“มารธา มารธา เธอเป็นห่วงและวุ่นวายหลายสิ่งนัก สิ่งที่จำเป็นมีเพียงสิ่งเดียว มารีย์ได้เลือกเอาส่วนที่ดีที่สุดที่จะไม่มีใครเอาไปจากเขาได้” (ลูกา 10:42) ........................................................... มีคนสุดโต่งอยู่ 2 ประเภท หนึ่ง คนที่ไม่คิดจะหยิบจับหรือทำอะไรเลย ปล่อยตัวเองว่างเปล่าไปวันๆ จนกลายเป็นคนไร้ค่า กับ สอง คนที่หยิบจับทุกอย่าง นั่นก็จะเอา นี่ก็จะทำ สาละวนกับทุกเรื่อง จนไม่รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต มารธาวุ่นวายกับการต้อนรับทางโลก มารีย์นั่งอยู่แทบพระบาทพระเยซูเจ้าเพื่อรับฟังพระวาจาทรงชีวิต มารธา ปิดหู เปิดตา ส่วนมารีย์ ปิดตา เปิดหู เรามองสิ่งรอบข้าง สนใจ สิ่งแวดล้อม จนลืมคิดถึงจิตวิญญาณของเรา ชีวิตสับสนวุ่นวาย ดิ้นรน ไขว่คว้า จนวิญญาณอ่อนแอ ................................... วันอาทิตย์ที่เราควรจะไปร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ เราก็ไปส่งลูกเรียนพิเศษบ้าง ทำกิจกรรมต่างๆบ้าง มันสำคัญกว่าการมารับฟังพระวาจาของพระกระนั้นหรือ เราดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ตำแหน่งหน้าที่ การงาน การเรียน ที่ดีพร้อม จนทำให้เราสามารถปิดหูที่จะรับฟังสิ่งที่สำคัญที่สุด เราเลี้ยง บำรุงบำเรอร่างกายของเราจนอิ่มหนำสำราญ แต่วิญญาณของเรากลับแห้งเหี่ยว ซีด ผอม ตรอมใจ “มารีย์ ได้เลือกเอาส่วนที่ดีที่สุดที่จะไม่มีใครเอาไปจากเขาได้” สิ่งที่ดีที่สุดที่ดูเหมือนจะไร้ค่าในสายตามนุษย์ มนุษย์ไม่เลือก หรือถ้าจะเลือกก็เป็นคำตอบสุดท้ายเท่านั้น .............................................................. ในวันที่ข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่าชีวิตของตนเองช่างวุ่นวายเสียเหลือเกิน งานการประดังประเดเข้ามาเหมือนพายุใหญ่ นั่นก็ต้องทำ นี่ก็ถูกสั่งให้ทำ โน่นก็ต้องมี ทั้งงานส่วนตัว งานครอบครัว งานส่วนรวม ข้าพเจ้าวิ่งวนวุ่นวาย หยิบโน่นจับนี่ ไปนั่น จนอ่อนล้าไปทั้งใจและกาย สุดท้ายไม่มีอะไรดี หรือสำเร็จสวยงามสักอย่าง ยิ่งวิ่งวนวุ่นวาย ก็ยิ่งยุ่งยากซับซ้อน และสับสนมากยิ่งขึ้น เพื่อนร่วมงานก็ขาดความสุข ครอบครัวก็ขาดความสุข รังสีความวุ่นวายมันแผ่ขยายไปรอบทิศทาง ข้าพเจ้าไม่มีแบบอย่างของพระเยซูเจ้าในจิตวิญญาณ ข้าพเจ้าไม่มีแบบอย่างความสงบ สันติในชีวิตเพื่อคนรอบข้างเอาเสียเลย ข้าพเจ้าหยุดทุกอย่าง เลิกวิ่งวุ่นวาย เลิกหยิบจับไขว่คว้าไปมั่ว อยู่กับตัวเอง กับเพลงพระที่บรรเทาใจให้พบความสงบสันติ กับช่วงเวลาที่เงียบในพระวาจา กับวันเวลาในพิธีบูชาขอบพระคุณ กิจการทุกอย่างค่อยๆผ่านไป ผ่านไป ตามกาลเวลาที่ถูกจัดวางไว้อย่างดี ตามแผนการของพระที่จัดเตรียมไว้ให้ข้าพเจ้า มันผ่านไปตามเวลาที่เหมาะสมจริงๆ .................................................. |