“ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็จงเลิกนึกถึงตนเอง” (ลูกา 9:23) ในแต่ละวัน ข้าพเจ้าต้องตื่นตี 4 เพื่อหนีการจราจรที่แออัดในกรุงเทพฯช่วงเช้า เพื่อไปทำงานให้ทันเวลา ข้าพเจ้าถึงที่ทำงานตี 5 ครึ่ง ของทุกวัน และกลับถึงบ้านหกโมงเย็นหรือค่ำกว่านั้นหากติดธุระต่ออีก ชีวิตที่จำเจตั้งแต่เช้าจรดค่ำของแต่ละวัน หากจะคิดให้ทดท้อ ข้าพเจ้าก็ทดท้อเสียเหลือเกิน ในทุกๆเช้าข้าพเจ้าต้องวอนขอพลังจากพระเจ้า เพื่อให้จิตใจข้าพเจ้าสามารถต่อสู้กับความเกียจคร้านให้จงได้ ในวันที่พลังข้าพเจ้ามากพอ ร่างกายข้าพเจ้ายังเต็มร้อย ข้าพเจ้าก็จะไม่อิดออดที่จะปฏิบัติภารกิจจำเจด้วยความยินดี แต่ในวันที่ข้าพเจ้าอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ บอบช้ำไปด้วยปัญหานานาประการ ข้าพเจ้ารู้สึกอยากให้มีราตรีกาลที่ยาวนานตลอดไป เพื่อจะได้ไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้ปัญหาของวันใหม่ให้ระทมใจกว่าเดิม มันเป็นไปไม่ได้ เพราะเรายังเป็นส่วนหนึ่งของโลก เรายังเป็นส่วนหนึ่งของสังคม เรายังวนเวียนอยู่ในวัฏจักรของชีวิต ที่ต้องต่อสู้เพื่อคนรอบข้าง เพื่อครอบครัวของเรา เรายังต้องสะสมคุณความดี ความทดท้อเกิดจากความสงสารตัวเอง ความอ่อนแอเกิดจากความไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ข้าพเจ้าพยุงกายตัวเองให้ลุกขึ้นในวันอ่อนล้า เพื่อจะยืนหยัดต่อสู้กับความอ่อนแอฝ่ายกาย ตามพระวาจาที่พระเยซูเจ้าทรงสอนข้าพเจ้าว่า “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็จงเลิกนึกถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนทุกวัน และติดตามเรา” (ลูกา 9:23) มีข้อคิดสะกิดใจข้อความหนึ่งของ ดร. มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ กล่าวเอาไว้ว่า “ถ้าคุณบินไม่ได้ก็วิ่ง วิ่งไม่ได้ก็เดิน เดินไม่ได้ก็คลาน ทำอย่างไรก็ได้ให้เคลื่อนไปข้างหน้า” ข้าพเจ้าก็จะเดินไปพร้อมกับกางเขนของข้าพเจ้า และหากข้าพเจ้าเดินไปพร้อมกับกางเขนไม่ไหว ข้าพเจ้าก็จะคลานไปพร้อมกับกางเขนของข้าพเจ้า ถ้าแย่ไปกว่านั้น ข้าพเจ้าจะทำอย่างไรก็ได้ เพื่อนำกางเขนของข้าพเจ้าเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างอดทนจนถึงที่สุด เพราะข้าพเจ้ารู้ว่า ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าก้าวไปด้วยความขมขื่น พระองค์จะทรงคอยเติมน้ำแห่งชีวิตลงเหนือข้าพเจ้า ให้พอเหมาะกับเส้นทางที่ข้าพเจ้ากำลังก้าวไป “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าแสวงหาพระองค์ตั้งแต่เช้าตรู่ จิตใจข้าพเจ้ากระหายหาพระองค์ ร่างกายข้าพเจ้าปรารถนาจะพบพระองค์ เหมือนผืนดินที่แห้งผาก แห้งแล้ง ไม่มีน้ำ” (สดุดี 63:1-2) “ขอบพระคุณ ลมหายใจ ในวันนี้ ขอบพระคุณ โอกาสดี ที่พระให้ ขอบพระคุณ พระเมตตา ยามล้าใจ ลูกคนนี้ จะก้าวไป อย่างอดทน” ……………………….. |