“ผู้ใดที่ปรารถนาจะเป็นใหญ่ จะต้องทำตนเป็นผู้รับใช้ผู้อื่น” (มาระโก 10:43) บทเพลงหนึ่งร้องขับขานไว้ว่า.. “ขอรับใช้ ชีวิตข้าขอรับใช้ ชีวิตข้าขอมอบให้ โอ้...ข้าเป็นของพระองค์...ของพระองค์” บางทีข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า ทำไมเราต้องรับบทบาทหน้าที่มากมายบนโลกใบนี้ ยิ่งโตก็ยิ่งมีหัวโขนหลายหัวบนหัวของตัวเอง อยู่บ้านก็มีบทบาทของความเป็นแม่ของลูกๆ เป็นภรรยาของสามี อยู่โรงเรียนก็สวมบทบาทเป็นครูของลูกศิษย์ ถ้าให้กรอกอาชีพตนเองลงเอกสารราชการก็เรียกว่าเป็นลูกจ้างของหน่วยงานทางการศึกษา พอไปศึกษาต่อก็กลายมารับบทบาทเป็นลูกศิษย์อีกหน พอรับตำแหน่งสักตำแหน่งก็มีบทบาทเพิ่มขึ้นมาอีก ทุกบทบาทมีหน้าที่ของมันเอง บางทีข้าพเจ้าก็รู้สึกทดท้อกับบทบาทมากมายที่ต้องรับไว้ แต่พอข้าพเจ้าย้อนกลับมาคิดว่า ทุกบทบาทล้วนสร้างคุณค่าให้ชีวิตข้าพเจ้า แม้มันจะทำให้ข้าพเจ้าเหนื่อยล้า ทดท้อไปบ้างในบางเวลาก็ตาม แต่หากครั้งใดที่ข้าพเจ้าตั้งใจรับผิดชอบต่อบทบาทนั้นด้วยความรัก ความเอาใจใส่ จริงใจ และไม่หวังสิ่งใดใดตอบแทน บทบาทเหล่านั้นกลับส่องแสงสว่างให้ข้าพเจ้ามากยิ่งขึ้น เป็นพลังให้ข้าพเจ้ารู้สึกมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น แต่....นั่นคือ บทบาทหน้าที่ที่พระเจ้าทรงเห็นมาสมควรสำหรับข้าพเจ้าแล้ว และพระองค์ทรงมอบบทบาทนั้นให้ข้าพเจ้า เรียนรู้จักที่จะรับใช้ตามหน้าที่และบทบาทต่างๆให้ดีที่สุด อย่าเผลอใช้บทบาทหน้าที่นั้นๆ เพื่อทำตามใจตนเอง หรือเพื่อสนองความต้องการของตนเอง รุ่นพี่ท่านหนึ่ง เธอมีตำแหน่งอยู่ในกลุ่มผู้บริหารของหน่วยงานๆหนึ่ง ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าได้ร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับเธอ สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นและสัมผัสได้คือ เธอจะคอยเสริฟอาหารให้คนนั้น คนนี้ คอยดูว่าใครยังไม่ได้รับประทานอาหาร หรือใครขาดเหลืออะไร ทั้งๆที่ เธอไม่ได้มีหน้าที่ตรงนั้น และเธอก็คงหิวไม่ต่างอะไรกับคนอื่นๆ ข้าพเจ้าเรียนรู้จักการรับใช้ในแบบของพระเยซูเจ้าจากเธอคนนี้ ข้าพเจ้ามีรุ่นน้องคนหนึ่ง ในวันที่ข้าพเจ้ามารับประทานอาหารเกือบไม่ทัน เป็นชามสุดท้ายของมื้อนั้นจริงๆ ในขณะที่ข้าพเจ้าไปตักอาหารชามสุดท้ายนั้น เธอก็ไม่รินน้ำมาให้ข้าพเจ้า ทั้งๆที่เธอควรจะเข้าไปจองที่นั่งดีดีในงานนั้นได้แล้ว ข้าพเจ้าเห็นพระเยซูเจ้าผู้มีใจเมตตา และรับใช้ผู้อื่นเสมอ ในตัวน้องคนนี้เช่นกัน ทีนี้ข้าพเจ้าก็มองย้อนกลับมาดูตัวเอง ข้าพเจ้าทำหน้าที่ผู้รับใช้ที่ดีมากน้อยเพียงใดสำหรับคนรอบข้าง เอื้ออาทร มีเมตตา และใส่ใจคนอื่นๆมากพอหรือไม่ ข้าพเจ้าขอบคุณทุกบทบาทหน้าที่ของตนเอง ขอบคุณแบบอย่างทั้งที่ดีและไม่ดีที่อยู่รายล้อมรอบตัวข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ ได้สัมผัส ได้เลือก ได้นำมาเป็นแบบอย่างชีวิต ไม่แปลกเลยที่พระเยซูเจ้าตรัสว่า “สิ่งที่ท่านได้ทำกับพี่น้องต่ำต้อยคนหนึ่ง ก็เหมือนทำสิ่งนั้นกับพระองค์เอง” และทุกครั้งที่เราพบปัญหา อุปสรรค ความรู้สึกทดท้อในใจ อันเนื่องมาจากผลของการพยายามเป็นผู้รับใช้ที่ดี ไม่ว่าจะผลจากการถูกดูหมิ่น ถูกกดขี่ข่มเหง หรือถูกกระทำอย่างอยุติธรรมก็ตาม ข้าพเจ้าคิดว่า การยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น การยอมเป็นผู้แพ้ การยอมเป็นผู้รับใช้จะเป็นกำไรที่พระเจ้าทรงบันทึกไว้ในบัญชีสวรรค์ของพระองค์ “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศว่า “หลังจากที่เขาประสบความทรมานแล้ว เขาจะได้เห็นแสงสว่างและจะพอใจ ความรู้ของผู้รับใช้ที่ชอบธรรมของเรา จะนำความชอบธรรมมาให้คนจำนวนมาก เขาจะรับความผิดขอบคนทั้งหลานไว้เอง” (อิสยาห์ 53:11) ในพระองค์ ข้าพเจ้าจะไม่หลงทางเลย ในพระองค์ ข้าพเจ้าจะรอดพ้นจากภยันตรายใดใดทั้งสิ้น และในพระองค์ ข้าพเจ้าจะกลับกลายเป็นผู้ชอบธรรม แม้ความบกพร่องของข้าพเจ้าจะทำให้ข้าพเจ้าแปดเปื้อนไปบ้าง แต่พระเมตตาขอพระองค์จะทรงคุ้มกันข้าพเจ้าให้รอดพ้น จากความเลวร้ายทั้งปวง และคำดูหมิ่นทั้งหลาย .............................. |