“สำหรับพวกเราก็ยุติธรรมแล้ว เพราะเรารับโทษสมกับการกระทำของเรา แต่ท่านผู้นี้มิได้ทำผิดเลย” (ลูกา 23:41) ในวันที่พระเยซูเจ้าถูกดูหมิ่นจากผู้ร้ายที่ถูกตรึงกางเขนด้วยกัน ในวันที่พระองค์กำลังเจ็บปวดทรมานจากบาดแผลฉกรรจ์ มันช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานเกินที่ความเป็นมนุษย์จะทนไหวจริงๆ ทุกครั้งที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกดูหมิ่น หรือถูกทำร้ายจากใครบางคน ในช่วงเวลาของความทุกข์ยากที่จะยอมรับเหตุการณ์เหล่านั้น ข้าพเจ้าอาจจะเสียเวลาไปพักหนึ่งในการตั้งตัว ด้วยความเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอของข้าพเจ้าเอง แม้ว่าอยากจะ “ตาต่อตา ฟันต่อฟัน” แต่ความเงียบน่าจะดีที่สุดสำหรับข้าพเจ้า และให้วันเวลาเป็นตัวพิสูจน์ตัวของมันเอง พระเยซูเจ้าไม่เคยลุกขึ้นมาต่อสู้ ต่อต้านหรือแสดงอำนาจของพระองค์ เพื่อช่วยเหลือตัวพระองค์เองให้รอดพ้นจากความเจ็บปวด ความเลวร้ายที่เกิดขึ้น พระองค์ทรงให้อภัยผู้ที่ทำร้ายพระองค์ ทั้งยังทรงวิงวอนพระบิดาเจ้าให้ยกโทษให้พวกที่ทำร้ายพระองค์ด้วย วันเวลา และสถานการณ์ต่างหากที่พิสูจน์ตัวพระองค์เองว่าพระองค์คือพระเจ้าเที่ยงแท้ ประกาศกย่อมต้องมีบาดแผลจากการออกประกาศข่าวดี ตามแบบอย่างของพระเยซูคริสตเจ้า ข้าพเจ้าเล่าเป็นใครกัน จึงจะเรียกร้องขอความสุขสบายฝ่ายข้างโลก และเรียกร้องขอความยุติธรรมจากโลกใบนี้ ในขณะที่ข้าพเจ้าเองก็ยังไม่ได้แสดงออกซึ่งความยุติธรรมในบางสถานการณ์ ดังนั้นแล้ว หากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของข้าพเจ้า จะทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกขาดความสุขกายสบายใจ ผิดหวัง ขาดความยุติธรรม หรือถูกทำร้ายไปบ้าง ก็เพื่อฝึกฝนตัวข้าพเจ้าเองให้ใส่ใจผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ที่ต่ำต้อยกว่าเรา และเราเห็นว่าเราสามารถข่มเหงน้ำใจเขาได้ เมื่อเขาทำให้เราไม่พึงพอใจ ข้าพเจ้าจึงต้องหมั่นที่จะพิจารณาตนเองให้รอบคอบต่อการดำเนินชีวิต โดนเฉพาะการดำเนินชีวิตที่ต้องเกี่ยวพันกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เข้มแข็งพอที่จะปฏิเสธสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และมั่นคงพอที่จะยืนยันทำในสิ่งที่ถูกที่ควร “พี่น้อง ขอบพระคุณพระบิดาเจ้าด้วยความยินดี พระองค์โปรดให้ท่านเป็นบุคคลที่เหมาะสมจะเข้าอยู่ในแสงสว่าง มีส่วนได้รับมรดกร่วมกับบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า” (โคโลสี 1:12) บางทีข้าพเจ้าก็แปลกใจในแผนการของพระเจ้ายิ่งนัก ทุกครั้งที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าชีวิตกำลังสะดุด หรือกำลังยอมแพ้อย่างคนขี้แพ้ แพ้ชนิดที่แอบตำหนิพระเจ้าว่า พระเจ้าข้า นี่ไม่ใช่ทางของลูกใช่ไหม ทำไมพระองค์ทรงเลือกเส้นทางนี้ให้ลูก ลูกจะได้ไปเสียให้พ้นจากทางนี้ บางทีข้าพเจ้าก็แยกแยะไม่ออกระหว่างสิ่งที่พระเจ้าทรงจัดสรรให้ กับสิ่งที่ข้าพเจ้าปรารถนาจะได้รับ เพราะเมื่อข้าพเจ้าต้องกระทำในสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่ปรารถนาสักเท่าไหร่ และยิ่งต้องกระทำสิ่งที่ยากบนทางขวากหนามที่เต็มไปด้วยผู้ปองร้าย ข้าพเจ้าจึงเรียนรู้ว่า น้ำพระทัยพระเจ้านั้นยิ่งใหญ่เพียงใด เพราะไม่เคยมีผู้ชอบธรรมคนใดที่สุขกายสบายใจเลย พระองค์ทรงต้องการสอนให้ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งในผู้ชอบธรรมของพระองค์ อยู่ที่ตัวข้าพเจ้าเองจะรับหรือปฏิเสธน้ำพระทัยของพระองค์ มีกระบวนการคิดกระบวนการหนึ่งชื่อว่า Positive Thinking นั่นคือ กระบวนการรับรู้และแปลความหมายไปในทางที่ดี เช่นเดียวกับการมองโลกในแง่บวก นั่นคือการยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ในทุกสถานการณ์ทั้งดีและร้าย มองสิ่งต่างๆด้วยความเข้าใจ ยอมรับในด้านลบ ปัญหา ความไม่ราบรื่นของชีวิต ว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่การจะยอมรับสภาพเหตุการณ์ที่เป็นลบได้นั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดร.สิทธิชัย จันทานนท์ ได้เขียนถึงหลักการมองโลกเชิงบวกไว้ดังนี้ บันไดขั้นที่ 1 มองว่าตัวเองดี (หาข้อดีของตัวเองแต่ไม่ใช่เข้าข้างตัวเองบนความถ่อมตน) บันไดขั้นที่ 2 มองว่าคนอื่นดี เมื่อมองตนเองดีแล้วก็ฝึกมองความดีของคนอื่น บันไดขั้นที่ 3 หมั่นบอกตนเองว่าความคิดเป็นต้นเหตุของการกระทำ ฝึกคิดดี บันไดขั้นที่ 4 ใช้ประโยชน์จากคำว่าขอบคุณ จงยิ้มและขอบคุณแม้ต้องเจอเรื่องเลวร้าย แม้ว่าบางคนจะรู้สึกว่าการเป็นคนดี หรือการที่จะได้มาซึ่งความปรารถนาของตน เป็นสิ่งที่ยากเย็นต่อการกระทำที่ดูจะขัดต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น จึงสรุปให้ตนเองทำอะไรก็ได้แล้วสุขกายสบายใจ จนกระทั่ง ความสุขกายสบายใจของตนเองนั้น ไปเบียดเบียนความสุขกายสบายใจของผู้อื่นด้วย สังคมก็ขาดสันติสุขเพราะต่างความต่างไขว่คว้าหาความสุขกายสบายใจของตนเอง แบบอย่างของพระเยซูคริสตเจ้าจึงเป็นแบบอย่างของความไม่สุขในตนเอง เพื่อให้โลกได้พบสันติสุขที่แท้จริง ข้าพเจ้าจึงคอยเตือนตนเองอยู่เสมอว่า สุขก็สุข แต่พอควร ทุกสิ่งล้วน ไม่ยั่งยืน ทุกข์ก็ทุกข์ ยอมกล้ำกลืน ใจทนฝืน ก็ผ่านไป มีพระคริสต์ เป็นแบบอย่าง บนเส้นทาง ก็สดใส ปล่อยทุกข์ทน ล้นออกใจ พระคริสต์ให้ สุขกลับคืน "พลังคิดบวกจะดึงดูดสิ่งดีๆเข้ามาหาตัวเราเอง" ..................................... |