“เรากำชับและเตือนคนเช่นนี้ ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ให้ทำงานอย่างสงบ และหาเลี้ยงชีพด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง” (2 เธสะโลนิกา 3:12) ท่านนักบุญเปาโลได้ให้ข้อคิดสอนใจบรรดาคริสตชน ให้มีความขยันหมั่นเพียร ทำงานหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระแก่ผู้ใด ข้าพเจ้าได้รับคำสอนเรื่องการรู้จักอดออมเก็บเงินไว้ใช้ในยามจำเป็น จากพ่อและแม่ของข้าพเจ้า ท่านมักจะย้ำลูกๆของท่านเสมอว่า อย่าเป็นหนี้อะไรใครนอกจากหนี้ความรักเท่านั้น เมื่ออยากได้สิ่งของสักสิ่งหนึ่ง จงรู้จักที่จะเก็บออมด้วยตนเอง อย่าเป็นภาระแก่ใคร เพราะผู้อื่นก็มีภาระของเขาเช่นกัน ข้าพเจ้าจึงเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกแย่มากๆ ถ้าต้องบากหน้าไปขอยืมเงินทองของใคร และไม่เคยคิดจะไปหยิบยืมเงินทองของใครเลย ในเมื่อเรารู้จักคำว่าเอาใจเขามาใส่ใจเราเราก็จะรู้ว่า ตราบใดที่เรารู้สึกคับข้องใจเมื่อมีคนมาหยิบยืมเงินทองของเรา เพราะเราเองก็ใช้อย่างจำกัดจำเขี่ย เมื่อเราจะไปหยิบยืมเงินของใครก็พึงระลึกไว้ว่า เขาเองก็มีความจำเป็นไม่น้อยไปกว่าเรา เขาเองก็ออกแรงทำงานด้วยความเหนื่อยยาก เพื่อจะเลี้ยงดูครอบครัวของเขาไม่ต่างกับเราเลย หากอยากมีมากก็ให้ทำงานให้มาก อดทนให้เยอะ กินให้น้อย ใช้จ่ายให้พอควร เที่ยวให้พอเหมาะ อยู่ให้สมฐานะตัวเอง มีบทเพลงของลูกเสือบทเพลงหนึ่งขับร้องไว้ว่า “อย่าเกียจคร้านการทำงานนะพวกเรา งานหนักงานเบาเหนื่อยแล้วเราพักผ่อนก็หาย ไม่ทำงาน หลบหลีกงานด้วยเกียจคร้านเอาแต่สบาย แก่จนตายของทำนายว่าไม่เจริญ” การทำงานหาเลี้ยงชีพตัวเองจึงเป็นกิจกรรมที่ฝึกฝนเราในหลายข้อ เช่น · ทำให้มนุษย์ได้ใช้พระพรของพระเจ้าตามความสามารถของตนอย่างเต็มที่ · ทำให้มนุษย์รู้คุณค่าของตนเองที่มีต่อผู้อื่น · ทำให้มนุษย์เห็นคุณค่าของผู้อื่นที่มาเติมเต็มกันและกันให้สมบูรณ์ “จงทำงาน ด้วยน้ำพัก น้ำแรงตน หมั่นฝึกฝน ตนให้สู้ รู้คุณค่า แม้นตรากตรำ ลำบาก เพียงกายา แต่รักษา คุณค่าคน ผลแห่งงาน” การทำงานถือว่าเป็นกิจกรรมที่ต้องอาศัยทักษะและความรู้สึกมีส่วนร่วม และเหตุผลโดยหลักๆ ทั่วไปที่มนุษย์โลกต้องทำงานก็เพื่อ · สนองความต้องการด้านวัตถุเพื่อตนเองและครอบครัว · สนองความต้องการได้รับการยอมรับจากสังคม · สนองความต้องการการเห็นคุณค่าของตนเอง · สนองความต้องการ การมีกิจกรรมร่วมกับผู้อื่น ลดความฟุ้งซ่านทางความคิด · สนองความต้องการการคิดริเริ่มสร้างสรรค์ผลงาน ทั้งนี้การทำงานยังสร้างคุณประโยชน์ คือ · ทำให้สถานภาพชีวิตมีความมั่นคงมากยิ่งขึ้น · ทำให้เกิดสัมพันธภาพกับบุคคลในสังคม · ทำให้เกิดรูปแบบ เกิดระเบียบแบบแผน และกฎเกณฑ์ในการดำเนินชีวิต · ที่สำคัญคือทำให้บุคคลมีคุณธรรมจริยธรรม และศีลธรรมสูงขึ้น พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้ใช้พระพรเพื่อการงานของตนและเพื่อผู้อื่น แม้การทำงานจะทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่าย จำเจ หรือทุกข์ใจ หรือในบางครั้งเราอาจจะมีสัมพันธภาพที่ไม่ดีนักกับเพื่อนร่วมงานบางคน แต่หากจะมองเห็นในสิ่งที่ดีของการทำงาน เราก็จะสามารถตัดสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นนั้นออกไปจากการดำเนินชีวิตได้ “ด้วยการยืนหยัดมั่นคง ท่านจะรักษาชีวิตของท่านไว้ได้” (ลูกา 21:19) บทกวีของหลวงวิจิตรวาทการได้เขียนไว้เกี่ยวกับการทำงาน ซึ่งมีท่อนหนึ่งเขียนไว้ว่า “ฉันรักงาน รักจริง ยิ่งชีวิต ถูกหรือผิด อยากจะทำ ให้ถ้วนทั่ว ถ้าทำผิด ก็เป็นครู อยู่กับตัว ดีหรือชั่ว ขอให้ ได้ทำงาน” ดังนั้นแล้ว การทำงานจึงเป็นส่วนสำคัญในการดำเนินชีวิตของมนุษย์ แต่อย่างไรก็ดี การจัดสรรเวลาเพื่อการทำงานและการพักผ่อนอย่างเหมาะสม ก็เป็นส่วนสำคัญของการดำเนินชีวิตที่มีคุณภาพ “ผู้ไม่ออกแรงตรากตรำทำงาน ย่อมพบพานกับความทุกข์ยาก ผู้ไม่เพียรทนต่อความยากลำบาก ย่อมถูกพรากออกจากทางพระพร” ..................................... |