“จงดำเนินชีวิตในความรัก ดังที่พระคริสตเจ้าทรงรักเรา และทรงมอบพระองค์เพื่อเรา เป็นเครื่องบูชาที่มีกลิ่นหอมถวายแด่พระเจ้า” (เอเฟซัส 5:2) ความรักไม่ใช่การเอาใจของเราไปใส่ไว้ในใจของเขา และความรักก็ไม่ใช่การเอาใจของเขามาเก็บกักใส่ไว้ที่ใจของเราเท่านั้น แต่ความรักคือการเอาใจของเราและใจของเขามาผสานเป็นใจเดียวกัน แม้ว่าใจของเราหรือใจของเขาจะไม่สมบูรณ์ มีบาดแผล หรือมีสีหม่นดำก็ตาม แต่ความรักจะเป็นตัวผสานให้ใจนั้น รู้จักที่จะเติมเต็มความบกพร่องของใจกันและกันให้สมบูรณ์ นักบุญเปาโลเขียนจดหมายถึงชาวเอเฟซัส เพื่อเน้นย้ำให้เราเรียนรู้จักการแสดงความรัก โดยอาศัยพระเยซูเจ้าเป็นแบบอย่างความรักที่งดงามนั้น และเมื่อพระเจ้าทรงประทานพระจิตเจ้าองค์แห่งความรักมายังเรา ชีวิตของเราก็มีพื้นฐานความรักที่สวยงาม แต่เรายังคงคุณค่าความงดงามแห่งความรักนั้นไว้ในกิจการหรือไม่เท่านั้นเอง และเพราะความรักขจัดความขมขื่น ขุ่นเคือง และเพราะความรักทำให้ไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวมอดดับลงได้ และเพราะความรักทำให้เสียงขู่ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด กลับกลายเป็นเสียงปลอบประโลมใจ และเพราะความรักทำให้ถ้อยคำกล่าวร้ายป้ายสี กลับกลายเป็นถ้อยคำแห่งการหนุนใจ และเพราะความรักนั้น ล้วนมาจากองค์พระเจ้าผู้ประทับอยู่ในเรา ตราบเท่าที่เรายังเรียนรู้จักที่จะรักอย่างที่พระองค์ทรงรัก “จงลองลิ้มดูให้รู้ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระทัยดี คนที่ลี้ภัยมาพึ่งพระองค์ย่อมเป็นสุข” (สดุดี34:8) คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตากล่าวไว้ว่า “ถ้าเรามัวแต่เอาเวลาไปตัดสินผู้อื่น เราจะไม่มีเวลาที่จะรักพวกเขาเลย” ดังนั้น ช่วงเวลาที่คุณแม่เทเรซามีชีวิตอยู่ท่ามกลางความยากแค้นของสังคม คุณแม่ไม่เคยเสียเวลาไปกับการกล่าวโทษคนรอบข้าง ที่ทำให้สิ่งต่างๆในสังคมดูเลวร้ายลง แต่คุณแม่ลงมือกระทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความรัก โดยไม่ได้ปริปากพร่ำรำพันบ่นต่อสิ่งใดเลย ในฐานะความเป็นมนุษย์ เราจะแสดงความรักต่อใครสักคนหนึ่งได้นั้น ก็ต่อเมื่อใครคนนั้นเองก็พร้อมจะหยิบยื่นความรักกลับคืน แต่พระเยซูเจ้าทรงเป็นแบบอย่างของความรักที่ยิ่งใหญ่ รักแม้ศัตรู รักแม้ผู้ที่เบียดเบียน รักแม้ผู้ที่คิดร้ายต่อพระองค์ รักแม้จะรู้ว่าจะไม่ได้รับสิ่งใดกลับคืนมาเลยก็ตาม ลูกจะรัก ให้เหมือน พระองค์รัก จะปกปักษ์ ความรักแท้ ไม่แปรเปลี่ยน จะรักแม้ ศัตรู ผู้เบียดเบียน จะพากเพียร เรียนรู้จัก รักแท้จริง เมื่อข้าพเจ้ารับพระกายและพระโลหิตของพระคริสตเจ้า เข้าในชีวิตจิตวิญญาณของข้าพเจ้าแล้ว พระองค์ก็ทรงรักษาความเจ็บป่วยทางใจของข้าพเจ้าให้หายสิ้นไป สวมดวงใจแห่งรักทดแทนดวงใจแห่งความอาฆาตแค้น สวมชีวิตใหม่ที่สดใสทดแทนชีวิตเก่าที่มืดมนหม่นดำ ข้าพเจ้าจึงพร้อมจะรักให้ได้อย่างที่พระองค์ทรงรัก เพราะความรักที่แท้จริงนั้นก็ชนะทุกอย่าง .............................. |