“พระอาจารย์ พวกเราทำงานหนักมาทั้งคืนแล้ว จับปลาไม่ได้เลย แต่เมื่อพระองค์มีพระดำรัส ข้าพเจ้าก็จะลงอวน” (ลูกา 5:5) ในวันที่ไฟแห่งชีวิตเหมือนจะริบหรี่ลง ข้าพเจ้าย้อนกลับไปดูภาพอดีตในเฟสบุ๊คของตัวเอง อันที่จริงเฟสบุ๊คก็มีประโยชน์ในด้านนี้ด้วยเช่นกัน ในเมนู “ความทรงจำ” ที่ข้าพเจ้าเปิดเข้าไปทบทวนชีวิตตนเอง แล้วก็คิดสะท้อนใจในความถดถอยของตัวเอง ในอดีตข้าพเจ้าเคยกระตือรือร้นมากมายกับการสร้างสรรค์กิจกรรมเพื่อเด็กๆ ตอนนี้ความกระตือรือร้นที่จะสร้างสรรค์กิจกรรมเหล่านั้นมันหายไปไหนหมด เสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่เด็กๆเคยมีรายล้อมกิจกรรมที่ข้าพเจ้าจัด มันหายไปไหน ข้าพเจ้าเสียเวลาไปกับอะไร ข้าพเจ้ารู้สึกเหนื่อยล้า ทดท้อ และผิดหวังในตัวเองเหลือเกิน จนบางครั้งข้าพเจ้าก็แอบโยนความผิดให้กับภาระงานอื่นๆที่เข้ามา และข้าพเจ้าก็โทษว่าภาระงานเหล่านั้นแหละ ที่ทำให้ข้าพเจ้าสูญเสียโอกาสในการสร้างสรรค์กิจกรรมเพื่อเด็กน้อยเหล่านั้นไป ข้าพเจ้ามองกิจการในอดีตผ่านความทรงจำในเฟสบุ๊คด้วยความคิดถึง คลิปวีดีโอที่ข้าพเจ้าพาเด็กๆเต้นตามบทเพลงของพระ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุข แต่พอกลับมาคิดถึงชีวิตในปัจจุบัน ข้าพเจ้ากลับรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก ในขณะที่อัครสาวกบ่นกับพระเยซูเจ้าว่าพวกเขาเหนื่อยล้าเกินที่จะทำหน้าที่ เพราะดูเหมือนว่าหน้าที่ที่เขาทำไปนั้นจะไร้ผล เขาก็ทดท้อที่จะทำต่อ และคิดจะล้มเลิกกิจการนั้นเสีย แต่อัครสาวกก็เลือกที่จะเชื่อพระเยซูเจ้า ความเชื่อนั้นก็ยิ่งใหญ่กว่าความทดท้อที่เกิดขึ้นในใจ และความทดท้อก็ไม่อาจเอาชนะความเชื่อได้เลย เพียงแค่เรามีความเชื่อว่าในพระเจ้าเราจะชนะทุกสิ่ง เพียงแค่เรามีความหวังว่าความสำเร็จนั้นจะต้องมาถึง และเพียงเราทำทุกกิจการด้วยความรักแม้มันจะทดท้อเหลือเกินก็ตาม เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมแล้ว มันก็จะเป็นวันของเรา ภาพในอดีตผลักดันชีวิตในปัจจุบันให้มุ่งมั่นจะไปสู่อนาคตที่ดี ข้าพเจ้าทบทวนตัวเองอีกครั้ง และบอกกับตัวเองว่า อย่าทิ้งอดีตที่ดีงาม และอย่าท้อกับปัจจุบันที่ยากเย็น เพื่อมุ่งสู่อนาคตที่สดใสให้ได้ และไม่ว่าจะในอดีต ปัจจุบันหรืออนาคต พระเจ้าทรงดำเนินอยู่เคียงข้างลูกๆของพระองค์เสมอ ตราบเท่าที่เรายังเปิดใจให้พระองค์เข้ามาครอบครองดวงใจของเรา “ข้าพเจ้าทำงานหนักกว่าคนอื่น แต่มิใช่ข้าพเจ้า เป็นเพราะพระหรรษทานของพระเจ้าซึ่งอยู่กับข้าพเจ้าที่ทำงาน” (1โครินธ์ 15:10) นักบุญเปาโลกล่าวว่าหลังจากที่ท่านได้กลับใจแล้ว ท่านก็ได้ทำงานหนักอย่างมาก เพื่อเป็นพยานถึงองค์พระเยซูคริสตเจ้า ท่ามกลางความยากลำบากที่ท่านได้รับหลังจากกลับใจ ท่านไม่เคยทดท้อกับความยากลำบากนั้นเลย ท่านกล่าวด้วยความนบนอบว่า ท่านไม่สมควรได้เป็นอัครสาวกของพระเยซูเจ้าเลย เพราะท่านเคยเบียดเบียนพระศาสนจักร แต่กิจการดีของท่านไม่เคยทำให้เราคริสตชนรู้สึกประณามอดีตของท่าน เรากลับรู้สึกถึงกิจการดีที่ท่านทำนั้นมันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน แบบอย่างภารกิจของท่านเป็นพยานถึงองค์พระคริสตเจ้าอย่างชัดเจน แล้วข้าพเจ้าจะมัวทดท้อบ่นว่ากับความยากลำบากของชีวิตเพียงเล็กน้อยทำไม ข้าพเจ้าควรจะมองอดีตเพื่อเป็นแรงผลักดันให้กิจการในปัจจุบันได้พัฒนายิ่งขึ้น และมอบอนาคตไว้ในพระเมตตาของพระเจ้ามิใช่หรือ หากดวงใจ ใครอ่อนล้า จงมาพัก ณ ที่นี่ มีความรัก ที่พักให้ ในอ้อมกอด แห่งรัก ที่พักใจ ขององค์ พระทรงชัย ที่รักจริง หากดวงใจ ใครเหนื่อยล้า มาพักเถิด อ้อมแขนเปิด แสนเลิศ ประเสริฐยิ่ง คืออ้อมแขน แห่งรัก ให้พักพิง เป็นอ้อมกอด องค์ความจริง อิงใจลง ..................................... |