“องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงช่วยข้าพเจ้า ให้พ้นจากการประทุษร้ายทั้งสิ้น และจะทรงนำข้าพเจ้าไปสู่พระอาณาจักรสวรรค์ ของพระองค์อย่างปลอดภัย” (2 ทิโมธี 4:18) ในช่วงชีวิตของเรามนุษย์โลก บางโอกาสเราก็จะรู้สึกว่าปีนี้เป็นปีทองของเรา เมื่อทำอะไรก็ดูจะราบรื่น เข้าตากรรมการ ประสบความสำเร็จไปเสียหมด แต่บางช่วงก็ดูจะตกต่ำ เมื่อจะทำการใดก็ดูจะติดขัด กระอักกระอ่วนใจไปเสียทุกกิจการ แต่จะทำอย่างไรให้ทุกช่วงไม่ว่าจะเป็นขาขึ้นหรือขาลง กลายเป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่าของเราได้ เราก็แค่ผ่านมันไปอย่างเข้าใจ และขอบคุณ ในเวลาสุขสมหวังก็ให้ระลึกไว้ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เวลาทุกข์ระทมสิ้นหวังก็ให้ระลึกไว้ว่าเดี๋ยวก็ผ่านไป จะได้ไม่ต้องดีใจเกินตัวหรือเสียใจเกินเหตุ ฝึกขอบพระคุณพระที่ส่งประสบการณ์ชีวิต ทั้งดีและร้ายมาให้เราได้เรียนรู้สัมผัสเพื่อเราจะได้แข็งแกร่งขึ้น ช่วงเวลาขาขึ้นก็อย่าย่ามใจไปว่าเรากำลังรุ่งโรจน์ เพราะช่วงเวลาของความรุ่งโรจน์สอนให้เรารู้จักนบนอบ สุภาพ ถ่อมตน และช่วงเวลาที่เราอ่อนแรงก็สอนให้เรารู้จักอดทนฝ่าฟันยืนหยัดด้วยความเชื่อ ทุกช่วงเวลาจึงเป็นช่วงเวลาของพระพรที่เราไม่สามารถเลือกได้ เพราะเราจะยอมรับในทุกช่วงเวลาที่ผ่านเข้ามาอย่างเข้าใจ รู้คุณค่า และขอบคุณ หลังจากที่ข้าพเจ้าฝึกไตร่ตรองพระวาจาได้ 3 – 4 ปีที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ปีศาจทำงานหนักมาก ข้าพเจ้าผิดพลาดพลั้งและเดินหลงทางทั้งๆที่ข้าพเจ้ากำลังไตร่ตรองพระวาจาอยู่ และในสถานการณ์เดียวกัน ข้าพเจ้าก็พยายามทุกครั้งที่จะกลับมาเป็นลูกที่ดี กลับมาขอโทษพระและเริ่มต้นใหม่ ล้มจนช้ำ ล้มจนแปดเปื้อนหม่นหมอง สกปรก มืดดำ เมื่อกลับมาไตร่ตรองก็เป็นทุกข์เสียใจกับกิจการเลวร้ายที่กระทำลงไป ทั้งที่ผิดต่อตนเองและผู้อื่นด้วย แต่สำคัญยิ่งคือพระเมตตาที่พระเป็นเจ้าประทานให้ข้าพเจ้า ให้โอกาส ให้เวลา ให้การเริ่มต้นใหม่ในการปรับปรุงตนเอง วานนี้ พี่ท่านหนึ่งถามข้าพเจ้าว่า การนำเสนองานวิจัยในงานวิชาการระดับชาติที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง ข้าพเจ้าเล่าว่า พระเมตตาข้าพเจ้ามาก คณาจารย์ที่เข้ารับฟังข้าพเจ้านำเสนองานวิจัยทุกท่าน ล้วนใจดีและให้คำแนะนำอย่างอ่อนโยน เพราะหลังจากที่ข้าพเจ้านำเสนอเรียบร้อย ข้าพเจ้าก็ย้ายห้องไปฟังเพื่อนนำเสนองานวิจัยอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเพื่อนที่นำเสนองานวิจัยคนนี้ ข้าพเจ้าชื่นชมผลงานของเขามาก แต่เมื่อพบกับคณาจารย์ในห้องซักถามหลังการนำเสนอของเพื่อนข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้สึกขอบพระคุณพระเมตตาที่ส่งคณาจารย์ใจดีมาให้ข้าพเจ้าทันที เพราะหากข้าพเจ้าต้องนำเสนอผลงานในห้องของเพื่อนนี้ ข้าพเจ้าคงนั่งน้ำตาร่วงเป็นแน่แท้ เหตุการณ์นี้ทำให้ข้าพเจ้าย้อนกลับไปคิดทบทวนถึงพระเมตตามากมาย ที่พระเจ้าทรงโปรดประทานให้กับข้าพเจ้าและครอบครัว บุคคลรอบข้างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ล้วนเอื้อเอ็นดูข้าพเจ้า และสมาชิกในครอบครัวข้าพเจ้า หรือถ้าจะย้อนกลับไปอีก ก็เป็นเพราะคำภาวนาของบิดามารดาข้าพเจ้าที่ท่านเฝ้าเพียรภาวนาให้ลูกหลาน ไม่มีสักวันที่ท่านไม่ส่งคำภาวนาให้ลูกหลานของท่าน “จงลิ้มชิมและดูว่าพระเจ้านั้นประเสริฐ คนที่ลี้ภัยอยู่ในพระองค์ก็เป็นสุข” เมื่อชีวิตเราสร้างพลังบวกอยู่เสมอ เราจะดึงดูดบุคคลรอบข้างที่มีพลังบวกเข้ามารายล้อมตัวเรา เราจะถูกแวดล้อมไปด้วยคนดีดี สังคมดีดี และสิ่งดีดีที่จะเข้ามาอยู่เสมอ และสิ่งเลวร้ายก็ไม่เคยทำลายข้าพเจ้าได้เลย “จงลองลิ้มดูให้รู้ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระทัยดี คนที่ลี้ภัยมาพึ่งพระองค์ย่อมเป็นสุข บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า จงยำเกรงพระเจ้าเถิด” (สดุดี 34:8-10) เพราะพระองค์ ทรงปกปักษ์ พิทักษ์ข้าฯ ทรงเยียวยา รักษาข้าฯ คราสิ้นหวัง ทรงนำทาง ไม่ห่างไกล ให้พลัง ทรงฉุดรั้ง ยั้งข้าฯไว้ ในพระองค์ ข้าฯรายล้อม พร้อมด้วยพร แห่งพระเจ้า ผู้บรรเทา เฝ้าพิทักษ์ จักไม่หลง ด้วยหนทาง แห่งพระเจ้า ผู้ดำรง ข้าฯจะคง เดินทางตรง สู่ทรงชัย ..................................... |