“หากเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า การทนทุกข์เพราะทำความดี

ย่อมดีกว่าการทนทุกข์เพราะทำความชั่ว”

(1 เปโตร 3:17)

.......................................

หากทนทุกข์  เพราะคิด  กิจการดี

มีองค์เจ้า  ชีวี  คอยชี้สอน

ย่อมดีกว่า  ทุกข์ทน  บนทางจร

ทางอบาย  หมายต้อน  ร้อนวิญญาณ์

ยึดพระธรรม  นำชีวิต  ดวงจิตมั่น

ทุกข์บากบั่น  ไม่หวั่น  หมั่นรักษา

ทางแห่งธรรม  นำใจ  ใช้เยียวยา

พระเมตตา  นำพา  วิญญาณ์ไป

...............................

ไม่มีใครบนโลกนี้อยากให้ชีวิตของตนครุกรุ่นไปด้วยความทุกข์ยากลำบาก

ไม่มีใครอยากประสบพบเจอปัญหา อุปสรรคบนทางชีวิต

ต่างคนต่างหมายปองความสุขสมหวัง ความเจริญรุ่งเรือง ความสำเร็จด้วยกันทั้งสิ้น

แต่....คนที่ไม่เคยทุกข์ก็จะไม่รู้ว่าความสุขมีค่าเพียงใด

แต่....คนที่ไม่เคยทุกข์จะไม่รู้ว่าพระเมตตาของพระใหญ่หลวงเพียงใด

แต่....คนที่ไม่เคยทุกข์จะไม่รู้ว่าความเอื้ออาทรต่อผู้ทุกข์ยากเป็นอย่างไร

เพราะ...เราเคยทุกข์ เราจึงรู้ว่าความสุขมีคุณค่าต่อชีวิตเหมือนสายลมในวันร้อนใจ

เพราะ...เราเคยทุกข์ เราจึงรู้ว่าพระเมตตาของพระยิ่งใหญ่ในวันที่เราเหมือนคนไร้ค่า

เพราะ...เราเคยทุกข์ เราจึงรู้ว่าความเอื้ออาทรต่อผู้ทุกข์ยากสำคัญแค่ไหน

ทั้งสุขทุกข์ล้วนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

แต่ในทุกช่วงเวลาของความสุขหรือทุกข์เราคิดถึงใคร

เราให้ความสำคัญกับใครมากที่สุด

เราจะสุขหรือทุกข์ยากก็ไม่ได้สำคัญไปกว่าการที่เราคิดถึงพระในช่วงเวลาใด

ในช่วงเวลาที่เรามีความสุขเราคิดถึงพระในรูปแบบไหน หรือไม่เคยคิดถึง

ในช่วงเวลาที่เราทุกข์ยาก เราคิดถึงพระในรูปแบบไหน หรือพร่ำบ่นต่อว่า

ทุกกิจการ ความคิดหรือการกระทำของมนุษย์

ล้วนเพื่อความสุขสบาย ความสมหวัง ความชื่นชมยินดีของตนทั้งสิ้น

ข้าพเจ้าจึงเรียนรู้ที่จะพยายามคิดหาหนทางความสุขบนความทุกข์

มองหาภาพบวกบนสถานการณ์ของภาพลบ

มองหาความหมายที่แท้จริงบนเหตุการณ์ที่ไม่เข้าใจ

และบอกตัวเองสม่ำเสมอในวันเวลาที่เหมือนจะผ่านไปได้ยากว่า

“ไม่มีอะไรใหม่บนโลกใบนี้

ทุกสิ่งอย่าง ทั้งสุขทุกข์ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป”

เพียงแค่ข้าพเจ้าต้องฝึกที่จะเข้าใจ และอยู่กับทุกความรู้สึกอย่างมีความสุข

แม้ทุกข์ก็สุขได้ สุขบนความทุกข์  สุขบนความยากลำบาก

อาจจะมีน้ำตาเอ่อไหล แต่ใจยังยึดมั่นในพระเมตตา

ว่าทุกสิ่ง ทุกเหตุการณ์พระองค์ทรงได้เลือกสรรให้เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า

ในความสงสัย  แต่ก็ยังมีใจที่ยึดมั่น

ในความไหวหวั่น  แต่ก็มีพลังจะก้าวไป

ในความอ่อนล้า  ก็ยังมีพระเมตตายิ่งใหญ่

ในความทดท้อของใจ ... ก็มีรักที่พระให้ คอยอุ้มชู

.....................................