ความรัก...คำสากลที่ไม่เคยเก่า และไม่เคยตกยุค ความรัก...ความรู้สึกที่ใครๆก็ต้องการได้รับและได้ให้ ความรัก...ที่มีคนนิยามความหมายไว้มากมายตามสถานะของความรู้สึก ความรัก...เป็นบัญญัติเอกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศาสนาคริสต์ ความรัก...เบ่งบานที่ใดที่นั่นก็เต็มไปด้วยความสุขและสันติ แม้ว่าหลายครั้ง บางคนอาจจะนิยามความรักไว้ในทางลบ แต่ความหมายในทางลบไม่น่าจะใช่ความรักแท้แน่นอน มันน่าจะเรียกว่าความหลง ความต้องการเป็นเจ้าของ ความคาดหวังที่จะได้กลับคืน และอื่นๆที่มีความหมายว่าต้องการครอบครองเป็นของตนผู้เดียว ในวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ได้ให้นิยามคำว่าความรักตามบริบททางปรัชญาไว้ว่า “ความรักเป็นคุณธรรมแสดงออกซึ่งความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ และความเสน่หาทั้งหมดของมนุษย์ ความรักเป็นแก่นของหลายศาสนา อย่างเช่นในวลี "พระเจ้าเป็นความรัก" ของศาสนาคริสต์ หรืออากาเป(ความรักแบบพระเจ้า) ความรักยังอาจอธิบายได้ว่าเป็นพฤติกรรมต่อตนเองหรือผู้อื่น ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานความเห็นอกเห็นใจ หรือความเสน่หา” อันที่จริงข้าพเจ้าก็ไม่ค่อยชอบคำว่า เสน่หาสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะ มันแลดูเป็นความใคร่ ความลำเอียง ความไม่ยุติธรรมรวมอยู่ด้วย ข้าพเจ้าก็ว่าน่าจะตัดออกจากความหมายในบริบทของปรัชญาไปเสียก็ดี โดยเฉพาะในบริบทของข้อคำสอนทางศาสนาคริสต์ที่มีความรักเป็นบัญญัติเอก “ถ้าไม่มีความรักข้าพเจ้าเป็นแต่เพียงฉาบหรือฉิ่งที่ส่งเสียงอึกทึก” (1 โครินธ์ 13:1 ) นักบุญเปาโล ได้กล่าวถึงความหมายของความรักไว้ใน บทจดหมายถึงชาวโครินธ์ฉบับที่ 1 บทที่ 12-13 ไว้อย่างชัดเจน ว่าความรักนั้นสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด แม้เราจะมีความเชื่อจนล้นพ้นแต่หากเราขาดความรัก เราก็ไม่ได้มีความสำคัญหรือมีประโยชน์ประการใดเลย ต่อให้เราเข้าวัด ฟังธรรม ศึกษาพระคัมภีร์ ปฏิบัติศาสนกิจอย่างสม่ำเสมอ แต่ถ้าเราขาดความรัก เราก็ไม่ได้มีคุณค่าใดเลย เพราะความรักเป็นการแสดงออกถึงกิจการที่ดีงามต่อพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ เพราะความรักมีความสำคัญต่อมนุษย์ชาติ ที่นับวันเริ่มให้ความหมายของความรักเป็นไปตามใจตนเองปรารถนามากกว่าใจผู้อื่นปรารถนา ละครไทยเรื่องหนึ่ง ประกอบด้วยนางเอก พระเอก และนางร้าย ตัวร้าย ชายตัวร้ายหมายปองนางเอก สิ่งที่เขาทำคือหาโอกาสลวนลามเธอ และบอกเธอว่าที่เขาทำเพราะเขารักเธอ ในขณะที่พระเอก เพียรคอยดูแล ปกป้องเธอด้วยตัวเขาเอง แต่น่าแปลกใจที่ในความเป็นจริงเรานำเสนอบทพระเอกในคาบตัวร้ายกันเสียมาก พยายามบอกว่าเรามีความรักแท้ให้คนรอบข้าง แต่เราก็ตั้งความไว้ที่จะได้รางวัลบางอย่างตอบแทนเช่นกัน เราวางแผนการบางอย่างให้กับความรักเพื่อที่เราจะได้สมหวังด้วย “ความรักย่อมอดทน มีใจเอื้อเฟื้อ ไม่อิจฉา ไม่โอ้อวดตนเอง ไม่จองหอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ความรักไม่ฉุนเฉียว ไม่จดจำความผิดที่ได้รับมา ไม่ยินดีในความชั่ว แต่ร่วมยินดีในความถูกต้อง ความรักให้อภัยทุกอย่าง เชื่อทุกอย่าง หวังทุกอย่าง อดทนทุกอย่าง ความรักไม่มีสิ้นสุด....” (1 โครินธ์ 13:4-8) กิจการของพระเยซูเจ้าเป็นกิจการของความรักแท้ ที่ประกอบไปด้วยความหมายของความรักที่ครบถ้วนสมบูรณ์ในทุกข้อ พระองค์อดทนต่อประชากรที่ดื้อรั้น พระองค์ให้อภัยคนชั่วคนบาป พระองค์ยืนยันในความถูกต้องและต่อสู้กับความคิดชั่วร้ายที่กลายเป็นสังคมนิยม ข้าพเจ้าจะเลียนแบบพระองค์ได้มากที่สุดเพียงใด หากใจข้าพเจ้ายังอ่อนแอและหวาดกลัวที่จะยืนยันในการกระทำที่ถูกต้องอยู่เช่นนี้ แบบอย่างของพระเยซูเจ้าคอยตอกย้ำให้ข้าพเจ้าระลึกอยู่เสมอว่า หากข้าพเจ้ามีความเชื่อในพระองค์อยู่เสมอ และหากข้าพเจ้ามีความหวังหล่อเลี้ยงชีวิตวิญญาณไม่จืดจาง และสำคัญยิ่ง หากข้าพเจ้ามีความรักแท้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต ข้าพเจ้าก็จะยังคงอยู่ในเส้นทางของพระเจ้า แม้จะเดินโซซัดโซเซบ้างในบางครั้ง แต่ข้าพเจ้าก็จะไม่หลงเดินออกนอกเส้นทางไปไกลนัก ***เพราะความรักนั้นยิ่งใหญ่ มีหัวใจเป็นตัวกำหนด การกระทำคือแม่บท นี่คือกฎ...บทบัญญํติเอกคริสตชน*** ..................................... |