ข้าพเจ้ากำลังทำวิจัยอยู่เรื่องหนึ่ง ซึ่งเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมกระบวนการคิดไตร่ตรองของมนุษย์ ในขณะที่เขียนสภาพปัญหาและความสำคัญของการเลือกทำงานวิจัยชิ้นนี้ ข้าพเจ้าก็ทบทวนดูสภาพสังคม และการดำเนินชีวิตของผู้คนในปัจจุบัน เริ่มจากข้าพเจ้าดูพฤติกรรมของเยาวชนในโรงเรียนกับการใช้มือถือ ดูพฤติกรรมของสมาชิกในครอบครัวกับการใช้มือถือ เยาวชนสูญสิ้นเวลาไปกับการเล่นเกมออนไลน์ การดูและฟังคลิปซึ่งมีถ้อยคำหยาบคายและรุนแรงมากขึ้น สิ่งเหล่านี้ส่งผลแบบน้ำซึมบ่อทรายลงไปในใจเยาวชนทีละน้อยๆ ความว่องไวที่จะเข้าช่วยเหลือคนรอบข้างน้อยลง การคิดพิจารณาให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือกระทำสูญหายไป กลายเป็นการทำร้ายกันด้วยอารมณ์ผ่านสื่อออนไลน์ และมาสำนึกได้เมื่อเรื่องบานปลายกลายเป็นเชลยของสังคมไปเสีย เยาวชนหลายคนมองเห็นข้อคำสอนทางศาสนาเป็นเรื่องงมงาย ล่าสมัย อย่าว่าแต่เยาวชนเลย ผู้ใหญ่บางคนก็ไร้ซึ่งศาสนาด้วยเช่นกัน เพราะคำสอนทางศาสนาเป็นกรอบบังคับให้มนุษย์ต้องหยุดคิดไตร่ตรอง เยาวชนมองเห็นการเรียนคำสอนเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า หาได้มีประโยชน์ต่อการงานในชีวิตประจำวันของตนเอง จึงหมกมุ่นอยู่กับการดิ้นรนแก่งแย่งแข่งขันกับกิจการฝ่ายโลกกันสิ้น “จงระวังไว้ให้ดี อย่าปล่อยใจของท่านให้หมกมุ่นอยู่ในความสนุกสนานรื่นเริง ความเมามายและความกังวลถึงชีวิตนี้” (ลูกา 21 : 34) งานวิจัยที่ข้าพเจ้ากำลังศึกษาค้นคว้าแม้มันจะเป็นเพียงงานวิจัยชิ้นฝึกหัดของข้าพเจ้า แต่มันทำให้ข้าพเจ้าได้ทบทวน ไตร่ตรอง ถึงข้อคำสอนของพระเยซูเจ้ามากยิ่งขึ้น ไม่ใช่อ่านเพียงฉาบฉวยไร้คุณค่า ไม่ใช่เป็นเพียงตัวอักษรที่ผ่านตาไปเท่านั้น แต่ทุกคำทุกวลีล้วนเพาะบ่มให้ความโน้มเอียงในทางลบของมนุษย์ลดลง และเพิ่มพลังทางบวกให้ชีวิตมากยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าอ่านคำอธิบายข้อคำสอนของพระเยซูเจ้าเรื่องบุตรสองคน ของคุณพ่อชัยยะ กิจสวัสดิ์ เรื่องราวโดยสรุปคือ บิดามีบุตรชายสองคน บิดาเรียกบุตรชายคนแรกให้ไปช่วยงานในสวน บุตรชายคนแรกตอบว่าไม่ไป แต่สุดท้ายเขาก็ไป ส่วนบุตรชายคนที่สอง ตอบพ่อว่าจะไปแต่ไม่ไป พระเยซูเจ้าตรัสถามว่า บุตรสองคนนี้ใครตามใจพ่อ ข้าพเจ้าเองก็ตอบว่าบุตรคนแรกมากตลอด แม้ว่าการกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด แต่การที่เราแสดงออกทั้งคำพูดและการกระทำย่อมเป็นสิ่งที่ดีกว่ามิใช่หรือ อย่างไหนจะน่าชื่นใจมากกว่ากัน “พี่น้อง องค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดให้ความรักที่ท่านมีต่อกัน และต่อทุกคนเพิ่มพูนขึ้น อย่างล้นเหลือดังที่เรารักท่าน” (1เธสะโลนิกา 3:12) ข้าพเจ้าจึงเห็นว่ากระบวนการคิดไตร่ตรองต่อพระวาจาของพระเจ้า สำหรับคริสตชนที่ต้องดำรงชีวิตอยู่สังคมปัจจุบันนี้ มีความสำคัญในฐานะที่จะเป็นกรอบคอยปกป้องเราจากการประจญล่อลวง เป็นเสียงกระตุ้นเตือนให้รอบคอบ ละเอียดลออ ในการคิดไตร่ตรองก่อนลงมือกระทำการสิ่งใด เป็นแหล่งพลังในการเติมไฟชีวิตเพื่อต่อสู้กับสิ่งชั่วร้าย ที่กำลังประดาหน้าเข้ามาในทุกช่องทาง และทำให้คริสตชนเป็นผู้ที่รู้จักฟังมากกว่าพูดด้วยเช่นกัน และรู้จักที่จะเป็นกำลังใจ เป็นพลังใจให้แก่กันและกัน ใส่ใจกันและกันในทุกคำพูด ทุกการกระทำ ด้วยความรักอย่างที่พระเยซูเจ้าทรงรัก “อย่าให้เราเหนื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจ แล้วเราก็จะเกี่ยวเก็บในเวลาอันสมควร” (กาลาเทีย 6:9) .............................. |