“มีแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืนอยู่เคียงข้าง และประทานกำลังแก่ข้าพเจ้า เพื่อการประกาศข่าวดี จะได้สำเร็จไปโดยทางข้าพเจ้า” (2 ทิโมธี 4:17) ในวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกทดท้อกับภาระหน้าที่การงาน และผิดหวังกับถ้อยคำของบุคคลบางคนรอบกายข้าพเจ้า ผนวกกับสุขภาพร่างกายที่เหมือนจะอ่อนแอตามลงไปด้วย ข้าพเจ้ารู้ตัวเองดีว่า ในเวลาเช่นนี้ ข้าพเจ้าควรหยุดและถอยหลังออกมาสักก้าวหนึ่ง ไตร่ตรองตนเองและปล่อยวางบางอย่างลงบ้าง งานของพระเจ้าที่ผ่านมือและสมองของข้ารับใช้ของพระองค์ เหมาะสมและเป็นไปตามที่พระเจ้าเห็นสมควร แต่มนุษย์อย่างข้าพเจ้ามักจะสวมบทบาทเข้าไปเป็นเจ้าข้าวเจ้าของภาระงานนั้นเอง ใช้สิทธิเกินความเป็นผู้รับใช้ที่ต่ำต้อยของพระเจ้า พระองค์เพียงแค่อยากจะเตือนข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าควรจะใช้ชีวิตให้ช้าลงกว่านี้ ทำงานของพระองค์ด้วยความรอบคอบและอ่อนโยนต่อผู้อื่นมากกว่านี้ ถึงกระนั้น พระองค์ก็ยังทรงยืนเคียงข้างข้าพเจ้า ในทุกครั้งที่พระองค์ตีสอน พระองค์ก็ยังทรงปลอบโยนข้าพเจ้า ผ่านมืออุ่นๆรอบกายข้าพเจ้าหลายต่อหลายมือ ข้าพเจ้าไม่เคยจมอยู่กับความทดท้อนานเกินควร เพราะการจมอยู่กับความทดท้อนานเกินไป จะทำให้หัวใจของข้าพเจ้าเหี่ยวแห้งและไร้ความสดชื่น ข้าพเจ้าหลับตาลงทีไร ก็นึกถึงแต่เสียงสายธารรินไหล น้ำตกเย็นชื่นใจ ป่าเขาลำเนาไพรที่งดงาม กระหายหาอยากจะไปเอนกายลงนอนหลับตาฟังเสียงธรรมชาติกล่อมให้หลับฝันดี แต่ ชีวิตไม่ได้เพียงแค่แสวงหาความสุขสบายส่วนตนเท่านั้น ข้าพเจ้ายังโชคดีที่ยังได้มีโอกาสเหล่านั้นบ้าง แม้จะไม่ได้มากมายก็ตาม แต่อีกหลายชีวิตที่ไม่มีแม้แต่โอกาสนั้นเลย ไม่มีแต่ความความใฝ่ฝัน ความหวังในชีวิตเลย จงใช้ชีวิตเพื่อเป็นแบบอย่างแก่คนรอบข้างเถิด ทุกๆครั้งที่เข้ารับการอบรมครูคาทอลิก สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าได้รับฟังอยู่เสมอคือ การเป็นแบบอย่างแก่คนรอบข้าง ให้กิจการของท่าน บอกเล่าเรื่องราวของพระคริสตเจ้า “จงประกาศความยิ่งใหญ่ขององค์พระผู้เป็นเจ้าร่วมกับข้าพเจ้าเถิด เราจงโห่ร้องถวายชัยแด่พระนามของพระองค์พร้อมกัน” (สดุดี 34:3) กิจการ งานใดใด ให้ก่อเกิด เป็นการเทิด -ทูนพระเจ้า ผู้ยิ่งใหญ่ ทุกกิจการ มีพระองค์ นำทางไป หนทางใด ให้พระองค์ ทรงชี้นำ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ถึงประวัติของท่านนักบุญเปาโล อัครสาวก สิ่งหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าได้รับรู้และตระหนักในใจอยู่เสมอคือ ความมุ่งมั่น แน่วแน่ กล้าหาญของท่านในการทำงานประกาศข่าวดีขององค์พระเจ้า ท่านนักบุญเปาโลถือเป็นแบบอย่างของผู้ประกาศข่าวดีด้วยชีวิต ทุกกิจการของท่านสรรเสริญองค์พระคริสตเจ้า ผู้ที่ท่านเคยเบียดเบียน และข่มเหงอย่างหนักเมื่อครั้งที่ท่านนับถือศาสนายิว ข้าพเจ้าย้อนกลับมาคิดถึงคริสตชนหลายคนที่หลงทางไป เพราะเหตุการณ์ในชีวิตของพวกเขาที่ชักชวนให้เขาเสียความเชื่อนั้นไป รวมไปถึงความอ่อนแอฝ่ายจิต ที่เมื่อถูกการกระตุ้นทำร้ายจากคนรอบข้าง ก็พลันทำให้เขาเหินห่างจากพระเจ้าไปเสีย การทำให้ใครสักคนหนึ่งกลับมาหาพระเจ้านั้นไม่ใช่ง่ายๆเลย แต่สิ่งที่ง่ายกว่าคือ ยอมให้พระเจ้าทำงานในตัวเรา และถ่ายทอดตัวเราที่มีพระเจ้าประทับอยู่ไปให้เขาสัมผัสถึง ให้เขาสัมผัสถึงอย่างสม่ำเสมอ ข้าพเจ้ากำลังพยายามทำเช่นนั้นอยู่เหมือนกัน “จงจับตาดูพระองค์แล้วใบหน้าของท่านจะสดใส ไม่มีวันจะต้องอับอายเลย คนยากจนร้องทูล องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงฟัง ทรงช่วยเขาให้รอดพ้นจากความคับแค้นทั้งหลาย” (สดุดี 34:5-6) …………………………. |