“ท่านทั้งหลายผู้ถ่อมตน จงเห็นและยินดีเถิด ท่านทั้งหลายที่แสวงหาพระเจ้า จงมีกำลังใจขึ้นเถิด” (สดุดี 69:32) ข้าพเจ้าพบหนังสือเล่มหนึ่งในกองหนังสือเก่า หนังสือเล่มน้อยเล่มนี้ทำให้ข้าพเจ้าสะดุดตากับชื่อบนหน้าปก “นับหนึ่งใหม่...ไม่เป็นไร” เขียนโดย ปะการัง ข้าพเจ้าเปิดอ่านเพื่อหาความน่าสนใจในเล่มไปทีละหน้า จนกระทั่งมาสะดุดใจในการเล่าเรื่องของนักเขียน ถึงบรรดาคนรอบข้างของเขาซึ่งมีบุคลิกแตกต่างกันไป ปะการังนำเสนอชีวิตคนที่ถูกกำหนดให้ทำตามความพึงพอใจของคนรอบข้าง ความฝันของเราแต่ละคนมักถูกกำหนดกฎเกณฑ์ โดยความเห็นชอบจากบุคคลรอบตัว ข้าพเจ้าขอยกตัวอย่างชีวิตที่ปะการังยกมา สกาย เป็นเด็กหนุ่มที่เงียบขรึม รอยยิ้มแฝงไปด้วยความเขินอาย มีคนตั้งฉายาเขาว่า “เด็กในกล่อง” เพราะเขาเป็นคนขาดความมั่นใจในตนเอง จะทำสิ่งใดสักอย่างก็จะต้องคอยถามคนรอบข้างเสียก่อนว่าดีหรือไม่ จึงจะลงมือทำได้ เขาไม่เคยโกรธเมื่อถูกล้อเลียนถึงความเขินอายของเขา ผู้เขียนถามเขาว่า เขาฝันอยากเป็นอะไร เขาตอบว่า พ่ออยากให้เป็นนักบิน ปะการังสื่อให้เห็นว่า เขาให้คนรอบข้าง มีบทบาทมากในการตัดสินใจความฝันของเขา ซึ่งแท้จริงแล้วเขาอยากเป็นนักเล่นกล เขาเล่นมายากลได้เก่งมาก แต่แม่ไม่ชอบให้เขาเล่นมายากล เขาทำทุกอย่างเพื่อความฝันของคนอื่น เพื่อความสุขของคนอื่น แม้แต่การเลือกเรียนก็เลือกตามเพื่อน ปะการังเขียนว่า เขาเป็นเด็กอ่อนโยนและขี้เกรงใจอย่างวายร้ายคนหนึ่ง สกายจึงเป็นเด็กในกล่องที่ขาดความมั่นใจ ทุกครั้งที่ลงมือทำสิ่งใดเขาต้องแน่ใจว่าทุกคนมีความสุข และชอบในสิ่งที่เขาทำ เขาต้องได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างเสียก่อนจึงจะกล้ายอมรับตนเอง สิ่งที่ปะการังถ่ายทอดบุคลิกของสกายออกมาให้ข้าพเจ้าได้อ่าน มันทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอ่านเงาของตนเองอยู่ ข้าพเจ้าตีคุณค่าของตนเองจากความคิดของผู้อื่นมาตลอด แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อข้าพเจ้าทบทวนถึงความแตกต่างในแต่ละบุคคล สกายอาจจะต้องฝึกที่จะออกจากกล่องด้วยตนเองบ้าง โดยไม่ต้องรอให้ใครมาเปิดกล่องและชี้นำทางให้อยู่ตลอดเวลา แต่คนที่อยู่นอกกล่อง ผู้มีความมั่นใจในตนเอง หากปรารถนาจะเปิดกล่องใครสักคนหนึ่ง ก็จงเปิดด้วยความหวังดี และชี้นำให้เขาเห็นคุณค่าของตนเอง ความสามารถของตนเอง รวมถึงให้เขาได้ใช้ความสามารถที่เขามีนั้น เพื่อพัฒนาตนเองต่อไป อย่างไรก็ตาม แม้ข้าพเจ้าอาจจะเป็นเช่นสกายในอดีตที่ผ่านมา แต่ข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้ามีโอกาสที่ดีมากกว่าสกายตรงที่ แม้ข้าพเจ้าอาจจะเป็นเด็กในกล่อง และหรือคนที่เปิดกล่องอาจจะไม่ได้หวังดีกับข้าพเจ้านัก แต่สภาพแวดล้อมรอบตัวข้าพเจ้าภายนอกกล่องที่ดูเวิ้งว้างน่ากลัว ก็มีพระพรแห่งความรัก รังสีแห่งพระเมตตาของพระฉายแสงนำทางข้าพเจ้าอยู่ ข้าพเจ้าจึงสามารถดำเนินชีวิตอยู่ภายนอกกล่องนั้นได้ อย่างรู้ถึงความเป็นไปกับธรรมดาของโลก รู้ว่าสิ่งใดควรตัดสินใจด้วยตนเอง และสิ่งใดควรรับฟังผู้อื่นบ้าง พระวาจาของพระเจ้าหล่อหลอมให้ข้าพเจ้าดำเนินชีวิตอยู่อย่างมี “ชีวิตคิดบวก” แม้ในบางเหตุการณ์จะทำให้ข้าพเจ้าสะดุดจนต้องมี “ชีวิตคิดลบ” ไปบ้างก็ตาม “อย่ากลัวมนุษย์เลย ไม่มีสิ่งใดที่ปิดบังไว้ จะไม่ถูกเปิดเผย ไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนเร้น จะไม่มีใครรู้” (มัทธิว 10:26) และ “อย่ากลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กาย แต่ไม่อาจฆ่าวิญญาณได้” (มัทธิว 10:28) เพราะต่อให้เราถูกทำร้ายสักเท่าไหร่ เหมือนที่สกายถูกทำร้าย แต่หากเรามั่นคงในคุณค่าของความดีงามในตนเองแล้ว เราก็ถูกทำร้ายเพียงกายเท่านั้น ในขณะที่วิญญาณของเราเข้มแข็งขึ้น อาจจะทำ ร้ายได้ ก็เพียงกาย อย่ามั่นหมาย ทำร้าย วิญญาณได้ โอ้...ใจ ข้าเอย จงสู้ไป อย่าให้สิ่ง เลวร้าย เข้าครอบครอง มีพระ วาจา คอยชี้นำ มีพระธรรม นำชีวิต ไม่มัวหมอง มีความรัก ของพระเจ้า เข้าจับจอง ชีวิตนี้ ไม่ร้องร่ำ พร่ำสิ่งใด ..................................... |