“ผู้ที่ดำรงอยู่ในเรา และเราดำรงอยู่ในเขา ก็ย่อมเกิดผลมาก เพราะถ้าไม่มีเรา ท่านก็ทำอะไรไม่ได้เลย” (ยอห์น 15:5) ในวันที่ข้าพเจ้าและครอบครัวร่วมกันป่วยแบบพร้อมเพรียง มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมาน เพราะคนป่วยต้องพาคนป่วยไปหาหมอบนถนนที่การจราจรติดขัด คนหนึ่งเป็นไข้สูง อีกคนหนึ่งไออย่างหนัก เราต้องฝากการดูแลทั้งหมดบนท้องถนนไว้กับพระเมตตาของพระเจ้า เรามีความหวังที่จะต้องหายอย่างเร็ววัน เพื่อให้ทันช่วงเวลาแห่งการเดินทางกลับไปเยี่ยมเยียนครอบครัว ซึ่งในรอบปีมีเพียงครั้งสองครั้งเท่านั้น เราจะป่วยยาวนานไม่ได้ เพราะหน้าที่การงานของเราที่ต้องกระทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ในช่วงเวลาที่ป่วยสอนให้ข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลยหากขาดพระเจ้าทรงเมตตาดูแล ความทุกข์จากการเจ็บไข้ได้ป่วย สอนให้ข้าพเจ้ารู้ว่ากางเขนนั้นหนักหนากว่านี้มากนัก ข้าพเจ้าจึงขอยกความทุกข์ยากอันเนื่องมาจากความเจ็บไข้ได้ป่วยนี้ เพื่อชดเชยความผิดบาปที่ข้าพเจ้าเคยกระทำมา “ถ้าเราวอนขอสิ่งใด เราย่อมได้รับสิ่งนั้นจากพระองค์” (1ยอห์น3:22) ข้าพเจ้านึกถึงเพลง “พระเจ้าดีต่อฉัน” อยากให้ทุกคนได้ฟังในวันอ่อนล้าของชีวิต https://www.youtube.com/watch?v=C7M67aTtUTU เนื้อเพลง พระเจ้าดีต่อฉัน เหตุใดพระคริสต์ ทรงดีต่อฉัน ในวันที่ฉัน ล้มลง หมดแรงไม่เหลือ ไม่ว่าใครก็คง ไม่อาจเติมสิ่ง…..ที่หายไป ในวันที่เหลือ มีแต่เพียงร่างกาย ในใจร้องหา พระองค์ ที่เติมเต็มฉัน ช่วยให้วันผ่านพ้น ในใจร้องบอกกับฉัน.. ว่า * พระเจ้าดีต่อฉัน และพระองค์ทรงเติมฉัน ในวันที่อ้อนล้า และทรงทันเวลาเสมอ ไม่ช้าและไม่สาย ไม่รีบร้อนตามใจฉัน ทรงดี ดีต่อฉัน และทรงทันเวลาเสมอ
ในวันที่อ่อนล้าที่สุดของชีวิต ข้าพเจ้าคงทำได้เพียงร้องขอให้พระองค์ทรงเมตตาตามน้ำพระทัยของพระองค์ และข้าพเจ้าก็มั่นใจในพระเมตตาของพระองค์ว่าจะทรงทันเวลาเสมอ ในทุกงาน ทุกกิจการ ตามวาระ ตามความเหมาะสม ความเชื่อจะช่วยให้ข้าพเจ้ารอดพ้น ความหวังจะช่วยให้ข้าพเจ้ามีพลังจะสู้ต่อไป และความรักจะเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตยังคงอยู่อย่างมีความหมาย “ผู้แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าจะสรรเสริญสดุดีพระองค์ ขอให้เขาทั้งหลายมีชีวิตอย่างเป็นสุขตลอดไป” (สดุดี 22:26) …………………………. |