึดเอา จิตวิญญาณเรา ไปจากพระองค์ เพราะพระเจ้าทรง สถิตเคียงใกล้ ประคองใส่ใจ ไม่ให้ลุ่มหลง จิตวิญญาณข้าฯ มุ่งหน้ามั่นคง ยึดเอาพระองค์ ซื่อตรงไม่คลาย “ข้าพเจ้ายังมีความเชื่อ แม้เมื่อข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าพเจ้าทุกข์ยากเต็มทนแล้ว”” (สดุดี 116:10) ความเชื่อเป็นสิ่งที่ควบคู่ไปกับศาสนา สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ความเชื่อเป็นความมั่นคงทางจิตใจที่มีต่อพระเจ้า มั่นใจในข้อคำสอน ข้อความเชื่อ ในพระวาจาของพระองค์ทุกถ้อยคำ ดังนั้นแล้ว ความเชื่อจึงเป็นเสมือนพลังงานลึกลับที่ยิ่งใหญ่ ที่คอยผลักดันข้าพเจ้าในวันที่ข้าพเจ้าอ่อนแอ ท้อแท้ ผิดหวัง ไม่เข้าใจ หรือล้มลงในระหว่างทางเดินชีวิตบนโลกใบนี้ ความเชื่อเป็นเสมือนเชื้อไฟในวันที่ดวงใจข้าพเจ้า กำลังริบหรี่มืดมนหมดหนทาง ความเชื่อเป็นเสมือนดวงตาของดวงใจ ที่แม้ไม่เห็นถึงมือที่เข้ามาช่วยเหลือแต่ก็ได้รับความช่วยเหลือทุกครั้งไป การผ่านทุกเหตุการณ์มาได้อย่างปลอดภัยในทุกกรณี ข้าพเจ้าถือว่าเป็นพระเมตตาที่พระเจ้าทรงเมตตาต่อชีวิตข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้ามีพลังเหลือพอที่จะก้าวไปข้างหน้า หรือแม้กระทั่งต้องคลานข้ามผ่านความทุกข์ในวันที่เหมือนจะสิ้นลม มาร์ติน ลูเธอร์ คิง (Martin Luther King) นักกิจกรรมและนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน ที่เคยอยู่ในช่วงเวลาแห่งความล้มเหลวในชีวิตวัยหนุ่ม รวมทั้งเคยทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าเป็นเวลายาวนาน เมื่อเขาสามารถก้าวข้ามผ่านความทุกข์ยากเหล่านั้นได้แล้ว เขากลับกลายเป็นผู้สร้างแรงจูงใจให้กับผู้อื่นมากมายในสังคม มีถ้อยคำหลายประโยคที่เขากล่าวเพื่อสร้างแรงจูงใจให้ผู้อื่น ประโยคหนึ่งที่ข้าพเจ้าประทับใจก็คือ “ศรัทธา คือการที่คุณเริ่มก้าวขึ้นบันไดขั้นแรก ถึงแม้ว่าคุณจะยังไม่เห็นบันไดทุกขั้นก็ตาม” ข้าพเจ้าเชื่อว่า ความเชื่อความศรัทธาจะนำพาจิตวิญญาณของคริสตชนผู้เชื่อ ให้ก้าวข้ามผ่านขวากหนามแห่งชีวิตโดยไม่สงสัยในแผนการณ์ของพระเจ้า และเจริญงอกงามในหนทางที่ดีและถูกต้องเสมอ และอีกประโยคของมาร์ติน ลูเธอร์ คิง (Martin Luther King) ที่ข้าพเจ้าประทับใจ “ถ้าคุณบินไม่ได้ จงวิ่ง ถ้าคุณวิ่งไม่ได้ จงเดิน ถ้าคุณเดินไม่ได้ จงคลาน ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม คุณต้องก้าวต่อไปข้างหน้าให้ได้” เพราะเมื่อเราต่อสู้ด้วยตนเองจนถึงที่สุดแล้ว พระเจ้าจะทรงประคับประคองผู้เชื่อในพระองค์ ให้ผ่านพ้นทุกก้าวย่าง ทุกการคืบคลานอย่างยากลำบากของเราอย่างแน่นอน และพระองค์ทรงทันเวลาเสมอ ทั้งยังไม่ช้าและไม่สายที่จะเข้ามาประคับประคอง ไม่รีบร้อนตามใจข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ช่วงเวลาที่ต้องพึ่งพาพระองค์ด้วยความสุภาพนบนอบ ช่วงเวลาที่จะต้องเรียนรู้ถึงความอดทน ความเข้มแข็งต่ออุปสรรคของชีวิต จนสามารถก้าวข้ามผ่านและพบความสำเร็จในพระเมตตาของพระองค์ ..................................... |