“จงสอนและตักเตือนกันด้วยปรีชาญาณ” (โคโลสี 3:16) เมื่อกล่าวถึงคำว่าปรีชาญาณ ข้าพเจ้ารู้สึกถึงการได้รับพระพรพิเศษของผู้ที่มีปรีชาญาณ ทั้งในอดีต เช่น กษัตริย์ซาโลมอน และในช่วงชีวิตที่ข้าพเจ้าผ่านมา เช่น ในหลวงรัชกาลที่ 9 และเมื่อข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือปรีชาญาณในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ข้าพเจ้าชื่นชอบ และมีความรู้สึกสุขใจไปกับคำแนะนำสอนสั่งในเล่มนั้นมาก ข้อแนะนำคำสอนในหนังสือปรีชาญาณ เมื่อข้าพเจ้าอ่านแล้วรู้สึกเหมือนบุคคลอันเป็นที่รักของข้าพเจ้ากำลังปรารถนา ให้คำแนะนำข้าพเจ้าเพื่อให้ข้าพเจ้าใช้ชีวิตอย่างผู้มีปรีชาญาณมากยิ่งขึ้น และเมื่อกล่าวถึงปรีชาญาณ ข้าพเจ้าคิดถึง ญาณ ประเภทต่างๆขึ้นมา เช่น สัญชาตญาณ นั่นคือปฏิกิริยาสะท้อนกลับอัตโนมัติเมื่อรู้สึกมีภัยมาถึงตัว สัญชาตญาณน่าจะเป็นญาณประเภทต้นๆ ที่มีอยู่ในมนุษย์ทุกคน สำหรับปรีชาญาณ (Wisdom) ในศาสนาคริสต์ ซึ่งมีแหล่งกำเนิดจากพระเจ้า จึงเป็นบ่อเกิดของความชอบธรรม และคุณความดีสมบูรณ์พร้อมทุกประการ ปรีชาญาณจึงไม่ได้มีในมนุษย์ทุกคน ดังนั้น เมื่อเราต้องการจะเป็นผู้มีปรีชาญาณ และเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์พร้อม เราจึงต้องอธิษฐานวอนขอปรีชาญาณจากพระเจ้า ผู้เป็นต้นกำเนิดของปรีชาญาณ เพื่อเราจะได้เป็นผู้ชอบธรรมและเต็มเปี่ยมด้วยความดีดังเช่นพระเจ้า ผู้เป็นต้นกำเนิดความดีพร้อมของเรา ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าสนทนากับบุคคลมากมาย ข้าพเจ้าสัมผัสได้ว่า ใครคือคนที่มีพระพรแห่งปรีชาญาณ เพราะคำพูดของเขาเข้าถึงจิตวิญญาณของข้าพเจ้า และเขาก็รู้ว่า ควรจะพูดอย่างไรกับใคร ถ้อยคำ วอนเตือน เอื้อนปรีชา จำนรรจา พาที มีธรรมมั่น แทรกเมตตา กรุณา เช่นทรงธรรม์ ปรีชาญาณ สุขสันต์ มั่นพระพร ปรีชาญาณมาจากพระเจ้า และเมื่อเราอธิษฐานภาวนาขอปรีชาญาณด้วยความเชื่อ เราก็จะเต็มเปี่ยมไปด้วยปรีชาญาณนั้น “ท่านจะพูดเรื่องใด หรือทำกิจการใด ก็จงพูดจงทำในพระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า” (โคโลสี 3:17) ในอดีตพระเยซูเจ้าตรัสสิ่งใดสิ่งนั้นก็บังเกิด ทรงตรัสสั่งให้ลมพายุสงบ ลมพายุก็สงบ ตรัสสั่งให้ปีศาจร้ายออกจากชายคนหนึ่ง ปีศาจร้ายก็ออกไป ตรัสสั่งให้คนตายฟื้นคืนชีพ คนตายก็ฟื้นคืนชีพ ทุกถ้อยคำของพระองค์ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นวาจาสิทธิ์แห่งความรักและเมตตา เป็นวาจาเพื่อการเยียวยารักษา และช่วยเหลือ ข้าพเจ้าจึงย้อนกลับมาพิจารณาตัวเอง ว่าทุกถ้อยวาจาที่ออกจากปากของข้าพเจ้าไปแต่ละคำ ในแต่ละนาทีนั้น มีพระพรจากปรีชาญาณของพระเจ้าหรือไม่ และทั้งคำพูดหรือการกระทำของข้าพเจ้าต่อผู้อื่นนั้น พูดหรือกระทำในพระนามของพระเยซูเจ้าหรือไม่ เพราะหากข้าพเจ้าใส่ถ้อยคำแห่งพระพรของพระเจ้าลงไปในทุกกิจการของชีวิต ข้าพเจ้าควรจะเห็นแสงสะท้อนของพระพรแห่งปรีชาญาณสะท้อนกลับมา ผ่านบุคคลรอบข้างที่ข้าพเจ้าสัมผัสด้วยทุกๆวัน อาจารย์ผู้สอนด้านจิตวิญญาณของข้าพเจ้าท่านหนึ่งเคยกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า หากข้าพเจ้าต้องการจะกระทำสิ่งใดที่รู้สึกว่ายากเย็นเหลือเกิน ให้ข้าพเจ้าอธิษฐานวอนขอพระพรจากพระเจ้า และกระทำกิจการที่ยากนั้นในพระนามของพระคริสตเจ้า กิจการนั้นจะสำเร็จไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้าหากเป็นกิจการที่ดีพอ อาจารย์ไม่เคยบอกข้าพเจ้าเลยว่ามันจะไม่สำเร็จหากพระเจ้าทรงกระทำ แต่หากข้าพเจ้าทระนงตัวเองว่าเก่ง และกระทำทุกอย่างสำเร็จไปได้ด้วยตนเอง ข้าพเจ้าจะพบกับความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่สิ้นสุด และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆตลอดมา หลายครั้งที่ข้าพเจ้าลืมตัวเอง และหลงคิดว่าตัวเองเก่งด้วยตนเอง ในวันเวลาเช่นนั้น ข้าพเจ้าจะพบกับเหตุการณ์ที่ทำให้ข้าพเจ้าผิดหวัง เป็นเสมือนคำตักเตือนตีสอนให้ข้าพเจ้าไม่หลงตนเอง และรู้จักที่จะสุภาพนบนอบให้พระคริสตเจ้าครอบครองทุกกิจการในตัวข้าพเจ้า ทั้งรู้จักสรรเสริญและขอบพระคุณพระเจ้าในความสำเร็จ ที่เกิดขึ้นกันข้าพเจ้าในทุกกิจการด้วยเช่นกัน “หากไร้พระองค์ ลูกคงไม่อาจทำสิ่งใด ฝากชีวิตไว้ มอบให้พระองค์ดูแล” “ผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าย่อมเป็นสุข เขาเดินอยู่ในมรรคาของพระองค์ ท่านจะมีอาหารกินจากงานที่ท่านทำ ท่านจะเป็นสุขและเจริญรุ่งเรือง” (สดุดี 128:1-2) ..................................... |