“เราจะมีมานะวิ่งต่อไปในการแข่งขันซึ่งกำหนดไว้สำหรับเรา จงเพ่งมองไปยังพระเยซูเจ้า ผู้ทรงบุกเบิกความเชื่อ และทรงทำให้ความเชื่อนั้นสมบูรณ์” (ฮีบรู 12:1-2) ............................... ข้าพเจ้าเปิดบทเพลงหนึ่งฟัง เพลง “ตราบลมหายใจสุดท้าย” ของปาน ธนพร เนื้อเพลงท่อนแรกและท่อนสุดท้ายถูกขับร้องไว้ว่า.... “กายที่เธอมองเห็นว่างาม ……………….. เปิดดวงตาเห็นความสัตย์จริง ........................... ยิ่งชม MV ก็ยิ่งสัมผัสถึงความไม่เที่ยงแท้ กับชีวิตมนุษย์ที่ต่างดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขสบาย เก็บเกี่ยวความอยากได้ฝ่ายกายในเมืองแห่งชีวิต จนลืมเก็บเกี่ยวความดีฝ่ายจิตเพื่อเมืองแห่งวิญญาณ ทุกศาสนาต่างพยายามชี้นำแสงสว่างให้มนุษย์เห็นถึงสัจธรรมของชีวิต โดยมีองค์ศาสดาของแต่ละศาสนาเป็นแบบอย่างในการให้คำสอน เพื่อให้เราพึงไตร่ตรองชีวิตให้ถ่องแท้ มากกว่าการต่อสู้เพื่อเอาชนะกันด้วยปัญญาเพียงน้อยนิดของมนุษย์ เมืองแห่งกายที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ใช้ปัญญาในการแก่งแย่งแข่งขันกัน เมืองแห่งกายที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ใช้วิถีชีวิตเพื่อปรนเปรอร่างกายตนเอง ผ่านวัน ผ่านเดือน ผ่านปี จนหมดสิ้นเวลาในเมืองแห่งกาย ต้องคืนกายเป็นเถ้าธุลีเหลือเพียงดวงวิญญาณที่เคว้งคว้าง ไร้ความดีเป็นแสงสว่างนำทางสู่สวรรค์ เมืองแห่งกาย เป็นเพียงที่พักชั่วคราวของชีวิต ที่เราจะต้องฟันฝ่าความทุกข์ยากลำบาก สะสมความดี ผ่านความอดทน ผ่านกองไฟที่ร้อนรน ผ่านความมั่นคงในความเชื่อ ความเชื่อที่ว่าจุดหมายปลายทางที่แท้จริงคืออะไร ................................. “เรามาเพื่อจุดไฟในโลก เราปรารถนาอย่างยิ่งที่จะให้โลกนี้ลุกเป็นไฟ เรามีการล้างที่จะต้องรับ” (ลูกา 12:49) .............................. พระเยซูเจ้าเสด็จลงมาในเมืองแห่งกาย เป็นแบบอย่างของความอดทนต่อการกระทำของมนุษย์ในเมืองแห่งกาย ถวายพระองค์เองบนไม้กางเขนเพื่อลบล้างบาปของมนุษย์ ที่ยังคงหลงระเริงอยู่ในเมืองแห่งกายนี้ เราจะทำอย่างไรกันเล่า เพื่อให้ความเจ็บปวดของพระคริสตเจ้าที่มีต่อเรานั้นไม่สูญเปล่าไป เราจะทำอย่างไรเพื่อเก็บเกี่ยวความดีฝ่ายวิญญาณมากกว่าความสุขสบายฝ่ายโลก ................................. “ข้าพเจ้ารอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความหวัง แล้วพระองค์ก็ทรงก้มลงมาหาข้าพเจ้า และทรงฟังเสียงร้องขอความช่วยเหลือของข้าพเจ้า” (สดุดี 40:1) .............................. |