“ผู้ใดรักเรา ผู้นั้นจะปฏิบัติตามวาจาของเรา” (ยอห์น 14:23) ................................................. มีบทเพลงหนึ่งชื่อเพลง “อยู่เพื่อรับใช้” ท่อนหนึ่งของบทเพลงร้องขับขานไว้ว่า “หากเรารักใครสักคน ก็พร้อมจะทำทุกอย่าง ให้เขารู้ว่ารักมากเท่าใด แต่วันนี้ที่เราพูดไป ว่ารักพระเจ้ามากมาย เราได้ทำอะไรเพื่อพระองค์หรือยัง.....” เพราะว่าถ้าเรารักใครสักคนหนึ่ง เราก็อยากที่จะรู้จักเขาให้มากยิ่งขึ้นทุกๆวัน ทุกๆวินาที อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของเขา อยากจะทำให้ในทุกอย่างที่เขาต้องการ เช่นเดียวกัน ในขณะที่เรากำลังบอกว่าเราเป็นลูกของพระ เรารักพระเจ้า เราเชื่อฟังคำสอนของพระองค์ (จริงหรือ?) ในขณะที่ปากของเรากำลังสอนเรื่องความรักต่อเพื่อนมนุษย์ แต่เราก็กำลังทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยรัก ทั้งทางตรงและทางอ้อม เรารักพระเจ้าจริงหรือ? ในขณะที่พระเจ้าทรงสอนให้เราใช้ถ้อยคำเพื่อเสริมสร้างกำลังใจแก่กันและกัน แต่เรากลับใช้ถ้อยคำเพื่อทำร้ายคู่อริของตนอย่างรุนแรงในทุกช่องทาง เรารักพระเจ้าจริงหรือ? ในขณะที่เรากำลังสอนใครคนหนึ่งให้รู้จักการให้อภัย แต่เรากำลังอาฆาตแค้นใครอีกคนหนึ่ง เรารักพระเจ้าจริงหรือ? ในขณะที่เรากำลังเป็นพระฉายาลักษณ์ของพระเจ้า ในขณะที่เรากำลังเป็นเครื่องมืออันมีคุณค่าของพระองค์ เรากำลังใช้ปากของเราทำร้ายใครอยู่หรือไม่ เรากำลังใช้กิจการของเราลดทอนศักดิ์ศรีของใครอยู่หรือเปล่า เพราะถ้าในขณะที่เราบอกว่าเราเป็นลูกของพระ แต่เรากำลังสู้รบปรบมือกับศัตรูเพื่อให้ตนเองนั้นชนะให้จงได้ เราเป็นลูกพระจริงหรือ? ข้าพเจ้ารู้สึกบั่นทอนจิตใจที่ต้องพบเพื่อนพี่น้องในพระบิดาองค์เดียวกัน แต่กลับกำลังทำร้ายกันและกันเมื่อมีโอกาส หรือรอที่จะหัวเราะเยาะกันเมื่อใครคนใดคนหนึ่งล้มลง เราจะเป็นพระฉายาลักษณ์ของพระเจ้าในรูปแบบใดกัน เพื่อให้เพื่อนพี่น้องต่างความเชื่อได้สัมผัสว่า เรารักกันและกันอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพียงปากพูดว่ารักกันเมื่อภาวนา หรือในขณะร่วมบูชาขอบพระคุณ แต่ในกิจการเรากลับทำร้ายกันอย่างไม่มีเยื่อใยของพี่น้องร่วมพระบิดาเดียวกันเลย ข้าพเจ้าเอาก็มีบุคคลที่ข้าพเจ้าไม่ใคร่อยากจะเสวนาด้วยอยู่เช่นกัน แต่เมื่อข้าพเจ้ามาไตร่ตรองดูกิจการดีของเขา มันก็ไม่น้อยมิใช่หรือ หรือถ้าย้อนกลับมาดูตัวเอง เราก็ไม่ใช่จะดีไปกว่าเขาเท่าไหร่นัก ตราบใดที่เราเองก็ยังมีข้อบกพร่องในการดำเนินชีวิต เรายังต้องการได้รับการอภัยจากพระเจ้า แต่ตราบใดที่เรายังประทับตราความผิดของเพื่อนมนุษย์เอาไว้ ข้อบกพร่องของเราก็จะถูกประทับตราไว้ไม่ลืมเลือนเช่นกัน เมื่อใดที่ใจเราปล่อยวาง อภัยให้เป็น รักให้มาก แล้วเราก็จะพบสันติสุขที่แท้จริงของชีวิต “เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย เราให้สันติสุขของเราแก่ท่าน เราให้สันติสุขแก่ท่านไม่เหมือนที่โลกให้” (ยอห์น 14:27) จงรักกัน ด้วยกิจ การกระทำ พระวาจา โน้มนำ คำสอนให้ แม้ศัตรู จะอยู่ แห่งหนใด ก็มิอาจ รุกรานใจ ที่รักจริง ..................................... |