“ดินนั้นมีพลังให้เกิดผลในตนเอง” (มาระโก 4:28) เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ข้าพเจ้าซื้อมะละกอฮอลแลนด์มารับประทาน 1 ลูก ด้วยความที่ชอบเนื้อของมันที่หอมหวานและช่วยระบายได้ดี และด้วยความรู้สึกอยากจะมีต้นมะละกอเป็นของตนเองสักต้นหนึ่ง จึงเริ่มเพาะเมล็ดไว้ในกระถางเล็กๆ เพื่อรอเป็นต้นกล้าก่อนนำไปลงดิน เมล็ดมะละกอยังเหลืออีกมากมาย แต่กระถางสำหรับเพาะหมดเสียแล้ว ข้าพเจ้าจึงหว่านเมล็ดที่เหลือไปตามลานดินรอบบ้าน เพียงไม่กี่สัปดาห์ เมล็ดมะละกอก็แตกยอดอ่อนเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งในกระถางและลานดินรอบบ้าน ข้าพเจ้าเริ่มปล่อยต้นมะละกอทิ้งขว้าง ไม่ได้ดูแลอีกด้วยภาระหน้าที่การงานในแต่ละวัน ต้นมะละกอในกระถามเริ่มเบียดเสียดกัน บางต้นเริ่มขาดสารอาหาร แร่ธาตุจากดิน หลายต้นหยุดการเจริญเติบโตไว้แค่สัดส่วนเท่านั้น ส่วนต้นที่ถูกหว่านลงดินรอบลานบ้าน กลับเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว สูงตระหง่านขึ้นรับแสงตะวัน ออกดอกออกผลเนืองแน่นรอบคอต้น สุกแข่งกันวันละ 2 – 3 ลูก ให้ได้ผลิตผลมารับประทานไม่ขาดสาย มนุษย์ไม่สามารถกำหนดธรรมชาติได้ฉันใด มนุษย์ก็ยังคงต้องเรียนรู้ที่จะพึ่งพาพระผู้สร้างฉันนั้น สรรพสิ่งบนโลกนี้เป็นของพระผู้สร้างสรรค์ แม้แต่ตัวมนุษย์เอง พระองค์ทรงปรารถนาให้มนุษย์เป็นเสมือนต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งใบให้ร่มเงาแก่คนรอบข้าง ด้วยความสุภาพถ่อมตน รัก และรับใช้ “พระอาณาจักรเปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ด ซึ่งเมื่อหว่านในดิน ก็เป็นเมล็ดเล็กกว่าเมล็ดทั้งปวงทั่วแผ่นดิน แต่ครั้นได้หว่านแล้วก็งอกขึ้น และกลายเป็นต้นไม้ใหญ่กว่าพืชผักทุกชนิด มีกิ่งก้านใหญ่โตจนบรรดานกในอากาศมาพักอาศัยร่มเงาได้” (มาระโก 4:30-32) แต่กว่าจะมาเป็นไม้ใหญ่ยืนต้นที่สูงตระหง่านแข็งแรงได้นั้นไม่ใช่ง่ายๆเลย ต้องฝ่าฟันแมลงน้อยใหญ่ บรรดาศัตรูพืชที่จ้องจะทำลายต้นอ่อน ทั้งต้องการแร่ธาตุจากดิน น้ำ และอากาศที่พอเหมาะพอควร กว่าจะออกดอกออกผล กว่าจะเป็นร่มเงาเพื่อนกกาใหญ่น้อย ต้องพัฒนาตนเองให้เจริญเติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์เสียก่อน ข้าพเจ้ามีพระพร มีคำสอนของพระเจ้าเป็นดังแร่ธาตุของวิญญาณ มีปัญหาและการถูกประจญนานาประการเป็นวิตามินเสริมให้ข้าพเจ้าแข็งแกร่ง กว่าจะใช้คุณค่าแห่งตนเพื่อคนรอบข้างได้นั้น ก็ต้องมีพระคอยชี้นำหนทาง เป็นทุกอย่างบนเส้นทางเดินทุกก้าวย่างไป มีประโยคประจำใจของคณะเซอร์เซนต์ปอล เดอ ชาร์ตร ความว่า “Be all to all” แปลว่า “จงเป็นทุกอย่างสำหรับทุกคน” ยากแต่พยายามที่จะกระทำ ยังดีเสียกว่า ยากแล้วไม่คิดจะกระทำเลย พยายามที่จะเป็นทุกอย่างสำหรับทุกคนตามความสามารถของตนเอง เติมเต็มซึ่งกันและกัน แบ่งปันซึ่งกันและกัน เป็นพลังให้แก่กันและกัน แล้วเราจะก้าวไปด้วยกันบนหนทางแห่งรักในพระคริสตเยซู เพราะดินนั้น เปี่ยมพลัง จึงมีหวัง อันสดใส เมล็ดน้อย เติบโตไป ต้นสูงใหญ่ ด้วยพระพร ทุกสิ่งสร้าง ทางสุขสันต์ ธรรมชาตินั้น พระพร่ำสอน พึ่งพระญาณ เอื้ออาทร จักได้พร อันงดงาม …………………………. |