พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพัง ในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด” (มาระโก 6:31) หน้าห้องอภิบาลของโรงเรียนคาทอลิกติดพระวาจาประโยคหนึ่งไว้ว่า “ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนักจงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา” (มัทธิว 11: 28-30) เพื่อนพี่น้องจำนวนมากมายที่กำลังแบกภาระหนักทั้งทางกายและจิตใจ พวกเขากำลังต้องการหาที่ระบาย พวกเขากำลังต้องการความรัก ความเข้าใจจากผู้ที่บรรเทาใจเขาได้ หลายต่อหลายครั้งที่ความรู้สึกอัดอั้นตันใจของเรา ถูกระบายลงไปในโลกโซเชียล ทั้งๆที่เราก็ไม่รู้ว่ามันช่วยอะไรได้บ้าง ข้อความที่ถูกระบายลงไปในโลกโซเชียล ล้วนมีผลลัพธ์ทั้งสิ้น สำหรับผู้ที่เอื้อเอ็นดูเรา ก็จะเข้ามาปลอบประโลมเรา แต่สำหรับบุคคลที่มิได้พึงใจต่อเรา ข้อความเหล่านั้นอาจย้อนกลับมาทำร้ายเราได้ด้วยเช่นกัน พระเยซูเจ้าทรงเป็นองค์ความรัก ความเมตตาที่แท้จริง ทุกครั้งที่เราทดท้อต่อปัญหาและอุปสรรคต่างๆ ผิดหวังต่อบุคคลรอบข้าง หรือเหนื่อยล้าจากชีวิต และภาระการงานทั้งหลาย บุคคลที่เราสามารถระบายได้และปลอดภัยที่สุดคือองค์พระคริสตเจ้า ผู้ทรงเป็นองค์ความบรรเทาให้กับบรรดาลูกแกะผู้น่าสงสารของพระองค์ “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าอย่างผู้เลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจึงไม่ขาดสิ่งใด พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้านอนพักอยู่ในทุ่งหญ้าเขียวขจี ทรงนำข้าพเจ้าไปริมสายนทีที่เงียบสงบ เพื่อฟื้นฟูจิตใจของข้าพเจ้า” (สดุดี 23:1-2) ทุกครั้งที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ชีวิตช่างยุ่งวุ่นวายเสียเหลือเกิน และจิตใจข้าพเจ้าก็ไม่สงบเอาเสียเลย ข้าพเจ้าเรียกร้องหาธรรมชาติอันสงบร่มเย็น เรียกร้องหาที่สงัดเพื่อพักจิตใจให้ผ่องใส ไม่มัวหมอง ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงต้องเรียนรู้ที่จะรับผิดชอบภาระหน้าที่การงานของข้าพเจ้าให้เต็มที่ และในขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็ต้องจัดสรรวันเวลาที่พอเหมาะพอควร เพื่อสงบเงียบให้กับตนเองในแต่ละวันด้วยเช่นกัน ข้าพเจ้าเคยบ่นกับตัวเองว่า ในขณะที่ภาระงานนอกบ้านในหน้าที่ก็ยังต้องกระทำเพื่อเลี้ยงชีพ ภาระงานในบ้านฐานะแม่บ้านก็ยังต้องทำ ภาระงานความเป็นญาติพี่น้องของครอบครัวใหญ่ก็ยังมี ข้าพเจ้าจะจัดสรรเวลาได้อย่างไรเล่าให้ตนเองได้มีมุมสงบนั้น ข้าพเจ้าก็คิดถึงข้อความหนึ่งที่ว่า “ทำในสิ่งที่รัก และรักในสิ่งที่ทำ รวมไปถึง ถ้าเราทำในสิ่งที่รักไม่ได้เสียแล้ว เราก็จำเป็นต้องรักในสิ่งที่ทำเถิด แล้วเราจะทุกข์น้อยลง” เมื่อเรารักในสิ่งที่ทำ ทุกภาระงานนั้นก็เป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลาย เพราะเราจะกระทำด้วยใจที่อิ่มเอมอย่างเป็นสุข ทั้งเมื่อเราหลีกเลี่ยงที่จะไม่กระทำไม่ได้แล้ว เราก็จงทำให้เต็มที่ และที่เหลือที่อาจจะดูไม่สำเร็จนั้น พระเจ้าจะเป็นผู้กระทำให้มันผ่านไปอย่างราบรื่นจริงๆ เพราะว่าไม่มีอะไรที่พระเจ้าทรงกระทำไม่ได้ “แม้ข้าพเจ้าจะต้องเดินในหุบเขาที่มืดมิด ข้าพเจ้าก็จะไม่กลัวอันตรายใดๆ เพราะพระองค์ทรงอยู่กับข้าพเจ้า” (สดุดี 23:4) …………………………. |