“ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุขเมื่อถูกดูหมิ่น ข่มเหงและใส่ร้ายต่างๆนานาเพราะเรา จงชื่นชมยินดีเถิด เพราะบำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่นัก” (มัทธิว 5:11-12) เมื่อไม่กี่วันมานี้ มีพระต่างความเชื่อนิกายหนึ่ง ออกมาเทศนาให้บรรดาศาสนิกชนของตนฟัง และถ่ายทอดออกรายการโทรทัศน์ ทุกคำพูดทุกประโยคล้วนเป็นถ้อยคำที่ต่อต้านคริสตศาสนาอย่างชัดเจน จังหวะแรกของการได้ยิน ข้าพเจ้ารู้สึกโกรธมาก รู้สึกว่าทำไมบุคคลคนนี้จึงไม่เป็นผู้นำทางศาสนาที่ตนนับถือที่ดีเลย ทำไมไม่สอนศาสนิกชนของตนให้ คิดดี พูดดี ทำดี ทำไมสอนให้แตกแยก ทำไมไม่สร้างสันติ และนี่หรือคือสิ่งที่ศาสนาของคุณสอน ข้าพเจ้านำความรู้สึกนี้ไปปรึกษากับพ่อของข้าพเจ้า พ่อบอกกับข้าพเจ้าสอนว่า อย่าโกรธเขาเลย เขานี่แหละที่จะทำให้เราเด่นชัดขึ้นในความเป็นจริงที่เขาไม่รู้ ข้าพเจ้าพยายามจะลืมสิ่งที่ได้ยินจากโทรทัศน์ในวันนั้น แม้มันจะยังรู้สึกถึงความคุกรุ่นในใจอยู่บ้างก็ตาม จวบจนวานนี้ ข้าพเจ้าได้พบเพื่อนต่างความเชื่ออีกคนหนึ่ง เราเป็นเพื่อนในชั้นเรียนปริญญาโทด้วยกัน เธอเข้ามาซักถามข้าพเจ้าถึงคำนำหน้าชื่อของคริสตชน (นักบุญ) ว่าคือใคร เป็นชื่อของแม่ชีที่โบสถ์ใช่ไหม ทำไมคนคริสต์ต้องมีชื่อนักบุญ ข้าพเจ้ายิ้มให้และบอกว่า นี่คือชื่อของนักบุญ นักบุญคือคนที่ทำความดีไว้มากๆตอนมีชีวิตบนโลกนี้ เราเชื่อว่า วิญญาณของท่านอยู่ในสวรรค์แล้ว และท่านก็เป็นแบบอย่างให้กับคริสตชนในการดำเนินชีวิต คริสตชนสามารถเลือกได้ว่าจะใช้นามนักบุญองค์ใด เพื่อจะได้นำท่านมาเป็นแบบอย่างในการทำกิจการดี และท่านจะคอยเสนอวิงวอนให้เราในสวรรค์ด้วย เพื่อนบอกกับข้าพเจ้าว่า คนคริสต์นี่ดูอ่อนหวานทุกคนเลยเนอะ เธอเล่าต่ออีกว่าวันก่อนเธอไปร่วมพิธีปลงศพญาติเพื่อนที่นับถือศาสนาคริสต์ เธอชอบมาก เพราะพิธีดูสง่า และสวยงามมาก ข้าพเจ้ารู้สึกชื่นใจ สุขใจ และรับรู้ได้ถึงผลงานของพระเจ้าในกิจการเหล่านั้น ถ้อยคำดูหมิ่นดูแคลนที่ได้ยินมามันค่อยๆจางหายไป อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็ย้อนกลับมาพิจารณาตนเองอีกครั้ง ในฐานะคริสตชน ลูกของพระ เราได้แสดงตนเป็นผู้เปี่ยมด้วยความรัก และความเมตตาอ่อนหวานต่อคนอื่นมากน้อยเพียงใด เราทำให้พระเยซูคริสตเจ้ามีรูปลักษณ์อย่างไรต่อคนรอบข้าง ทำอย่างไรสังคมคริสตชนจึงจะเป็นสังคมแห่งความรักที่แท้จริง ข้าพเจ้าไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำอย่างไร รู้แต่เพียงว่า ... ต้องเริ่มที่ตัวเราเองก่อน ข้าพเจ้าต้องเริ่มที่ตัวเองก่อน และให้คนรอบข้างเป็นกระจกสะท้อนตัวตนของเรา แต่อย่างไรก็ตาม การที่เราจะสะท้อนภาพใครสักคนหนึ่งนั้น เราก็ต้องรู้จักเขาให้ดีเสียก่อนมิใช่หรือ มีบทเพลงของพี่น้องคริสเตียนเพลงหนึ่ง ชื่อเพลง “อยู่เพื่อรับใช้” ขับขานไว้ว่า “หากเรารักใครสักคน ก็พร้อมจะทำทุกอย่าง ให้เขารู้ว่ารักมากเท่าใด แต่บางครั้งที่เราพูดไป ว่ารักพระเจ้ามากมาย เราได้ทำอะไรเพื่อพระองค์หรือยัง บอกพระองค์ได้ไหม สัญญาผ่านเพลงนี้ ว่าชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อพระองค์เท่านั้น อยู่เพื่อรับใช้ และจะทำสุดหัวใจ มอบถวายทั้งหมดที่มีเพื่อพระองค์.....” ดังนั้น หากเรายังไม่รู้จักพระองค์ดีพอ เราจะแสดงกิจการของพระองค์ให้กับเพื่อนพี่น้องได้อย่างไร เพราะบุคคลที่รู้จักพระองค์ ย่อมแสดงกิจการของพระองค์ได้ชัดเจนมิใช่หรือ “โลกไม่รู้จักเรา เพราะโลกไม่รู้จักพระองค์” (1 ยอห์น 3:1) แต่เราจะทำให้โลกรู้จักพระองค์ผ่านกิจการที่เรากระทำด้วยความรักและเมตตา “ทุกคนที่มีความหวังในพระองค์ ย่อมชำระใจของตนให้บริสุทธิ์ เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงบริสุทธิ์” (1 ยอห์น 3:3) คริสตชนจะใช้ความรักและเมตตาเป็นอาวุธต่อสู้กับผู้ที่ข่มเหงและเบียดเบียนเรา และความรักก็จะชนะทุกอย่างอยู่เสมอและตลอดไป .............................. |