“องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานให้ข้าพเจ้ามีลิ้น

เหมือนลิ้นของศิษย์ที่พระองค์ทรงสอน

เพื่อข้าพเจ้าจะได้รู้จักพูดจาให้กำลังใจแก่ผู้เหน็ดเหนื่อย”

(อิสยาห์ 50:4)

คำพูดสร้างได้ทั้งมิตรและศัตรู

อยู่ที่ว่าเราจะรู้จักพูดให้เกิดมิตรหรือเกิดศัตรู

คำพูดเสริมได้ทั้งพลังบวกและพลังลบ

อยู่ที่เราอยากจะให้พลังประเภทใดออกไปจากปากของเรา

หญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งสัมผัสได้ถึงความเครียดในตัวเอง

เธอเดินทางไปพบหมอทางด้านจิตเวชเพื่อวิเคราะห์อาการของเธอ

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่วัน

เธอยังสดใสร่าเริง กระฉับกระเฉง และรื่นเริงได้ตามวัยของเธอ

เธอได้รับคำตอบจากหมอว่าเธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้า

พร้อมได้รับยามารับประทานอีกชุดใหญ่

โดยถูกย้ำว่าห้ามหยุดรับประทานยาเป็นอันขาด

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เธอก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

เธอเหม่อลอย  เชื่องช้า  ร้องไห้ง่าย  หน้ามืดบ่อย และเริ่มทำร้ายตัวเอง

ครอบครัวไม่กล้าหยุดยาของเธอ

เพราะหมอกำชับอย่างหนักให้รับประทานยาให้ครบตามเวลาที่กำหนดอย่างเคร่งครัด

ตลอดหลายเดือนที่เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับยา

และต้องหยุดทุกอย่างลงทั้งเรื่องการเรียน การทำงาน หรือแม้แต่กิจกรรมเล็กๆน้อย

เธอไม่สามารถล้างจานชามได้เพราะของแหลมคมในเครื่องครัวนั้น

ดึงดูดให้เธอทำร้ายตัวเอง

เธอไม่สามารถซักผ้าได้เพราะเธอมักจะหน้ามืดจากการก้มๆเงยๆ

เธอไม่สามารถไปฝึกงานได้เพราะจิตใจเธออ่อนไหวเกินจะต้านทานโลกภายนอก

บางทีข้าพเจ้าก็สงสัยว่า เพราะคำพูดของหมอหรือไม่

ที่มีอิทธิพลต่อจิตใจหญิงสาววัยรุ่นคนนี้ จนต้องเปลี่ยนตัวเองไปได้มากมายขนาดนี้

คำพูดเพียงไม่กี่คำสามารถทำลายคนก็ได้ สร้างคนก็ได้

ครอบครัวของเธอเป็นทุกข์ใจอย่างหนัก

เพราะทุกอย่างต้องถูกปรับเปลี่ยนไปหมด

พวกเขาต้องใช้เวลาในทุกนาที เฝ้ามองเธอ และคอยเรียกเธอให้มีสติ

ผลจากยาหรือเปล่าข้าพเจ้าไม่ทราบ

แต่...ครอบครัวของเธอกำลังพยายามงดยาให้เธอ

และใช้ความเอาใจใส่พิเศษดูแลเธอด้วยความรัก

ข้าพเจ้าเองก็หวังว่า ความรักจากครอบครัวของเธอ

จะปรับสภาพจิตใจของเธอให้เป็นปกติสุขโดยเร็ววัน

นักจิตวิทยาบางท่านก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการรับประทานยาของโรคบางโรค

เพราะโรคบางโรคที่เกี่ยวข้องกับจิตใจบางทีอาจจะต้องรักษาด้วยใจต่อใจ

เสริมพลังบวก  งดพลังลบ

สมัยยังเด็ก ข้าพเจ้าเป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าเผชิญหน้ากับสิ่งใดๆทั้งสิ้น

และข้าพเจ้ายิ่งจมดิ่งลงในความมืดของความหวาดกลัวมากขึ้น

เมื่ออาจารย์ท่านหนึ่งใส่พลังลบผ่านคำพูดให้ข้าพเจ้าทุกวัน

หลายครั้งที่พวกเขามักเปรียบเทียบข้าพเจ้ากับพี่สาวที่เรียนเก่งมาก

ซึ่งข้าพเจ้าก็ยอมรับเช่นนั้น

แต่...ข้าพเจ้ากลับเพิ่มพูนความรู้สึกว่าตัวเองหัวอ่อน เรียนไม่เก่งเพิ่มเข้าไปทุกวันๆ

จนข้าพเจ้ารู้สึกว่า ขยันทำไมให้เหนื่อย เพราะอย่างไรก็เรียนไม่ได้ดีขึ้นมาหรอก

แต่เมื่อวันหนึ่ง ข้าพเจ้าถูกเสริมด้วยคำพูดที่ดี

เมื่อคนรอบข้างต่างทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าข้าพเจ้ามีคุณค่า และมีความสามารถพิเศษ

ที่น่าภาคภูมิใจอีกมากมายที่สร้างคุณประโยชน์ต่อผู้อื่นได้

หลังจากนั้น พลังบวกในตัวข้าพเจ้าก็ลุกโชติช่วง

จากเด็กเรียนอ่อนจนต้องฝากเข้าเรียนในระดับมัธยมปลาย

และเรียนๆเล่นๆในระดับปริญญาตรี

ข้าพเจ้าเริ่มเข้าศึกษาในคอร์สพระคัมภีร์ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของคุณค่านี้

แสงสว่างแห่งความหวัง และพระพร ทอประกายชัดเจนขึ้น

ในช่วงเวลาที่ข้าพเจ้าถูกส่งไปเรียนคอร์สคำสอนภาคฤดูร้อนสามปี

ที่นี่ข้าพเจ้าได้รับเลือกให้เป็นนักศึกษาผู้มีน้ำใจดี

และรางวัลเรียนดีอันดับที่ 2 ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.98

คำพูด และสายตาที่สร้างพลังบวกของใครบางคน

ทำให้ข้าพเจ้าได้เห็นคุณค่าของตัวเองชัดเจนขึ้น

นับจากวันนั้น ข้าพเจ้าก็เห็นว่า การเรียนรู้ไม่ใช่เรื่องยาก

และความเหนื่อยยากจากการเรียนรู้ก็มีผลเป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจ

ในชีวิตการทำงาน เมื่อผู้บริหารส่งให้ข้าพเจ้าได้ศึกษาต่อในระดับปริญญาโท

นั่นจึงเป็นอีกหนึ่งความรู้สึกที่ดีที่ข้าพเจ้าต้องตอบแทนผู้บริหารที่มีเมตตา

ด้วยการตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด

ความตั้งใจผสมผสานกับความเมตตาของผู้ใหญ่ทุกฝ่าย

ส่งผลให้ข้าพเจ้าได้รับทุนในการทำวิทยานิพนธ์

และจบการศึกษาระดับปริญญาโทด้วยเกรดเฉลี่ย 3.89

ภายในระยะเวลา 2 ปีตามที่หลักสูตรกำหนดไว้

เด็กที่ถูกฝากเข้าเรียนในวันนั้นเพราะสอบไม่ติด

บัดนี้เจริญงอกงามด้วยพลังแห่งความรัก และพลังบวกที่ถูกเติมเต็มเข้ามา

ข้าพเจ้าคิดเสมอว่า ถ้าเราคิดดี  พูดดี ทำดี  พระจะไม่ทอดทิ้งเรา

ให้เผชิญกับความทุกข์ยากเพียงลำพัง

พระองค์ทรงทราบว่ามนุษย์นั้นอ่อนแอเพียงใด

แค่เพียงเรา พยายามคิดดี   พยายามพูดดี  และพยายามทำดีจนสุดกำลัง

แม้ความคิดที่ไม่ดีจะแทรกมาบ้าง แม้การพูดนินทา พูดไม่ดีจะหลุดมาบ้าง  

แม้การกระทำดีอาจจะถูกลืมไปบ้างด้วยกิจการที่ไม่ดี

แต่อย่างน้อย พระองค์ทรงทราบว่าเราพยายามเพียงใด

“ทุกๆเช้า พระองค์ทรงปลุกข้าพเจ้า ทรงปลุกหูข้าพเจ้าให้ฟัง

เหมือนศิษย์ที่พระองค์ทรงสอน”

(อิสยาห์ 50:4)

โปรดประทาน  ลิ้นที่เอ่ย  แต่พระพร

ดั่งลิ้นศิษย์  ที่พระสอน  ให้พรนั้น

ให้ทุกถ้อย  ได้ร้อยเรียง  เสียงสวรรค์

นำพระพร  นับอนันต์   สร้างฝันคน

.....................................