“จงขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะพระองค์พระทัยดี ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์” (สดุดี118:1) ในช่วงเวลาแห่งความยุ่งยากของโลก ที่เราไม่อาจสรุปได้ว่าจะสิ้นสุดลงตรงไหน หรือสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ แม้อาจจะมีใครออกมาทำนายทายทัก ถึงวันสิ้นสุดของความยุ่งยากแห่งโรคร้าย แต่สิ่งหนึ่งที่คริสตชนรับรู้ได้คือ ในทุกๆเช้าวันใหม่เราขอบพระคุณพระองค์ ที่ทรงประทานลมหายใจต่อให้เราอีกหนึ่งวัน ขอบพระคุณพระเจ้าที่ให้โอกาสเราคนบาปได้มีโอกาสแก้ไขตัวเองอีกวันหนึ่ง ในเทศกาลปัสกา ซึ่งเป็นเทศกาลแห่งความชื่นชมยินดีที่เราคริสตชน ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่พร้อมกับพระคริสตเจ้าในการกลับคืนพระชนมชีพ เมื่อพระองค์ทรงมอบชีวิตใหม่ให้เรา มอบลมหายใจใหม่ให้เรา เราจะเจริญชีวิตในแบบเดิมๆต่อไปอีกหรือ เนื่องในสถานการณ์โรคระบาดไวรัสโควิด-19 แพร่กระจายไปทั่วโลกปีนี้ ซึ่งตรงกับเทศกาลมหาพรตยืดยาวจรดเทศกาลปัสกา และไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงโดยเร็ว ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้คริสตชนไม่ได้มีโอกาสไปร่วมงานฉลองบูชาขอบพระคุณ ในเทศกาลพิเศษนี้ ซึ่งบางท่านอาจจะร่วมพิธีในการถ่ายทอดสดจากทางวัด หรือบางท่านอาจจะใช้ชีวิตลืมวันเดือนปี จนไม่ได้ใส่ใจกับพิธีกรรมไปด้วย หรือจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม สุดท้ายแล้วเมื่อความยุ่งยากทางโลกผ่านไป การจัดระเบียบของธรรมชาติผ่านไป แสงสว่างใหม่ก็จะสาดส่องลงมา พร้อมกับคริสตชนที่ยังยืนหยัดในความรักมั่นคงต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ในช่วงเวลาที่ไม่ได้ร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณในวันอาทิตย์ ข้าพเจ้าเองแม้จะรู้สึกว่างเปล่าไม่ต้องวางแผนหรือตระเตรียมตัวเองในแต่ละวัน หรือไม่ต้องกระวีกระวาดจัดการตัวเองและสมาชิกในบ้าน เพื่อไปร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้คือ ความวุ่นวาย พะวงในใจ กลัวว่าความเฉยชาจะเข้าครอบงำจิตใจลูกๆของพระองค์ ข้าพเจ้าจึงคิดว่าในช่วงเวลาเช่นนี้ หากสมาชิกในบ้านลืมวันของพระเจ้า ผู้เป็นหลักทางจิตใจของบ้านจำต้องสรรหากิจกรรม เพื่อการระลึกถึงในวันพิเศษนี้ในครอบครัวด้วย หากข้าพเจ้าอยู่บ้านต่างจังหวัดกับพ่อและแม่ พ่อก็คงจะพาข้าพเจ้าและพี่น้อง รวมไปถึงลูกๆหลานๆ สวดร่วมกัน ดังนั้นแล้ว เมื่อบางสัปดาห์ข้าพเจ้ามิได้ร่วมในการถ่ายทอดสดพิธีบูชาขอบพระคุณ ข้าพเจ้าก็ควรจะนำพาลูกๆ และครอบครัวในการสวดภาวนาเป็นพิเศษ ข้าพเจ้าไม่ใช่ครอบครัวที่ศรัทธา และยังอ่อนแอในความเชื่อ ดังนั้นความอ่อนแอเหล่านี้แหละที่ทำให้ข้าพเจ้ากลัว ข้าพเจ้าจะปล่อยให้ความอ่อนแอเจริญงอกงามไม่ได้เลย เพราะอย่างไรก็ตาม คนป่วยย่อมต้องการหมอ ดุจคนบาปต้องการพระเจ้า ข้าพเจ้ามิอาจยืนยันได้ว่าลูกหลานหรือสมาชิกในครอบครัวทุกคนจะศรัทธา แต่สิ่งหนึ่งคือการพยายามใส่จิตวิญญาณของความศรัทธาลงไปทีละนิด ให้วิญญาณแต่ละดวงในครอบครัวของตน ได้ค่อยๆมีน้ำแห่งชีวิตหล่อเลี้ยงในช่วงเวลาที่วิญญาณขาดแคลนนี้ เพราะฟ้าใหม่ แผ่นดินใหม่ ใกล้เข้ามา ธรรมชาติ จัดเยียวยา รักษาให้ สิ่งดีงาม ตามสมควร ล้วนเป็นไป คืนฟ้าใหม่ แผ่นดินใหม่ ให้โลกเรา .................................. ในช่วงเวลาแห่งการสูญเสีย ธรรมชาติจะเคลียสิ่งใหม่เกิดขึ้นมา ในช่วงเวลาแห่งการเยียวยา จะมีคุณค่าของชีวิตถูกสร้างเสริม ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง จะมีพลังของพระมาพูนเพิ่ม ในช่วงเวลาแห่งการริเริ่ม คือทุกสิ่งจะถูกเติมจนอิ่มเต็ม ..................................... |