“เราทุกคนต่างได้รับพระจิตเจ้าองค์เดียวกัน” (1 โครินธ์ 12:13) ครั้งหนึ่ง บิดาของข้าพเจ้าได้เอารูปครอบครัว ที่ประกอบไปด้วยสมาชิกในครอบครัวซึ่งได้มาจากการรวมตัวกันในวันครอบครัว ส่งทำไวนิลผืนโต รวมทั้งสั่งร้านให้ใส่ข้อความหนึ่งลงไป “ครอบครัวในพระจิตเจ้า” ข้าพเจ้าเองก็แปลกใจว่าทำไมต้องครอบครัวในพระจิตเจ้า ทำไมไม่ใส่ชื่อสกุลของครอบครัวใหญ่ของเราลงไป แต่พระวาจาในวันนี้สะท้อนคำตอบของบิดาของข้าพเจ้าได้ชัดเจนยิ่งนัก ครอบครัวในพระจิตเจ้า คือการรวมกันของความสมบูรณ์ครบครันที่สุดแล้ว เพราะเมื่อพระจิตเจ้าคือการรวมกันของร่างกายทั้งครบ สมาชิกในครอบครัวก็เปรียบเสมือนอวัยวะต่างๆในร่างกาย ทุกส่วนของอวัยวะในร่างกายต่างเกื้อกูล เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน อวัยวะส่วนใดเป็นทุกข์หรือเจ็บป่วย อวัยวะส่วนอื่นๆในร่างกายก็ทุกข์และเจ็บป่วยด้วย พี่น้องในครอบครัวคนใดคนหนึ่งเป็นทุกข์ สมาชิกในครอบครัวทุกคนก็ทุกข์ด้วย “อวัยวะแต่ละส่วนจะเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน” (1 โครินธ์ 12:25) ยิ่งไปกว่านั้น หากเรารับรู้อย่างจริงจังว่าเพื่อนพี่น้องบนโลกนี้ ก็เป็นครอบครัวในพระจิตเจ้าร่วมพระบิดาเดียวกัน เราก็จะใส่ใจกัน ไม่เบียดเบียนกัน และส่งเสริมกันและกันอย่างแท้จริง ลูกสาวกล่าวกับแม่ว่า โลกเรากำลังลำบากนะแม่ เชื้อโรค ฝุ่นละอองพิษกำลังครอบครองโลกของเรา เพราะเรามีต้นไม้น้อยมาก ทำอย่างไรเราจึงจะมีต้นไม้มากขึ้น แม่บอกกับลูกสาวว่า เราก็ต้องเริ่มปลูกต้นไม้ที่บ้านเราก่อนนะ แม่ปลูกต้นไม้มากมายไว้หลังบ้านไง ลูกสาวแสดงความคิดเห็นต่อไปว่า เราปลูกแค่บ้านเดียวโลกก็ไม่เปลี่ยนแปลงหรอกแม่ มันต้องให้ทุกคนปลูกสิ แม่บอกกับลูกสาวว่า ก็เพราะทุกคนต่างคิดว่า ทุกคนต้องทำ ก็เลยไม่มีคนเริ่มทำไงลูก ถ้าเราต่างๆคนต่างรับผิดชอบหน้าที่ที่จะรับผิดชอบต่อโลกร่วมกัน ต่างคนต่างดูแลเอาใจใส่ในส่วนที่ตนมี ตนเป็นให้เพียงพอ มองที่ตัวเองให้มากขึ้น ก่อนที่จะไปมอง หรือเรียกร้องจากคนอื่น โลกก็จะสวยงามขึ้นเอง มนุษย์เรามักมองหาข้อบกพร่องของคนอื่น แล้วก็เอามาติ มานินทา ว่าร้าย แทนที่จะมองสิ่งที่ตัวเราเองควรจะทำเพื่อผู้อื่น ถามว่ายากไหมกับการลงมือกระทำในส่วนของตนเองให้ดี มันก็ไม่ยาก แค่สละตนเองทีละนิดก้าวออกจากตัวเองทำในสิ่งที่เล็กน้อย แต่เป็นสิ่งเล็กน้อยจากความรักที่ยิ่งใหญ่ของหัวใจเราผู้เป็นลูกพระบิดาแท้จริง เหมือนคำของนักบุญเทเรซาแห่งกัลกัตตาที่ว่า “ไม่ใช่เราทุกคนที่สามารถให้ในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่เราสามารถให้ในสิ่งที่เล็กน้อย ด้วยหัวใจที่ยิ่งใหญ่ได้” เมื่อข้าพเจ้าได้รับพระจิตเจ้าในการดำเนินชีวิตแต่ละวัน ข้าพเจ้าก็มีความตั้งใจที่จะทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด แม้ว่าร่างกายจะดื้อรั้น เกียจคร้าน เอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แต่ในทุกๆเช้าวันใหม่ ข้าพเจ้าก็ปรารถนาจะขอพรจากพระจิตเจ้า เพื่อให้กิจการของข้าพเจ้าในวันนั้นๆ เป็นวันของภารกิจแห่งรักของพระเจ้า เพราะพระจิตเจ้าทรงเจิมข้าพเจ้าไว้ตั้งแต่แรกเริ่ม ให้เป็นผู้ประกาศข่าวดี และช่วยเหลือผู้อื่นอย่างเต็มความสามารถ อย่างเต็มที่ที่ข้าพเจ้าได้รับพระพรนั้นๆมา มองอะไร ไม่สุขใจ เท่ามองตน มองผู้คน เพียรเกื้อ ช่วยเหลือให้ มองตนเอง ให้แบ่งปัน สรรน้ำใจ มองสิ่งใด ให้ฝึกตน เป็นคนดี ..................................... |