“ผู้ที่ต่ำต้อยที่สุดในสวรรค์ก็ยังยิ่งใหญ่กว่ายอห์น”

(มธ.11:11)

.......................................

มันยากลำบากยิ่งนักที่มนุษย์จะยอมรับความต่ำต้อยในทุกด้าน

ยิ่งถ้าเรามีอำนาจหน้าที่  มียศถาบรรดาศักดิ์

มีวัยวุฒิ คุณวุฒิที่พรั่งพร้อมจะเชิดหน้าชูตาใครต่อใครแล้วด้วยยิ่งยาก

ที่เราจะลดตัวเองลงมาทำในสิ่งที่ไม่สมกับที่ตัวเองเป็น

มีคลิปๆหนึ่ง เป็นคลิปทดสอบคนกลุ่มหนึ่ง

ที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดี มีการศึกษาที่สูง

ชายคนแรก ที่มีตำแหน่งหน้าใหญ่โต มีห้องทำงานส่วนตัว มีโต๊ะทำงานที่กว้างขวาง

แต่เมื่อถูกเชิญให้ไปทำงานในห้องทำงานรวมกับลูกน้อง

เขารับไม่ได้และลุกขึ้นมาโวยวายให้จัดที่ทำงานให้เขาใหม่

ชายอีกคนหนึ่ง จบระดับปริญญาโท

แต่ถูกสั่งให้ไปทำงานตากแดดตากลมเพื่อแจกใบปลิว  เขารับไม่ได้

https://www.youtube.com/watch?v=_sGB3xJcXZA

หลายครั้งที่เรารับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเรา

เราต้องการการยอมรับจากคนรอบข้าง

สัจธรรมที่ว่า  คนที่เคยร่ำรวยมักจะจนไม่ลง

และคนที่จน มักจะมีจิตใจที่สุภาพนบนอบ นั้นก็ยังคงเป็นความจริง

“องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานสายตาแก่คนตาบอด

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพยุงผู้ที่ล้มให้ลุกขึ้น”

(สดุดี 146:8)

ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าพบกับการถูกดูแคลน  คำพูดที่หมิ่นหัวใจ

ข้าพเจ้ายังมีความเปราะบางของความรู้สึก ข้าพเจ้าเสียใจ โกรธ

แต่ประสบการณ์สอนข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าควรเงียบและหาที่สงบไตร่ตรองตนเอง

แม้ว่าในช่วงแรกๆ ข้าพเจ้ายังคงฟูมฟายร่ำไห้กับตัวเองหรือคนใกล้ชิดบ้าง

แต่ทุกครั้งที่ข้าพเจ้านึกถึงพระวาจาของพระเจ้า

“องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานสายตาแก่คนตาบอด

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพยุงผู้ที่ล้มให้ลุกขึ้น”

(สดุดี 146:8)

ข้าพเจ้าก็มั่นใจว่า ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าถูกทำร้าย

คือทุกครั้งที่ข้าพเจ้าจะได้รับพระพร

“จงมีความพากเพียร  ทำจิตใจให้เข้มแข็ง

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้จะเสด็จมาแล้ว”

(ยากอบ 5:7)

ลูกชายของข้าพเจ้าเข้าบ้านเณรเล็กแห่งหนึ่ง

เขาเล่าว่ามีรุ่นพี่ชวนเขาสูบบุหรี่ เมื่อเขาปฏิเสธที่จะสูบ

เขาถูกเย้ยหยันว่า อ่อน ป๊อตนี่หว่า

ลูกชายข้าพเจ้าตอบกลับไปว่า เกี่ยวกันป่ะ ว่าไม่สูบบุหรี่ต้องป๊อต

สังคมอยู่ยากเพราะมีหนทางโน้มนำให้ทำบาปมากมาย

คนอ่อนแออยู่ไม่ได้ เพราะจะถูกชักนำชี้ชวนจนหลงทางไป

ข้าพเจ้ารู้สึกกลัวในใจลึกๆ  แม้ว่าส่วนหนึ่งในความรู้สึก

ข้าพเจ้ามั่นใจในการแยกแยะ และความเข้มแข็งของลูกชายตนเองดี

แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ในเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

สิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าทำได้คือภาวนาขอให้พระจิตเจ้า

ชี้นำทางที่ถูกที่ควรให้ลูกชายข้าพเจ้า

“จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”

(อสย.35:4)

แม้ว่าเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา

นาทีนี้เราอาจจะพบกับความสุขสมหวัง อารมณ์แจ่มใสรื่นเริง

แต่เพียงผ่านไป ไม่กี่นาที ความผิดหวังจากเรื่องบางเรื่อง

ก็เข้ามาครอบคลุมจิตใจไปเสียสิ้น

ทุกสิ่งทุกอย่างไม่แน่นอน อย่าอ่อนแอ อย่าหวั่นไหว อย่าหวาดกลัว

และอย่ายอมแพ้ที่จะทำความดีต่อไป

แม้ว่าบางครั้งอาจจะพลาดพลั้งหลงทางไปบ้าง

จงรีบกลับมาให้ตรงหนทางของตน

“จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”

(อสย.35:4)

.............................

S