“ดังนั้น ผู้ที่คิดว่าตนยืนหยัดมั่นคงอยู่ พึงระวังอย่าให้ล้ม” (1 โครินธ์ 10:12) มีถ้อยคำสอนใจประโยคหนึ่งกล่าวว่า “ผู้ประมาท ถึงมีชีวิตอยู่ก็เหมือนตายแล้ว” นั่นคือ การดำเนินชีวิตอย่างขาดความรอบคอบ ขาดความรู้เท่าทันสถานการณ์ หรือขาดหลักธรรมประจำใจ เมื่อมีสื่อ หรือเหตุการณ์เข้ามาทำให้หวั่นไหว พวกเขาก็ไม่สามารถยืนหยัดในความถูกต้องได้ หรือมั่นคงในเส้นทางชอบธรรมได้ ดังนั้น เขาจึงเหมือนคนที่ตายแล้ว เพราะชีวิตของเขาเดินหลงออกนอกทางแห่งความสว่างไปเสีย การดำเนินชีวิตบนความไม่ประมาทในทุกวิถีทาง จึงเป็นปัจจัยหลักในการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะการดำเนินชีวิตในยุคปัจจุบัน ที่พร้อมพรั่งไปด้วยหนทางแห่งความตาย และมากล้นไปด้วยทางเลือกของความประมาททั้งสิ้น ในส่วนนี้คือความประมาทในการดำเนินชีวิต อีกส่วนหนึ่ง ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่ามันจะออกเป็นแนวทางในทางลบเสียมากกว่า นั่นคือ ข้าพเจ้าเคยได้ยินคำๆ หนึ่งกล่าวไว้ว่า “ยิ่งสูงยิ่งหนาว” “ยิ่งมีอำนาจหน้าที่ ยิ่งว้าเหว่ โดดเดี่ยว” พวกเขาจะล้มไม่ได้เลย เพราะมีผู้คนพร้อมจะซ้ำเติมเขา หากการปกครองคนของเขาขาดความชอบธรรม ดังนั้น เขาจะต้องพยายามยืนหยัดในอำนาจหน้าที่ของเขาต่อไป ในส่วนนี้ ข้าพเจ้าเองก็เห็นว่า พระวาจาของพระเจ้ามีคุณค่ายิ่งนัก ยิ่งหากเรามีอำนาจหน้าที่มากขึ้น นั่นหมายความว่า เราต้องทำตัวเป็นผู้รับใช้ให้มากขึ้นด้วย เหมือนแบบอย่างของในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่ได้ทรงประกาศพระราชปณิธานในวันเสด็จขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติว่า “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขของมหาชนชาวสยาม” และนับตั้งแต่นั้นมา พระองค์ก็ทรงงานหนัก รับใช้ประชาชนของพระองค์ แบบอย่างความรัก และการรับใช้นี้เอง ที่ข้าพเจ้าคิดถึงขึ้นมาเมื่อใด ข้าพเจ้าก็รู้สึกตื้นตันในใจ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ที่ใครคนหนึ่งจะยอมสละชีวิตของตนเพื่อคนอื่นๆ ยอมแลกความสุขสบายของชีวิตเพื่อสร้างความสุขให้ผู้อื่น ทั้งๆที่โอกาสนั้นก็มี “พระองค์ประทานอภัยความผิดทั้งหลายของท่าน ทรงรักษาโรคภัยทั้งหมดของท่าน ทรงช่วยชีวิตท่านให้พ้นจากเหวลึก ประทานความรักมั่นคงและพระเมตตาเป็นดังมงกุฎแก่ท่าน” (สดุดี 103:3-4) ดังนี้แล้ว ข้าพเจ้ายังจะยึดตัวตนของตน ยึดความสะดวกสบายฝ่ายข้างโลก โดยไม่คำนึงถึงคนรอบข้างต่อไปอีกหรือ โดยเฉพาะในเทศกาลมหาพรตนี้ ซึ่งคริสตชนหลายคนขาดความใส่ใจในการตัด สละ ลด ละ เลิกไปเสียแล้ว เพราะเหมือนว่า เทศกาลนี้เป็นเทศกาลของความยากลำบากในการดำเนินชีวิต ลดความอยากมี อยากได้ ก็ยากยิ่งนัก ลดความเห็นแก่ตัว ความมีทิฐิ การคิดร้าย กล่าวร้ายก็ยากกว่า หลายคนจึงไม่ได้จริงจังนักกับเทศกาลมหาพรตนี้ ซึ่งข้าพเจ้าเองก็ต้องคอยย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ ด้วยการพยายามมองหาแบบอย่างบุคคลผู้เปี่ยมด้วยความเชื่อ บุคคลผู้มีความมั่นคง ศรัทธาในกิจศรัทธา เพื่อเป็นแรงเสริมให้ตัวเองรู้ว่า อย่าใช้ชีวิตบนความประมาท และจงเฝ้าระวังอยู่เสมอ เพราะเวลานั้นจะมาถึงเมื่อใดไม่อาจรู้ได้เลย ..................................... |