พระองค์ตรัสเรียกเขาว่า “อับราฮัมเอ๋ย” อับราฮัมทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่นี่” (ปฐมกาล 22:1) เสียงขานตอบแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจของผู้ถูกเรียกต่อเสียงของผู้เรียก ครั้งหนึ่งข้าพเจ้านั่งอยู่ในมุมมืดมุมหนึ่งของห้องเพื่อเร่งงานบางอย่างให้เสร็จ ข้าพเจ้าไม่ประสงค์จะพบปะผู้ใดในเวลาอันเร่งรีบนี้ เขามองไม่เห็นข้าพเจ้า เขาพยายามเรียกหา แต่ข้าพเจ้าไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่าข้าพเจ้าขาดความเอาใจใส่ต่อเสียงเรียกนั้นจริงๆ เขาอาจจะมีความจำเป็นเร่งด่วนที่ต้องการให้เราช่วยเหลือก็ได้ มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีและข้าพเจ้าไม่ควรกระทำเช่นนั้นเลย ย้อนกลับไปอีกเหตุการณ์หนึ่ง ข้าพเจ้าเรียกลูกสาวเพื่อให้มาช่วยเหลือข้าพเจ้าทำงานบ้าน เธอไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ใคร่จะเต็มใจนัก ในเวลาที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับกิจกรรมบางอย่างของเธอ แล้วถูกข้าพเจ้าเขาไปขัดจังหวะพอดี พระเจ้าทรงเรียกอับราฮัมให้กระทำในสิ่งที่ยากลำบากที่สุด พระองค์ทรงให้ถวายอิสอัคบุตรชายคนเดียวที่อับราฮัมรักมาก เป็นเครื่องถวายบูชาแด่พระเจ้า อับราฮัมก็ไม่ปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของพระเจ้าเลย ในพันธสัญญาเดิมอับราฮัมถวายอิสอัคบุตรที่แสนรักของเขา ในพันธสัญญาใหม่พระบิดาเจ้ามอบพระเยซูเจ้าเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปเรามนุษย์ พระเยซูเจ้าทรงถวายพระองค์เองทั้งสิ้นเพื่อชาวเรา ทรงปรารถนาให้เราเรียนรู้ที่จะรักและยึดพระองค์เป็นแบบอย่างในการรู้จักฟัง และปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ รู้จักที่จะฟังเสียงเรียกของพระองค์มากกว่าเสียงเรียกของมารซาตาน เสียงเรียกของพระองค์อาจจะไม่นำมาซึ่งความสุขในโลกนี้ เสียงเรียกของพระองค์อาจจะไม่ได้นำมาซึ่งอำนาจวาสนา แต่เสียงเรียกของพระองค์นำมาซึ่งชีวิตนิรันดร ข้าพเจ้าเฝ้าเตือนตัวเองให้รู้จักที่จะฟังเสียงเรียกของพระองค์ ผ่านเพื่อนพี่น้องที่ทุกข์ยาก และต้องการความช่วยเหลือ แม้ในวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกวุ่นวาย ต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าง “ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเรา จงฟังท่านเถิด” (มาระโก 9:7) และในความทุกข์ยากที่จะช่วยเหลือแม้แต่คนที่ไม่น่ารัก ในการที่จะต้องสละน้ำใจตนเองเพื่อคนรอบข้าง จะฝึกให้ข้าพเจ้ามีความเชื่อ ความหวัง และความรักเพิ่มพูนยิ่งขึ้น “ข้าพเจ้ายังมีความเชื่อ แม้เมื่อข้าพเจ้าพูดว่า ‘ข้าพเจ้าทุกข์ยากเต็มทนแล้ว’ ” (สดุดี 116:10) พระเจ้าข้า ข้าพเจ้า อยู่ที่นี่ โปรดทรงชี้ ทางธรรม นำทางข้าฯ ให้ดวงใจ ข้าฯเปี่ยม ด้วยเมตตา พร้อมเยียวยา รู้คุณค่า แห่งผู้คน …………………………. |