พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่ง กลับเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่รักพระองค์” (โรม 8:28) เมื่อคนบาปกลับเป็นผู้ชอบธรรม เป็นบุญของผู้ที่มีใจสุภาพอ่อนโยนพอที่จะสำนึกตัวในความผิดบกพร่องของตน เพราะพระเมตตาและการปกปักษ์รักษาเยียวยาจากพระเจ้า จะหลั่งรินมายังเขาอย่างไม่ขาดสาย หญิงคนบาปกลับใจและพระองค์ทรงเมตตาอภัยบาปผิดให้ คุณค่าของชีวิตก็ถูกเติมเต็มอีกครั้งอย่างสมบูรณ์ รอยบาปผิดแม้จะยังติดตรึงฝังอยู่ในใจ แต่ก็เป็นเพียงร่องรอยบาดแผลเพื่อให้ระลึกได้ ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยเดินผิดพลาด และจะไม่กลับไปผิดพลาดซ้ำเช่นนั้นอีก สำคัญยิ่งร่องรอยแห่งบาดแผลนั้น จะทำให้ใจรับรู้ถึงความรักยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ใจที่ถ่อมตนพร้อมจะให้อภัยเพื่อนมนุษย์ด้วยรู้คุณค่าของการได้รับการให้อภัย ข้าพเจ้าก็เป็นมนุษย์ที่อ่อนแอคนหนึ่งที่พร้อมจะผิดพลาดอยู่เสมอ มีอารมณ์ที่ครุกรุ่นอยู่ภายในแม้จะไม่ได้แสดงมันออกมา ข้าพเจ้าก็รู้ว่าในรอยยิ้มของตนบางครั้งภายในก็แฝงไปด้วยเงาร้ายของปีศาจ เพราะชีวิตที่ปราศจากความรักเพื่อผู้อื่นก็มาจากใจที่ยังรักตัวเองไม่มากพอ ข้าพเจ้าสังเกตว่า ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าคิดลบ คิดไม่ดี คิดทำร้ายใครแม้เพียงเล็กน้อย หรือแม้เพียงแค่คิด ข้าพเจ้าก็ขาดความรักต่อตนเองแล้ว เพราะข้าพเจ้ากำลังใส่ยาพิษลงไปในใจของตนเอง เมื่อรักตัวเอง ใส่ใจให้ตนเองคิดดี พูดดี ทำดีไม่ได้แล้ว จะถ่ายเทความรักของพระเจ้าไปสู่เพื่อนมนุษย์ หรือคนรอบข้างได้อย่างไร ข้าพเจ้าจัดป้ายนิเทศในหัวข้อศาสนาคริสต์ ศาสนาแห่งความรัก สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้ามั่นใจในรูปแบบของความรักในศาสนาคริสต์ ว่าเป็นความรักที่งดงาม เพราะเป็นความรักเพื่อผู้อื่น เหมือนที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำไว้เป็นแบบอย่าง ข้าพเจ้าชอบถ้อยคำหนึ่งที่กล่าวว่า “เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง” เพราะเราจะไม่เอาตัวรอดไปสวรรค์แต่เพียงผู้เดียว เราจะต้องไปด้วยกัน ผู้ชอบธรรมอยู่ที่ใดย่อมหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความชอบธรรมลงที่นั่น ที่ๆร้อนระอุดังเปลวไฟผู้ชอบธรรมย่อมเป็นดัง หยาดน้ำแห่งความรักรินรดความฉ่ำเย็นลงที่นั่นด้วย “ขอให้ความรักมั่นคงของพระองค์บรรเทาใจข้าพเจ้า ดังที่ทรงสัญญาไว้กับผู้รับใช้ของพระองค์” (สดุดี 119:76) คุณพ่อวัชศิลป์ กิจเจริญ ส่งข้อความเสียง บทสัมภาษณ์ชายหนุ่มท่านหนึ่งมาให้ข้าพเจ้าฟัง เป็นเสียงของศิษย์เก่าจากโรงเรียนพระมารดานิจจานุเคราะห์ โรงเรียนที่ข้าพเจ้าทำหน้าที่ของครูตัวน้อยๆของพระเจ้าที่นั่น ชายหนุ่มผู้ให้สัมภาษณ์เป็นศิษย์เก่าที่จบไปหลายรุ่นแล้ว ปัจจุบันจบการศึกษารับปริญญาเอก และเป็นคริสตังยืน ข้าพเจ้าฟังบทสัมภาษณ์และเรื่องราวบอกเล่าการเดินทาง ฝ่ายวิญญาณของศิษย์เก่าท่านนี้ เขาเล่าถึงการถูกหล่อหลอมให้ซึมซับความรักของพระเจ้าจากโรงเรียนคาทอลิก และแผนการที่น่าทึ่งของพระเจ้าในการเรียกเขา เข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกับครอบครัวคาทอลิก ตลอดการเดินทางของชีวิตในทุกเหตุการณ์ ข้าพเจ้าฟังแล้วรู้สึกมีความสุขใจ สุขใจที่ได้ฟังเรื่องราวอัศจรรย์ใจนี้ แต่นั่นก็เป็นแค่การได้ฟัง มิใช่การได้เป็นส่วนหนึ่งในแผนการนี้เลย หากข้าพเจ้าไม่ลงมือที่จะกระทำบ้าง ข้าพเจ้ามีศิษย์มากมายในมือ ที่อย่างน้อยก็มี 2 – 3 คนที่สนใจเรียนรู้ และต้องการมีประสบการณ์ชีวิตฝ่ายจิตกับพระเจ้า ในขณะที่ข้าพเจ้าทำได้แค่เพียงยืนยินดีอยู่นิ่งๆ แทนที่จะกระตือรือร้นมอบประสบการณ์ชีวิตฝ่ายจิตดีๆให้พวกเขา เซอร์ที่เคารพท่านหนึ่งฝากให้ข้าพเจ้าดูแลนักเรียนชายคนหนึ่ง ที่มีความสนใจในศาสนาคริสต์ เด็กหญิงวัยรุ่นผู้มีใจอ่อนโยนคนหนึ่งมาบอกข้าพเจ้าว่าอยากเรียนคำสอน อยากรู้จักพระเจ้า แม้ในช่วงแรกๆทางบ้านจะไม่สนับสนุนก็ตาม เพื่อนหญิงของลูกชายปรารถนาจะเรียนคำสอน ในขณะที่เธอเองก็ป่วยด้วยโรคซึมเศร้า ทุกเหตุการณ์ล้วนท้าทายความเข้มแข็งของใจของผู้ประกาศข่าวดี ที่อ่อนแอเฉกเช่นข้าพเจ้ายิ่งนัก ข้าพเจ้าจะทำอย่างไรได้เพื่อให้พระเจ้าเข้าไปประทับอยู่ในใจของพวกเขา แต่ถึงกระนั้น ข้าพเจ้าก็จะต้องทำหน้าที่ผู้ประกาศข่าวดีให้เต็มที่ เป็นแม่ฝ่ายวิญญาณของลูกๆเหล่านั้นให้ได้ โดยอาศัยพลังจากพระเจ้าที่จะนำทาง นำวิธีการที่ดีที่สุดไว้ในมือของข้าพเจ้า เหตุการณ์ต่างๆทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น ในการเห็นความสำคัญของวิชาคริสต์ศาสนาที่หลายคนไม่เห็นคุณค่า ในการเห็นความสำคัญของบรรยากาศคาทอลิกในรั้วโรงเรียนคาทอลิก ที่หลายครั้งถูกละเลยจนลืมจิตตารมณ์ของโรงเรียนคาทอลิกไปเสียสิ้น และแม้ในอนาคตข้าพเจ้าอาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในรั้วโรงเรียนคาทอลิก แบบอย่างของชีวิตคริสตชนที่ดีขอให้อย่าเจือจางไปจากใจข้าพเจ้าได้เลย แม้ในวันที่อาจจะหลงทางออกไปบ้างก็ตาม “ดังนั้น ธรรมาจารย์ทุกคนที่มาเป็นศิษย์แห่งอาณาจักรสวรรค์ ก็เหมือนกับเจ้าบ้านที่นำทั้งของใหม่และของเก่าออกจากคลังของตน” (มัทธิว 13:52) cอย่าให้ความรักในพระเจ้านั้นเจือจาง อย่าให้เส้นทางพระเคียงข้างต้องร้างไร้ อย่าให้ความมืดเข้าปกคลุมทั่วหัวใจ อย่าให้ใครต้องเปลี่ยวไร้ในพระพร ..................................... |