ในวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกเหนื่อยยากกับภารกิจที่จำเจน่าเบื่อหน่าย ข้าพเจ้ามองภารกิจนั้นแล้วทิ้งมันไว้เบื้องหลัง ปล่อยให้เวลาผ่านพ้นไปโดยไม่แตะต้องมันเลย แต่อย่างไรก็ตาม วันเวลาต่างกำหนดวันสิ้นสุดของทุกภารกิจ สุดท้าย นาทีกดดันก็ต้องมาถึงเมื่อต้องกระทำภารกิจนั้น แม้ว่าความเหนื่อยหน่ายจะยังไม่ได้ลดน้อยลงเหมือนเวลาที่สูญไปเลย กลับเพิ่มความกดดัน เร่งรีบมากยิ่งขึ้นไปอีก ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า จงอยู่กับมันให้คุ้นเคย จงอยู่กับความเหนื่อยหน่ายให้มีสุข เพราะอย่างไรเราก็คงหลีกหนีมันไม่พ้นอยู่ดี ชีวิตใดไหนบ้างที่จะมีแต่ความสุขสบายไร้ความทุกข์ยาก นักบุญเทเรซาแห่งกัลกัตตาเคยกล่าวไว้ว่า “ชีวิตที่ไม่ได้รับใช้ผู้อื่นเป็นชีวิตที่ไม่มีคุณค่า” การรับใช้ย่อมต้องเสียสละตนเอง ซึ่งมันก็ไม่ง่ายเลยจริงๆ แต่พระเยซูเจ้าทรงตรัสว่า “อาณาจักรของเราไม่ได้เป็นของโลกนี้” (ยอห์น 18:36) พระองค์จึงทรงบังเกิดมาบนโลกนี้เพื่อคนบาป ผู้ทุกข์ยาก และเป็นแบบอย่างของผู้รับใช้ที่ดีให้คริสตชนได้ปฏิบัติตาม พระองค์มาบนโลกนี้ไม่ใช่ในฐานะกษัตริย์แห่งโลกนี้ แต่เป็นกษัตริย์แห่งสากลจักรวาล ข้าพเจ้าจึงควรจะดำเนินชีวิตอยู่กับความขัดแย้งฝ่ายโลกมิใช่หรือ ในวันที่เหนื่อยหน่ายของชีวิต ข้าพเจ้าก็จะต้องเอาชนะมันให้ได้ ทำภารกิจของตนท่ามกลางความเหนื่อยหน่ายนั้น เอาชนะใจตัวเองท่ามกลางการประจญล่อลวงให้ได้มิใช่หรือ ข้าพเจ้าไม่อาจบอกได้เต็มปากเต็มคำว่าข้าพเจ้าดีพร้อมแล้ว เพราะข้าพเจ้ารู้ตัวเองดีเสมอว่าข้าพเจ้าไม่เคยดีพร้อมเลย ไม่เคยรู้สึกว่าสมควรแก่พระอาณาจักรสวรรค์เลย ยิ่งมองย้อนอดีตกลับไปยิ่งเห็นหลุมดำของชีวิตตนเอง ดังนั้น เมื่อปัจจุบันข้าพเจ้ายังได้สิทธิของลมหายใจในพระเมตตาอยู่ ท่ามกลางความเหนื่อยยากข้าพเจ้าก็จะไม่ท้อถอย ท่ามกลางความผิดหวังข้าพเจ้าก็จะไปต่อ เพราะข้าพเจ้าเห็นว่า ทุกลมหายใจของชีวิตในเช้าวันใหม่นั้น เป็นพระพร พระเมตตาที่พระองค์ทรงมอบให้ข้าพเจ้า ได้กระทำภารกิจแม้จะเหนื่อยหน่ายนั้น เพื่อชดเชยความผิดพลาด เลวร้ายของชีวิตที่ได้เคยกระทำไว้บ้าง ได้สะสมแสงสว่างแห่งความดีของชีวิต เพื่อส่องสว่างเข้าไปในหลุมดำที่เก็บกักความชั่วร้ายเอาไว้ให้หมดสิ้น “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ ทรงความรุ่งเรืองเป็นอาภรณ์” (สดุดี 93:1) เพราะพระองค์ทรงเมตตา ให้เวลาแห่งลมหายใจใหม่ เพื่อได้ทำหน้าที่ผู้รับใช้ ส่งต่อรักยิ่งใหญ่ของพระองค์ .............................. |