“สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง นกในอากาศยังมีรัง แต่บุตรแห่งมนุษย์ไม่มีที่จะวางศีรษะ” (ลูกา 9:58) ………………………………… ชายผู้หนึ่งทูลพระเยซูเจ้าเพื่อขอติดตามพระองค์ไปทุกแห่ง เมื่อใครสักคนหนึ่งที่พร้อมจะติดใครอีกคนหนึ่งนั้น ย่อมแสดงถึงความรักที่มีต่อบุคคลนั้น เหมือนหญิงสาวที่พร้อมจะเข้าสู่ประตูวิวาห์ นั่นหมายถึงเธอได้มอบตัวเธอเองไว้กับสามี ด้วยความรัก ไว้วางใจอย่างสิ้นเชิง และพร้อมจะใช้ชีวิต เผชิญเหตุการณ์ต่างๆ ไปด้วยกัน แต่พระเยซูเจ้าตรัสกับชายผู้นั้นว่า “บุตรแห่งมนุษย์ไม่มีที่จะวางศีรษะ” (ลูกา 9:58) นั่นหมายความว่า ผู้ที่ติดตามพระองค์ต้องยอมรับความยากลำบาก การถูกสบประมาท การไม่ได้รับการยอมรับ ในอดีต มรณสักขียอมตายเพื่อยืนยันความเชื่อ ปัจจุบัน เราอาจจะไม่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์การถูกทำร้ายทางร่างกาย เพื่อยืนยันความเชื่อ แต่เรากำลังเผชิญกับการถูกทำร้ายฝ่ายจิต การถูกหลอมละลายให้ความเชื่อของเราเจือจางลงไปเรื่อยๆ ผ่านการละเลยต่อกิจศรัทธา หรือการปฏิบัติศาสนกิจทางศาสนา ไม่เฉพาะแต่เราทำร้ายความเชื่อของเราเองเท่านั้น เรายังส่งผลการทำร้ายไปถึงครอบครัว ลูก หลาน ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้าถูกทำให้เจือจางและค่อยๆถูกตัดขาดไป ในเมื่อเรายังมั่นคงในรักต่อพระเจ้าไม่เพียงพอ เราจะติดตามพระองค์ได้อย่างไรกัน ตราบใดที่เรายังห่วงหน้า พะวงหลังกับการวิ่งตามโลก เราจะเดินตามพระเจ้าได้อย่างไรกัน “ผู้ใดที่จับคันไถแล้วเหลียวดูข้างหลัง ผู้นั้นก็ไม่เหมาะสมกับพระอาณาจักรของพระเจ้า” (ลูกา 9:62) .................................. เมื่อข้าพเจ้ายังเล็ก ข้าพเจ้าถูกพ่อแม่อบรม สั่งสอน แกมบังคับให้เข้าวัดทุกวันเสาร์-อาทิตย์ ข้าพเจ้ามิอาจขัดขืนได้ แม้ในใจจะรู้สึกเบื่อหน่ายก็ตาม กิจการที่ถูกกระทำจนคุ้นเคย เสียงพ่อแม่ที่พร่ำสอนถึงความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา แม้ในยามนั้นจะไม่ได้มีคุณค่าในความรู้สึกของเด็กคนหนึ่ง แต่เมื่อยามข้าพเจ้ามีครอบครัว กิจวัตรเหล่านั้นกลับสร้างครอบครัวของข้าพเจ้าให้เต็มเปี่ยมไปด้วยพระพร ข้าพเจ้าไม่เคยละเลยที่จะพาลูกๆเข้าวัดทุกวันอาทิตย์ ข้าพเจ้าปลื้มปริ่มเมื่อลูกๆของข้าพเจ้ารู้สึกถึงความขาดตกบกพร่อง ยามที่ต้องขาดการมาร่วมบูชาขอบพระคุณวันอาทิตย์ด้วยกิจธุระเร่งด่วนใดใดก็ตาม แม้ในยามที่ต้องเดินทางไกลบ้าน เรายังต้องพยายามสืบเสาะแสวงหาวัดที่อยู่ในละแวกนั้นจนพบ เพื่อได้เข้าร่วมปฏิบัติศาสนกิจในวันอาทิตย์อย่างไม่บกพร่อง เมื่อพ่อแม่ให้ความสำคัญต่อความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า เมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อกำลังถูกบ่มเพาะในใจของลูกหลานของเรา มันจะเติบโต เบ่งบานเมื่อยามที่พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ และเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรัก ความเชื่อ และความไว้วางใจในพระเจ้าอยู่เสมอ ………………………………. |