“จงคิดถึงแต่สิ่งที่อยู่เบื้องบน อย่าพะวงถึงสิ่งของบนแผ่นดินนี้” (โคโลสี 3:2) พ่อเล่าว่า เพราะเรามักใช้คำว่า This Land is Mind. เราจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แผ่นดินนี้มาเป็นของเราเพียงคนเดียว พ่อบอกว่า เราต้องใช้คำว่า This Land is Our. แล้วเราจะคิดถึงคนอื่นๆด้วยที่เป็นเจ้าของร่วมกัน เมื่อเราเป็นเจ้าของร่วมกัน เราจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ฟังกัน แล้วช่วยเหลือกัน เพื่อพัฒนาแผ่นดินของเราไปด้วยกัน เพราะแผ่นดินไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่งที่จะยึดเป็นเจ้าของเพื่อกดคนอื่นๆลง แต่เราจะพัฒนาแผ่นดินนี้ไปด้วยกันตามขอบเขตของกฎระเบียบแผ่นดิน ในหนังสือปัญญาจารย์มีบันทึกไว้เกี่ยวกับการสะสมทรัพย์สมบัติฝ่ายโลก ซึ่งล้วนนำภัยมาให้แก่ผู้เป็นเจ้าของ เพราะต่อให้เราขวนขวายแสวงหาทรัพย์สมบัติฝ่ายโลก หรืออำนาจหน้าที่ของชีวิตมากเท่าใด สุดท้ายเราก็กลับไปสู่เบื้องบนด้วยตัวเปล่าและความดีงามของที่เรากระทำไว้ ไม่มีใครเลยที่จะบรรทุกอำนาจหน้าที่ หรือทรัพย์สินเงินทองติดตัวไปได้วันสุดท้ายของชีวิต เหมือนในปัญญาจารย์ที่กล่าวไว้ว่า “เขาออกมาตัวเปล่าจากครรภ์มารดา ก็จะกลับไปตัวเปล่าอีก เขาจะนำสิ่งใดซึ่งเป็นผลงานจากความลำบากตรากตรำของตนติดมือกลับไปไม่ได้” (ปัญญาจารย์ 5:14) เพราะมนุษย์มีความโน้มเอียงที่จะยึดมั่นถือมั่นในอำนาจ ทรัพย์สินเงินทอง ที่มนุษย์คิดว่าล้วนได้มาด้วยความยากลำบากของตนเอง แต่บนความยากลำบากนั้น บางทีมนุษย์ลืมไปว่าเขาได้กดคนรอบข้างลงเพื่อผลักดันตนเองขึ้นหรือเปล่า ผลผลิตจากแผ่นดินโลกก็เป็นของแผ่นดินโลก เราใช้ผลผลิตจากแผ่นดินโลกเพื่อเป็นหนทางทำกิจการดี “พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านไปที่ใด ทรงกระทำความดี และทรงรักษาทุกคนที่อยู่ใต้อำนาจของปีศาจ” (กิจการอัครสาวก 10:34) ดังนั้นแล้ว แบบอย่างของพระเยซูเจ้าที่ทรงกระทำไว้บนแผ่นดินนี้ ก็เตือนสอนใจข้าพเจ้าเสมอ ในวันที่ข้าพเจ้าลืมตัว หลงทาง ผิดพลั้ง หรือหลงระเริง กับความสวยงาม ความก้าวหน้า หรือสิ่งดีดีที่ได้รับมาจนมากเกินไป คำชี้สอนและแบบอย่างนี้จะเป็นกรอบคอยปกป้องข้าพเจ้าจากมารซาตาน ไม่ให้หลงทางออกไปจากหนทางแห่งความจริงของชีวิต ไม่พะวงถึงสิ่งของบนโลกจนต้องเบียดเบียนผู้อื่น เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของบนโลกนี้ ข้าพเจ้าดูละครเรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องว่า วัยแสบสาแหรกขาด ซึ่งสะท้อนชีวิตของเยาวชนหลากหลายรูปแบบในวงการศึกษา เยาวชนหนึ่งในตัวละครนั้น เป็นเด็กออทิสติก ซึ่งจะสามารถควบคุมอารมณ์และพฤติกรรมตัวเองได้โดยการฟังเพลง และเล่นเปียโน เมื่อมีสภาพแวดล้อมมาทำให้เขารู้สึกไม่มั่นคง ไม่ปลอดภัย แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้จากเด็กคนนี้คือความซื่อและไร้เล่ห์เหลี่ยม เขาไม่เคยเอาเปรียบใคร ไม่เคยคิดวางแผนทำร้ายคนที่ทำร้ายเขาและมองทุกคนเป็นมิตรเสมอ ในขณะที่ผู้สวมบทบาทเป็นครูต่างมองคนละมุมกันในการตัดสินปัญหานี้ บางคนมองในมุมนักวิชาการ ต้องตัดสินจำหน่ายเด็กออทิสติกแยกออกไป ในขณะที่นักจิตวิทยาเด็กมองว่า มันต้องมีเหตุจากพฤติกรรมที่เป็นฉนวนปัญหานั้น ซึ่งเด็กออทิสติกไม่สามารถเรียกร้องความยุติธรรมจากการเป็นผู้ถูกกระทำได้ เขาอาจจะถูกล้อเลียนจากเพื่อนเกเร เขาอาจจะกำลังปกป้องตนเองเท่าที่ตนทำได้ แต่เขาไม่มีเล่ห์เหลี่ยมวางแผนทำร้ายใครแน่นอน ในขณะที่เพื่อนของเขาที่ทำร้ายเขามีสติปัญญาครบถ้วน พอที่จะใช้สติปัญญานั้นวางแผนเพื่อให้ตนเองพ้นผิดได้ แต่เด็กออทิสติกคนนั้นทำไม่ได้ เพราะเขามีจิตใจแบบเด็กเล็ก พระเยซูเจ้าเคยตรัสไว้ว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านไม่กลับเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ท่านจะเข้าอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้เลย” (มัทธิว 18:2) เด็กเล็กๆ ไม่เคยเรียกร้องที่จะกินจนเกินอิ่ม เพราะเมื่อเขาอิ่มเขาก็พอ แต่ผู้ใหญ่หละ กินแค่พออิ่มหรือไม่ หรือกินเพื่อกอบโกยใส่ตัวจนเกินพอ เด็กเล็กๆ ไม่คิดวางแผน ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่ซับซ้อน ไม่ซ่อนคมทำร้ายใคร ข้าพเจ้าพยายามที่จะสวมความสุภาพนบนอบเช่นเด็กเล็กๆ แต่สวมความเข้มแข็งที่จะต้องสู้มารซาตานให้ได้อย่างผู้ใหญ่ แม้จะเอนเอียงไปบ้างในบางสถานการณ์ ในบางเหตุการณ์ที่ทำให้ไขว่เขวหลงทางไป ข้าพเจ้าก็จะภาวนาขอพลังจากพระเจ้า อย่าให้ข้าพเจ้าต้องผิดพลาดพลั้งไปไกลจนเกินเรียกกลับ ขอให้ข้าพเจ้าฉลลองการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า ด้วยความมั่นคงทางจิตใจ เดินตามหนทาง ความจริง และชีวิตอย่างที่พระคริสตเจ้าทรงดำเนินเป็นแบบอย่าง เพื่อจะได้เห็นความไม่เที่ยงแท้ของแผ่นดินนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น และสัมผัสได้ว่า สิ่งที่อยู่เบื้องบนคือบ้านแท้ถาวรของข้าพเจ้าเอง ที่ควรขวนขวายและเดินทางไปให้ถึง ..................................... |