“ท่านช่างมีความเชื่อน้อยจริง สงสัยทำไมเล่า” (มัทธิว 14:31) ข้าพเจ้าทราบแล้วว่า “ความเชื่อ” เป็นพระพรพิเศษ ที่พระมอบให้เราแต่ละคนแตกต่างกันไป หากแต่ว่า ความเชื่อ จะทวีมากขึ้น และเข้มแข็งยิ่งขึ้น เมื่อเราผูกพัน มั่นคงในความรักต่อพระเจ้าผ่านการภาวนาวอนขอ ข้าพเจ้าก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ยังต้องภาวนาขอความเชื่อที่มั่นคงเข้มแข็งอยู่เสมอ เพราะทุกครั้งที่ชีวิตต้องเผชิญกับอุปสรรคหรือปัญหาที่หนักหนาสาหัส ข้าพเจ้าก็ยังคงสงสัย น้อยใจ ไม่เข้าใจในแผนการของพระเจ้าอยู่ดี แต่ยังดีที่ในความสงสัย น้อยใจ ไม่เข้าใจ ข้าพเจ้าก็ยังรู้ว่าวิญญาณข้าพเจ้าออกห่างจากพระเจ้าไม่ได้เลย ท่ามกลางความเชื่อที่หวั่นไหว อย่างน้อยขออย่าให้ใจต้องออกห่างจากพระองค์ ข้าพเจ้ามีญาติผู้พี่ท่านหนึ่งที่ข้าพเจ้าชื่นชมในความเรียบง่ายของเธอมาก ตลอดชีวิตการทำงานจนปัจจุบันเธอเกษียณอายุการทำงานแล้ว แต่ก็ยังคงทำงานต่ออีกด้วยผู้ใหญ่เห็นความขยันขันแข็งของเธอ ตลอดเวลาที่ข้าพเจ้าได้ใช้ชีวิตการทำงานร่วมกับเธอ เธอไม่เคยหยุดงานแม้แต่วันเดียว เธอแข็งแรง เธอรับประทานอาหารที่ทางที่ทำงานจัดให้แม้หลายครั้งมันจะไม่อร่อยเลยก็ตาม เธอไม่เคยบ่นว่า แม้ภาระการทำงานของเธอจะถูกเบียดเบียนจากรุ่นน้องบางคน ถูกกดดันจากบางคนที่ดูเหมือนจะไม่ให้เกียรติเธอ เธอทำทุกอย่าง อย่างเต็มความสามารถ เต็มที่ ทุกนาทีดูมีค่าสำหรับการทำงานของเธอจริงๆ ตั้งแต่เช้ามืด ยันตะวันลับฟ้า ไม่เคยมีคำปริปากบ่น หรือต่อว่า โต้เถียงใดๆจากปากของเธอเลย หลายครั้งที่ข้าพเจ้าบอกเธอว่า เธอช่างโชคดีจริงๆที่ไม่เคยเจ็บป่วย และมีพลังเหลือเฟือในการทำงานที่หนักหนาสำหรับคนที่มีอายุขนาดนี้ เธอบอกแก่ข้าพเจ้าว่า เพราะพระอวยพรเธอ และพระคงรู้ว่าเธอไม่มีสมบัติพอที่จะเจ็บไข้ได้ป่วย ข้าพเจ้าก็มั่นใจเช่นนั้นว่า พระอวยพรเธอจริงๆ เพราะความเชื่อของเธอเข้มแข็งมาก เธอมาถึงที่ทำงานแต่เช้ามืดเพื่อร่วมมิสซาทุกเช้าที่มีในทุกวันจันทร์ถึงวันพุธ เธอเข้ากลุ่มพลมารีและเธอก็ซื่อสัตย์ต่อการสวดภาวนามากที่สุด ข้าพเจ้าเชื่ออย่างสนิทใจแล้วว่า ผู้ที่มีความเชื่อจะมีพลังพิเศษในการดำเนินชีวิต แม้มีอุปสรรคใดถาโถมเข้ามา ความเชื่อของเขาก็จะไม่สั่นคลอนเลย เขาจะเจริญชีวิตอยู่ภายใต้การปกปักษ์รักษาของพระเจ้า เพราะเขามี “ความเชื่อ” ขอให้ ใจข้านี้ มีความเชื่อ ทุกๆ เมื่อ ขอพระ ประทานให้ แม้ขวากหนาม ตามทาง ก้าวย่างไป ด้วยไว้ใจ ในความเชื่อ เอื้อวิญญาณ์ แม้ข้าพเจ้าอาจจะปฏิบัติกิจศรัทธาไม่ได้มากมายเช่นบรรพบุรุษแห่งความเชื่อ แต่ข้าพเจ้าก็มั่นใจในพระเมตตา และความพยายามเดินทางของตนเอง ที่จะอยู่ในเส้นทางแห่งคำสอนของพระคริสตเจ้า มีความพยายามที่จะพัฒนา กลับใจ ปรับปรุง ตนเองอยู่เสมอ แม้ในบางคราที่หลงเดินนอกเส้นทางไปบ้างด้วยความกระหายหาความสุขของตน บนความอ่อนแอของความเป็นมนุษย์ แต่ด้วยพระเมตตา พระองค์ก็ทรงเรียกข้าพเจ้ากลับมาให้ตรงทางเสมอ พระเยซูเจ้าตรัสว่า “เรามิได้บอกท่านหรือว่า ถ้าท่านมีความเชื่อ ท่านจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า” (ยอห์น 11:40) หน้าที่ของเราคือการใช้ความเชื่อในการดำเนินชีวิตของตน แต่ความสำเร็จและปฏิหาริย์เป็นงานของพระเจ้าสำหรับผู้ที่เชื่อ แม้ในใจ ใคร่ครวญ ชวนสงสัย แต่อื่นใด เชื่อใน ปฏิหาริย์ รวมถึงพระ เมตตา สุดประมาณ พระเมตตา พาพบพาล การสิ่งดี ..................................... |