“เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านไม่ได้ทำสิ่งใดต่อผู้ต่ำต้อยของเราคนหนึ่ง ท่านก็ไม่ได้ทำสิ่งนั้นต่อเรา” (มัทธิว 25:45) คำสอนของพระ หรือแม้แต่คำสอนของผู้หลักผู้ใหญ่ที่อยู่ในศีลในธรรม ก็จะพยายามสอนลูกสอนหลานว่า ให้มีเมตตาต่อผู้ต่ำต้อยด้อยโอกาส หรือผู้ที่มาขอความช่วยเหลือจากเรา ถ้าไม่มีเหตุการณ์บางเหตุการณ์เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็อาจจะคิดได้ว่าตัวเองมีเมตตาต่อผู้อื่นอยู่ไม่ใช่น้อย แต่เมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ของการถูกเรียกร้องให้เป็นผู้ให้ตลอดเวลา มันก็ยากเหลือเกินที่จะทำใจให้รักบุคคลบางประเภทได้ ข้าพเจ้าถือว่าเป็นความบกพร่องของข้าพเจ้าเอง เป็นความแข็งกระด้างในใจที่ยังต้องพึ่งพาพระเมตตาเยียวยารักษาอยู่ ข้าพเจ้าเพิ่งผ่านเหตุการณ์ของการถูกเรียกร้องให้เป็นผู้ให้อีกระลอกหนึ่ง เมื่อเพื่อนที่ไม่เคยติดต่อกันมาเลยนานนับยี่สิบกว่าปีมาแล้ว จู่ๆก็โทรศัพท์มาหาข้าพเจ้าเพื่อหยิบยืมเงิน ข้าพเจ้าซักถามถึงความจำเป็นที่เขามาหยิบยืมข้าพเจ้า รวมทั้งรายรับของเขาในครัวเรือน สิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับทราบคือ เงินเดือนของเขาสูงกว่าข้าพเจ้า เขามีบุตรคนเดียวที่พยายามปลุกปั้นให้ทำกิจกรรมพิเศษมากมาย ส่วนข้าพเจ้าเล่า ข้าพเจ้าเป็นเพียงครูเอกชนตัวเล็กๆคนหนึ่ง มีลูก 3 คนที่กำลังศึกษาเรียนรู้ ลูกๆทั้ง 3 ของข้าพเจ้าไม่เคยเรียนพิเศษที่ใด เพื่อนของข้าพเจ้าบอกกับข้าพเจ้าว่า ขอหยิบยืมเงินเพื่อจ่ายค่าเรียน Ice skating ให้ลูกคนเดียวของเธอ ข้าพเจ้าตัดสินใจปฏิเสธออกไปอย่างไม่ต้องคิดมากมายเลย และข้าพเจ้าก็มั่นใจว่า ข้าพเจ้าไม่ได้ขาดความเมตตากับเหตุการณ์นี้ กับอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ข้าพเจ้ารู้ตัวว่าต้องฝึกฝนตัวเองให้มีเมตตามากยิ่งขึ้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับญาติพี่น้องที่มาหยิบยืมเงิน หรือเรียกร้องในสิ่งที่เขาคิดว่าเรามีมากกว่า และน่าจะแบ่งปันให้เขาบ้าง ข้าพเจ้าพยายามที่จะฝึกการเป็นผู้ให้กับญาติพี่น้องของตัวเอง แม้บางครั้งจะรู้สึกอึดอัดและลำบากใจมากก็ตาม การได้ฝึกฝนตัวเองให้ทำสิ่งที่ตรงข้ามกับความรู้สึกของใจตัวเองนั้น มันช่างยากลำบากนักจริงๆ แต่ข้าพเจ้าก็รู้ตัวเองดีว่า ข้าพเจ้ายังคงต้องฝึกเป็นผู้ให้ต่อๆไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ในสิ่งที่ตนมี ความจริงการให้ก็ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเพียงแค่ปัจจัยที่เอื้อต่อทางร่างกายเท่านั้น แต่การให้สิ่งที่เรามี เช่น ความสามารถที่เรามีมากกว่าคนอื่นในด้านใดด้านหนึ่ง เราก็จะแบ่งปันสิ่งนั้นเพื่อคนอื่นอย่างเต็มที่ที่สุด แต่การให้ปัจจัยทางกายก็เป็นตัวพิสูจน์ตัวเองทางหนึ่งด้วยเช่นกัน ว่าเรายึดติดกับทรัพย์สมบัติทางโลกมากกว่าทรัพย์สมบัติทางธรรมหรือเปล่า ข้าพเจ้าไม่อาจบอกได้เลยว่าตนเองมีทรัพย์สมบัติทางธรรมมากน้อยแค่ไหน แต่ข้าพเจ้าสำรวจตัวเองได้ว่า ตัวข้าพเจ้าเองยังยึดติดอยู่กับสมบัติทางโลกมากโขอยู่ทีเดียว ดังนั้น การที่ยังได้มีโอกาสแก้ไขปรับปรุง ฝึกฝนตัวเองในแต่ละวัน จึงเป็นพระเมตตาของพระเจ้าที่ยังให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสปรับปรุงตัวเองต่อไป “ทรงชี้ทางให้ข้าพเจ้าเดินไปบนมรรคาแห่งความชอบธรรม พระคทาและธารพระกรของพระองค์ช่วยให้ข้าพเจ้าอุ่นใจ” (เพลงสดุดี 23:3) ฝึกฝนตน บนพื้นฐาน ของความรัก มีเมตตา เป็นที่พัก ยามใครล้า มีอ้อมแขน คอยค้ำจุน หนุนเยียวยา ยามที่ใคร เอ่อน้ำตา มาพักพิง มีคำสอน ของพระเจ้า คอยเกลาจิต มีชีวิต คิดกอบเกื้อ เอื้อทุกสิ่ง มีพระพร เพื่อให้ใคร ได้แอบอิง มีรักยิ่ง สิ่งสรรสร้าง ทางคนธรรม ....................................... |