“อย่าชื่นชมยินดีที่ปีศาจอ่อนน้อมต่อท่าน แต่จงชื่นชมยินดีมากกว่าที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว” (ลูกา 10:20) มีสุภาษิตไทยประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า “อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง” ไม่มีทรัพย์สมบัติใดในโลกที่สร้างความสุขแท้จริง ไม่มีอำนาจใดในโลกที่จีรังยั่งยืน และก็ไม่มีสัจจะใดในหมู่โจรแน่นอน ศิษย์ทั้งเจ็ดสิบสองคนของพระเยซูเจ้ารู้สึกยินดีที่ปีศาจอ่อนน้อมต่อพวกเขา แต่เป็นไปด้วยอำนาจของพระเจ้า พระเยซูเจ้าทรงเตือนใจพวกเขาไม่ให้หลงอยู่ในความมีอำนาจนั้น เพราะสิ่งสำคัญไม่ใช่อำนาจที่เรามี แต่เป็นความรอดของวิญญาณเราต่างหากที่สำคัญกว่า นักบุญเทเรซาองค์น้อยบอกกับบิดาของเธอว่า “พ่อขา ชื่อของหนูถูกจารึกไว้ในสวรรค์แล้วค่ะ” แล้วเธอก็ชี้ไปที่ดวงดาวที่เรียงรายกันเป็นรูปตัว T ทำอย่างไรให้ชื่อเราถูกจารึกไว้ในสวรรค์ ข้าพเจ้าเขียนนิทานสอนใจสั้นๆเรื่องหนึ่งเพื่อนำมาแบ่งปัน นักบุญเปโตรยืนตั้งด่านคอยเชครายชื่อของดวงวิญญาณที่ลอยขึ้นมาบนสวรรค์ทีละดวง ดวงวิญญาณใดมีรายชื่อในบัญชีก็จะได้รัศมีรอบศีรษะและผ่านเข้าประตูสวรรค์ได้ แต่หากดวงวิญญาณใดไม่มีรายชื่อในบัญชีสวรรค์ ดวงวิญญาณนั้นก็จะตกลงสู่เบื้องล่าง นั่นคือนรกอเวจีที่ร้อนไปด้วยเปลวเพลิง ดวงวิญญาณของชายคนหนึ่งลอยขึ้นมาหยุดอยู่หน้าประตูสวรรค์ นักบุญเปโตรเริ่มตรวจเชครายชื่อ ปรากฏว่าไม่มีรายชื่อของชายคนนี้เลย ดวงวิญญาณของชายนิรนามผู้นี้เริ่มตื่นตระหนกตกใจ เขาเริ่มบรรยายถึงคุณงามความดีที่เขากระทำครั้งเมื่อยังมีชีวิตอยู่บนโลก เขาทำบุญให้กับสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามากมายในแต่ละปี เขาสร้างโบสถ์วิหารใหญ่โตตามเมืองใหญ่ๆ และมีชื่อของเขาจารึกไว้ที่ผนังโบสถ์วิหารนั้น นักบุญเปโตรถามเขาว่า เด็กกำพร้าเหล่านั้นต้องการสิ่งใดมากที่สุดในชีวิตของพวกเขา ดวงวิญญาณชายนิรนามตอบว่า เด็กๆน่าจะต้องการอาหารอร่อยๆ ของเล่นสนุกๆ นักบุญเปโตรกล่าวว่า เปล่าเลย เด็กๆต้องการแค่ความรักเท่านั้น และนักบุญเปโตรถามต่อไปว่า เจ้าสร้างโบสถ์วิหารมากมาย เจ้ารู้หรือไม่ว่าอะไรคือสิ่งที่สวยงามที่สุดในโบสถ์วิหารเหล่านั้น ดวงวิญญาณชายนิรนามกล่าวว่า ความสวยงามของโบสถ์วิหารคือ การออกแบบสถาปัตยกรรมให้ยิ่งใหญ่อลังการนั้นเอง นักบุญเปโตรตอบว่า สิ่งสำคัญและสวยงามที่สุดของโบสถ์วิหารคือ เสียงอธิษฐานภาวนาของประชากรของพระเจ้าผู้มาชุมนุมกัน มีความเชื่อ ความไว้ใจ และความรักเดียวกันต่างหากเล่า เช่นเดียวกัน บางทีเราก็หลงคิดไปว่าสิ่งที่เราทำอยู่นั้นคือคุณงามความดี และเราก็ยืดอกพกความรู้สึกว่าตนเองเป็นคนดีให้คนรอบข้างชื่นชม เราได้รับรางวัลบนแผ่นดินโลกที่ไม่จีรังยั่งยืนเรียบร้อยแล้ว “ข้าพเจ้าไม่โอ้อวดสิ่งใดนอกจากเรื่องไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา อาศัยไม้กางเขนนี้ โลกถูกตรึงตายไปจากข้าพเจ้า” (กาลาเทีย 6:14) มีความเป็นไปได้สูงมากที่มนุษย์จะหลงระเริงอยู่กับเกียรติยศชื่อเสียง อำนาจวาสนา เมื่อโอกาสมาถึง และเรากำลังได้สิทธินั้นมาครอบครอง และบุคคลที่เดินอยู่ในทางธรรมก็มีโอกาสที่จะหลงทางได้เช่นกัน ข้าพเจ้าจึงจำเป็นต้องตระหนักแก่ใจตนเองเสมอ ที่จะพยายามไตร่ตรอง และสำนึกตนเองว่าเป็นคนบาป และทำสิ่งใดไม่ได้เลยหากปราศจากพระเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้ไม่หลงระเริงไปกับคำชื่นชมใดๆ เมื่อได้รับคำชื่นชม เพื่อจะได้ไม่หลงทางไปไกลเมื่อต้องยืนอยู่บนเส้นทางมายาของโลกนี้ ขอให้บัญชีสวรรค์ มีชื่อฉันจารึกไว้ กิจการดีใดใด ให้ดวงใจสุภาพพอ นบนอบยอมรับใช้ ทำสิ่งใดให้รั้งรอ อำนาจความสอพลอ ล้วนเกิดก่อทางอบาย จะหมั่นสร้างจิตธรรม ให้สุขล้ำดั่งใจหมาย ปลดปลงเรื่องฝ่ายกาย จุดมุ่งหมายทางฝ่ายใจ ..................................... |