“จงตามเรามาเถิด เราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์” (มัทธิว 4:19) ซีโมนเปโตรและอันดรูว์น้องชาย เขาทั้งสองเป็นชาวประมง ในขณะที่เขากำลังทอดแหอยู่ พระเยซูเจ้าทรงเรียกเขา เขาทั้งสองก็ทิ้งแหไว้ และติดตามพระองค์ไปทันที ทำไมท่านทั้งสองจึงตัดสินใจไม่ยากที่จะติดตามพระเยซูเจ้าไป การตัดสินใจที่จะติดตามใครสักคนหนึ่งนั้น แสดงให้เห็นว่าเขาต้องเคยสัมผัสชีวิตของกันและกันมา ท่านทั้งสองเต็มที่กับพระเจ้า และใช้ชีวิตกับพระองค์ จึงไม่ยากที่จะตัดสินใจเช่นนั้น ส่วนข้าพเจ้าเล่า เต็มที่กับพระเจ้ามากน้อยเพียงใด และดำเนินชีวิตในแต่ละวันใกล้ชิดกับพระองค์มากน้อยแค่ไหน มากพอที่จะไว้วางใจ และมอบตัวเองให้กับพระองค์ในทุกกิจการหรือไม่ ......................... ข้าพเจ้ามั่นใจว่า คริสตชนแต่ละคน ถูกเรียก และถูกเลือกมา ให้มีหน้าที่ที่แตกต่างกันไปอย่างเหมาะสม เพราะความแตกต่างกันนี้ จะเป็นส่วนเติมเต็มให้แก่กันและกันได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น หากแต่ว่าการถูกเรียกและถูกเลือกนั้น เป็นไปด้วยความไว้วางใจและมีจิตแห่งการรับใช้ด้วยความรักของพระเจ้า เป็นพื้นฐานในการดำเนินชีวิต กระแสเรียกของเราแต่ละคนจึงจะมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น .............................. มันเป็นการยากที่เราจะเลือกอย่างหนึ่งแล้วต้องทิ้งอีกอย่างหนึ่ง มันเป็นการยากที่เราจะเดินหันหลังให้ความสุขสบายและเดินเข้าไปหาความทุกข์ยาก แต่การถูกเรียกและถูกเลือกมักมาควบคู่กับความยากลำบากในการตัดสินใจ เณรน้อยลูกชายของข้าพเจ้ากับชีวิตวัยรุ่นที่ควรเป็น นับแต่เขาก้าวเข้าสู่รั้วบ้านเณร เขาต้องเรียนรู้ที่จะสละน้ำใจตนเองต่อความสุขสบายในชีวิต การสละน้ำใจตนเองเพื่อก้าวเดินไปในทางสายใหม่นั้นยาก แต่การรักษาไว้ซึ่งความอดทนต่อความยากลำบาก และความรู้สึกกดดันนั้น ยากลำบากมากกว่ายิ่งนัก กระแสเรียกถูกเรียกร้องให้ต้องอะลุ่มอล่วยต่อการใช้ชีวิตของเณร ในสังคมปัจจุบันมากยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าแอบนึกเล่นๆว่า ถ้าพระเยซูเจ้าทรงเรียกข้าพเจ้าในสังคมปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าก็คงห่วงหน้าพะวงหลัง คิดไม่ตกว่าจะติดตามพระองค์ไปได้เยี่ยงไร ข้าพเจ้ายังเป็นคนของโลกนี้มากกว่าที่จะเป็นคนของพระองค์ การตอบรับพระองค์จึงยังคงบางเบา และมีข้ออ้างอยู่เสมอ ดังนั้นแล้ว สิ่งที่ข้าพเจ้าทำได้ดีที่สุดคือ ใช้ชีวิตให้ใกล้ชิดกับพระองค์ให้มากที่สุด เต็มที่กับพระองค์ให้มาก เพื่อว่าเมื่อดวงใจของข้าพเจ้ามีความรักเพื่อพระองค์มากพอแล้ว การตัดสินใจก็คงไม่ยาก เหมือนคู่รักที่รักกัน ไม่ยากที่จะยอมรับกันและกัน และพร้อมจะก้าวไปด้วยกันแม้หนทางนั้นจะทุกข์ยากเพียงใดก็ตาม “ข้าพเจ้าขอเพียงสิ่งเดียวจากองค์พระผู้เป็นเจ้า สิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าแสวงหา คือการได้พำนักอยู่ในพระเคหาขององค์พระผู้เป็นเจ้าทุกวันตลอดชีวิต” (สดุดี 27:4) โปรดเปลี่ยน ดวงใจ ของลูกเถิด โปรดทรงเปิด ประตู ดวงใจนี้ ให้พระองค์ เข้ามา ในชีวี คอยนำทาง ลูกนี้ ให้ก้าวไป ให้ทุกวัน เป็นวัน ของพระองค์ ขอโปรดทรง ครอบครอง ดวงใจให้ เปี่ยมด้วยรัก เมตตา รู้รับใช้ มีพระองค์ ชิดใกล้ ในหนทาง ……………………………… |