“ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง แต่ละวันมีทุกข์พอยู่แล้ว” (มัทธิว 6:34) ........................................ บางครั้งข้าพเจ้าก็อดสงสัยในแผนการของพระเจ้าไม่ได้เลย ในวันที่ข้าพเจ้ามีความหวังที่จะช่วยพระศาสนจักร ส่งลูกชายคนเล็กไปเป็นเณรด้วยความหวังจะได้นักบวชสักคน ในความหวังข้าพเจ้าก็ไม่ได้หักหาญน้ำใจลูกชายนัก ยังคงให้เวลาในการไตร่ตรอง พิจารณากระแสเรียกของตนเองด้วย ว่าปรารถนาเช่นนั้นจริงๆหรือไม่ สามปีแห่งความอดทนต่อการพิจารณากระแสเรียกของลูกชาย สุดท้ายคำตอบนั้นก็มาถึง “นี่ไม่ใช่ทางของลูก” แม้ข้าพเจ้าจะทำใจมาบ้างแล้ว และไม่ได้หวังจนเต็ม 100 ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ยังอดสงสัยในแผนการของพระไม่ได้เลย ข้าพเจ้ากังวลเรื่องชีวิตการทำงาน การเงิน การเรียนต่อ และยังจะวิถีชีวิตของลูกๆแต่ละคนอีก จนข้าพเจ้ารู้สึกว่า ข้าพเจ้าช่างมีความเชื่อ และความไว้วางใจน้อยเสียจริง ข้าพเจ้ากลัวอนาคตที่ยังมาไม่ถึง หวาดหวั่นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า ความกลัว ความกังวล มาจากความคาดหวังที่อยากให้เป็นไปอย่างที่ใจคิด และหากไม่เป็นไปอย่างใจคิดข้าพเจ้าจะทำอย่างไร สามสี่วันแห่งความวุ่นวายใจ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกป่วยกายป่วยใจอย่างยิ่ง พระองค์ทรงรับรู้ถึงความวุ่นวายใจของข้าพเจ้า รวมไปถึงความอ่อนแอในจิตวิญญาณของข้าพเจ้าด้วย ทันทีที่ข้าพเจ้าเปิดพระวาจาเพื่อนำมาไตร่ตรองในแต่ละสัปดาห์ พระองค์ทรงมอบพระวาจาให้ข้าพเจ้าเพื่อตักเตือนข้าพเจ้า ให้คลายความกังวล และเพิ่มความไว้วางใจมากขึ้น “อย่ากังวลถึงชีวิตของท่านว่าจะกินอะไร อย่ากังวลถึงร่างกายของท่านว่าจะนุ่งห่มอะไร” (มัทธิว 6:25) พระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งข้าพเจ้า จะไม่ทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าเผชิญความรู้สึกผิดหวังเพียงลำพัง พระวาจาเพียงประโยคเดียวพระองค์คงทรงทราบว่าข้าพเจ้าก็ยังคงหวั่นวิตกอยู่ พระองค์ทรงส่งครูอีกท่านหนึ่งมาเตือนให้ข้าพเจ้าช่วยไตร่ตรองพระวาจา ที่เขาได้รับมอบหมายให้อบรมนักเรียนหน้าเสาธงในอีกไม่กี่สัปดาห์นี้ให้เขาที เนื่องจากเขาเป็นครูต่างศาสนา พระวาจาบทนั้น พระเจ้าทรงเลือกสรรมาเพื่อข้าพเจ้าโดยแท้ “อย่ากระวนกระวายใจถึงสิ่งใดเลย จงทูลพระเจ้าให้ทรงทราบถึงความปรารถนาทุกอย่างของท่าน โดยคำอธิษฐาน การวอนขอ พร้อมด้วยการขอบพระคุณ” (ฟป.4:6) พระวาจาเตือนใจประดังเข้ามาในชีวิตข้าพเจ้า ในวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกวิตกกังวลกับเรื่องราวมากมายที่เหมือนจะร่วมใจกันวิ่งเข้าหา ข้าพเจ้าทวนพระวาจาทั้ง 3 ประโยคอย่างตั้งใจ เพื่อให้พระวาจานั้นแทรกซึมลงไปในหัวใจที่อ่อนแอของข้าพเจ้า และเพื่อให้พลังของพระวาจานั้นฉุดจิตวิญญาณข้าพเจ้าให้มีความไว้วางใจมากยิ่งขึ้น มีความหนักแน่นในการดำเนินชีวิตมากยิ่งขึ้น “ประชากรเอ๋ย จงวางใจในพระองค์ทุกเวลา จงระบายความในใจของท่านให้พระองค์ทรงทราบ พระเจ้าทรงเป็นที่หลบภัยสำหรับเรา” (สดุดี 62:8) พระเจ้าไม่เคยทอดทิ้งข้าพเจ้า แม้ในวันที่แสนเศร้าหรือสุขสม แม้ยามที่คลื่นซัดจนดวงใจจะดิ่งจม พระพรยังพร่างพรมในทุกกิจการ พระวาจาทรงเป็นนิรันดร์ เป็นสวรรค์ เป็นเส้นทางให้สืบสาน ทางสายสวรรค์แม้จะยากและทรมาน ลูกจะพยายามก้าวผ่านไปให้ถึงเส้นชัย .............................................. |