“จงชื่นชมเถิด จงปรับปรุงตนให้ดีพร้อม จงให้กำลังใจกัน จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน จงดำเนินชีวิตอย่างสันติ แล้วพระเจ้าแห่งความรักและสันติจะสถิตกับท่าน” (2 โครินธ์ 13:11) มีคติประจำใจที่หลายๆคนชอบนำมาใช้เป็นคติประจำตัวประโยคหนึ่ง ความว่า “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด” คิดผิวเผินมันก็น่าจะไม่ยาก ก็แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ แต่เอาเข้าจริงๆ บางทีในแต่ละวันเราก็ทดท้อห่อเหี่ยวเกินจะไปพิถีพิถัน เพื่อที่จะทำวันนี้ให้มันดีที่สุด นั่นคือ บางที ในบางวันเราก็จะใช้ชีวิตแบบให้มันผ่านๆไปเถอะ และบางทีในบางวันเราก็ต้องพบเจอกับบุคคลที่ทำให้วันนี้ไม่ใช่วันที่ทำดีที่สุด แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าวันนี้อาจจะไม่ได้เป็นวันที่ดีที่สุด แต่ตราบเมื่อเราพยายามทำมันให้ดีที่สุดเราก็จะมีวันที่ผิดพลาดน้อยลง เพราะวันนี้ที่ดีพอก็จะเป็นรากฐานที่สวยงามให้กับวันข้างหน้าเช่นกัน เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เพื่อนหญิงของลูกชายที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า แอบทำร้ายร่างกายตัวเองด้วยการใช้ใบมีดโกนกรีดข้อมือตัวเอง เสียงเอะอะโวยวายของลูกชายด้วยความตกใจ ทำให้ข้าพเจ้าต้องเดินไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อข้าพเจ้าเห็นข้อมือที่เป็นรอยริ้วเล็กๆบางๆหลายรอยบริเวณข้อมือ ข้าพเจ้านิ่ง และเดินออกมาจากเหตุการณ์ตรงนั้น ข้าพเจ้าไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่มันก้ำกึ่งระหว่างความผิดหวัง ความโกรธ ความไม่เข้าใจ หรือความวุ่นวายในใจ ได้เลย เพราะเหตุการณ์นี้มันเคยเกิดขึ้นแล้ว และเราก็พูดคุยตกลงกันไปแล้ว จวบจนลูกชายพาเธอไปสงบสติอารมณ์ แล้วเดินกลับมาหาข้าพเจ้า กล่าวขอโทษในสิ่งที่ทำลงไป แม้ในใจข้าพเจ้าจะยังรู้สึกคับข้องใจอยู่ แต่ข้าพเจ้าก็ไม่อาจจะทอดทิ้งชีวิตหนึ่งชีวิตที่อยู่ต่อหน้าข้าพเจ้าไปได้เลย เธอกางแขนขอกอดข้าพเจ้า เธอกล่าวขอโทษข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงกอดเธอ และพูดเตือนสติเธออีกครั้ง แม้จะเป็นอีกครั้งหรือไม่รู้อีกกี่ครั้งก็ตาม ข้าพเจ้าก็ยังไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าข้าพเจ้าจะรับมือกับเหตุการณ์เช่นนี้ ได้นานสักเท่าใด แต่ข้าพเจ้ามั่นใจว่าทุกเหตุการณ์ล้วนเป็นของพระประทานที่มีคุณค่าทั้งสิ้น ไม่กับข้าพเจ้าก็กับใครสักคนหนึ่งที่ต้องผ่านประสบการณ์นี้ไปให้ได้ และไม่มีอะไรที่พระเจ้าทรงกระทำไม่ได้เลยจริงๆ ข้าพเจ้ากล่าวเตือนเธออีกครั้ง ด้วยเธอกำลังต้องการพระเจ้าเป็นที่พึ่งพิงในชีวิต ซึ่งนี่ก็อาจจะเป็นสิ่งดีที่พระเจ้าอาจจะกระทำภารกิจของพระองค์ ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ก็เป็นได้ ข้าพเจ้าย้ำเตือนใจเธอให้รับรู้ว่า “ชีวิตเป็นพระพรของพระเจ้า เป็นของขวัญสุดพิเศษของพระเจ้า ลูกจะทำร้ายตัวเองแบบนี้ไม่ได้เลย ลูกเคยบอกว่ารักพ่อแม่มาก รักคนที่รักลูกทุกคนมาก แต่ลูกไม่ได้รักเขาจริง เพราะลูกจะรักใครไม่ได้เลย ถ้าลูกยังรักตัวเองไม่เป็น ในยามที่ลูกเครียดกับเหตุการณ์บางเหตุการณ์ในชีวิต มันก็คือเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาเพื่อสร้างประสบการณ์ให้เรา ลูกอาจจะผิดหวัง ทุกข์ใจ เสียใจ กับบางเหตุการณ์ในชีวิต ลูกก็สามารถแสดงออกทางอารมณ์ด้านใดด้านหนึ่งเพื่อระบายมันออกมาได้ มันเป็นการตอบสนองที่เป็นเรื่องปกติในชีวิตมนุษย์ของเราที่ทุกคนต้องเผชิญ และก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ การก้าวข้ามผ่านปัญหาอย่างผู้ไม่ยอมแพ้ไม่ใช่การทำร้ายตัวเองเช่นนี้ เพราะชีวิตไม่ใช่ของลูก แต่ชีวิตเป็นพระพร เป็นของขวัญที่มีค่าจากพระเจ้า” ชีวิตบางทีมันก็ยากเกินจะเข้าใจว่าทำอย่างไรเราจึงจะก้าวข้ามผ่านมันไปได้ บางทีเราก็ไม่เข้าใจว่าทำอย่างไรที่เรียกว่าดีที่สุด แต่ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกมั่นใจว่าทุกเหตุการณ์จะผ่านไปด้วยดี และไม่มีอะไรที่พระเจ้าทรงกระทำไม่ได้สำหรับผู้ที่เชื่อและรักพระองค์ อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์นี้ทำให้ข้าพเจ้าสัมผัสได้ชัดเจนขึ้นว่า ข้อความในพระคัมภีร์เป็นวิตามินบำรุงชีวิตและวิญญาณของมนุษย์จริงๆ คนป่วยต้องการหมอ และคนบาปก็ต้องการพระเจ้า คนมีความสุขก็อบอวลอยู่ในกลิ่นอายความสุขของตน จนอาจจะไม่ได้คิดถึงพระเจ้าเลย แต่คนที่มีความทุกข์ยากในชีวิต พระเจ้าคือที่พึ่งพิงที่สัมผัสได้ชัดเจนด้วยใจแห่งความเชื่อ พระวาจาทุกประโยคก้องออกมาจากพระคัมภีร์นั้น ถูกคัดสรรให้ตรงตามความเจ็บป่วยทางใจของแต่ละบุคคล และในแต่ละเหตุการณ์ สิ่งเดียวที่มนุษย์ควรกระทำคือ ดำเนินชีวิตอย่างดีที่สุด รักพระเจ้า รักตนเอง รักผู้อื่น รักให้ถูกต้องด้วยความรักที่แท้จริง ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้าที่มอบเหตุการณ์แม้จะยากเกินเข้าใจ แต่ก็ไม่ยากเกินจะเรียนรู้หรือผ่านมันไปได้อย่างมีคุณค่า เพราะทุกความเพียรทน ทุกความมั่นคงในความดีงาม เราจะรับรู้ได้ว่า “...พระเจ้าแห่งความรักและสันติจะสถิตกับเรา” (2 โครินธ์ 13:11) อาจจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า อาจจะเสียน้ำตาไปบ้าง อาจจะหกล้มบนหนทาง แต่ไม่เคยร้างความวางใจ เพราะรู้ปลายทางคือรางวัล คือสวรรค์ที่สว่างสุกใส คือความจริงเที่ยงแท้ราชัย คือจุดหมายที่ยิ่งใหญ่ของเรา ..................................... |