“ต่อมาอีกหกวัน พระเยซูเจ้าทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชาย ไปบนภูเขาสูงที่ปราศจากผู้คน แล้วพระวรกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา พระพักตร์เปล่งรัศมีดุจดวงอาทิตย์ ฉลองพระองค์กลับมีสีขาวดุจแสงสว่าง” (มัทธิว 17:1-2) ............................................... หลายครั้งที่เปโตร ยากอบ และยอห์น ได้มีประสบการณ์ร่วมกับพระเยซูเจ้า ถ้าจะว่าไปแล้วข้าพเจ้าก็แอบอิจฉาท่านทั้ง 3 อยู่ไม่น้อย ทำไมพระเยซูเจ้าจึงเลือก และเรียกท่านทั้ง 3 ให้ได้มีประสบการณ์ร่วมกับพระองค์ อย่างไรก็ดี ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้รับเลือกให้เกิดมาเป็นลูกของพระองค์ ตั้งแต่แรกเกิด พร้อมประสบการณ์ชีวิตทั้งดีและร้าย ซึ่งมีผลต่อการพัฒนาความเชื่อของข้าพเจ้ามากมายเหลือเกิน ข้าพเจ้าเริ่มต้นประสบการณ์ความเชื่อผ่านผู้ใหญ่ใจดี ที่กรุณาส่งข้าพเจ้าไปอบรมคอร์สพระคัมภีร์ และในระหว่างที่อบรมนี้ ข้าพเจ้าก็ได้รับประสบการณ์กับพระเจ้า ผ่านช่วงเวลาที่ดีและช่วงเวลาที่เลวร้าย ผ่านช่วงเวลาที่ผิดพลาด และช่วงเวลาที่กลับใจใหม่ ทั้งหมดนี้หล่อหลอมข้าพเจ้าให้เจริญชีวิตใหม่อย่างรอบคอบยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าเชื่อว่า...ความรู้จากพระคัมภีร์จะฝั่งแน่นในจิตวิญญาณได้ ต้องผ่านประสบการณ์ตรงกับพระเจ้าด้วย ดังนั้น การศึกษาเรียนรู้พระคัมภีร์จึงควรจะควบคู่ไปกับ การรับประสบการณ์กับพระเจ้าโดยตรง ข้าพเจ้าจำได้ว่ามีผู้นำข้าพเจ้านั่งสมาธิตอนยังเล็กนัก สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ยินผู้นำสมาธิพูดเสมอคือ ตัดสิ่งที่จะดึงความสนใจเราจากพระเจ้าออกเสีย เช่น ความวุ่นวาย ปัญหา ความคิดที่ฟุ้งซ่าน ฯลฯ สิ่งเหล่านั้นจะดึงเราให้ติดต่อกับพระเจ้าไม่ได้ ข้าพเจ้าจะทำอย่างไรให้เด็กๆเยาวชนรุ่นใหม่มีประสบการณ์กับพระเจ้าได้บ้าง “โมเสสและประกาศกเอลียาห์สำแดงตนสนทนากัพระองค์” (มัทธิว 17:3) ข้าพเจ้าอ่านทบทวนประสบการณ์ของโมเสส และประกาศกเอลียาห์ ท่านทั้ง 2 มีประสบการณ์กับพระเจ้าบนภูเขา โมเสสพบพระเจ้าบนภูเขาซีนาย และรับพระบัญญัติ ประกาศกเอลียาห์ได้ยินพระสุรเสียงของพระเจ้าบนภูเขาโฮเรบ และ ณ บนภูเขาเฮอร์โมน เปโตร ยากอบและยอห์น ได้มีประสบการณ์กับพระเจ้าเช่นกัน ชีวิตประจำวันของมนุษย์โลกมันช่างวุ่นวายเสียเหลือเกิน ทุกชีวิตต่างเฝ้ารอวันเวลาแห่งการพักผ่อน ข้าพเจ้าเองก็เช่นกัน นับวันรอคอยวันหยุดเพื่อหาที่ที่สงบพักกายใจ ทั้งๆที่ในแต่ละวันข้าพเจ้าก็สามารถจะเก็บเกี่ยวความสงบเงียบได้เหมือนกัน 10 นาที 30นาที ยามเย็น ช่วงพัก ก่อนนอน แต่ข้าพเจ้ากลับใช้เวลาเหล่านั้นไปกับเครื่องมือสื่อสาร ความคิดฟุ้งซ่านไร้ประโยชน์ แทนที่จะหยุด และหามุมสงบเพื่อฟังเสียงของพระเจ้าบ้าง ดีแต่ว่า ข้าพเจ้ายังได้รับมอบหมายให้ไตร่ตรองพระวาจาในแต่ละสัปดาห์ สิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นสำคัญของวิญญาณข้าพเจ้า เพราะหากข้าพเจ้าไม่ได้รับมอบหมายหน้าที่นี้ ข้าพเจ้าคงใช้ช่วงเวลาอันมีค่ากับพระเจ้าไปกับวังวนของชีวิตมนุษย์โลก พระวาจาของพระเจ้าคอยดึง ยื้อจิตวิญญาณของข้าพเจ้าให้เดินตรงทางมากขึ้น ขอพระเจ้าโปรดสำแดงพระองค์แก่วิญญาณข้าพเจ้าด้วยเถิด “ดาวประจำรุ่งจะปรากฏขึ้นในจิตใจของท่าน” (2 เปโตร 1:19) ............................ |