“สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงส่งเรามาฉันใด เราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น” (ยอห์น 20:21) ........................................................... ด้วยความรักและพระเมตตา พระบิดาทรงส่งพระบุตรมาเพื่อไถ่บาปมวลมนุษยชาติ ฉันใดก็ฉันนั้น พระเยซูคริสตเจ้าก็ทรงส่งเราให้ไปกระทำเช่นเดียวกัน เราถูกส่งมาเพื่อนำความรักและพระเมตตาสู่คนรอบข้าง เราถูกส่งมาเพื่อเป็นภาพลักษณ์ที่งดงามของพระผู้สร้าง สำหรับผู้ตกทุกข์ได้ยาก ผู้ขาดความเชื่อ ผู้ต่ำต้อย และผู้หลงผิด เราต้องสะท้อนความรักของพระเจ้าไปสู่พวกเขาเหล่านั้น เป็นเครื่องมือชิ้นน้อยที่ทรงคุณค่าท่ามกลางความยากลำบาก ในการกระทำภารกิจแห่งรักนี้ แต่ก่อนที่เราจะสามารถสะท้อนความรักของเราสู่คนรอบข้าง เราเคยย้อนกลับมาดูตัวเองหรือไม่ ว่าเรามีแสงสว่างเพียงพอแล้วหรือ? เด็กชาย และเด็กหญิงหลายคนในสังคมปัจจุบัน ต่างให้คำตอบข้าพเจ้าว่า เขาไม่มีเวลาที่จะมาวัด เพราะต้องเรียนพิเศษอย่างหนักเพื่อแข่งขันให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต พ่อและแม่ของพวกเขาเห็นด้วยกับการแข่งขันเหล่านั้น หรือแม้แต่การท่องเที่ยว แทนการมาหาพระในวันอาทิตย์ ซึ่งแลดูจะเป็นอุปสรรค และปัญหาต่อวันสำคัญของพวกเขา น่าเสียดายแทนมิชชันนารีหลายชีวิตที่ต้องมาสละตนเองเพื่อประกาศความเชื่อ และเป็นพยานถึงพระเจ้าเพื่อให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้เชื่อ “ท่านเชื่อเพราะได้เห็นเรา ผู้ที่เชื่อ แม้ไม่ได้เห็นก็เป็นสุข” (ยอห์น 20:29) เราก็คงแย่กว่าโทมัสมากมายนัก เพราะอย่างน้อยโทมัสยังรอคอยด้วยความเชื่อ แต่เราไม่แม้กระทั่งรอคอยพระองค์หรือมาหาพระองค์ ................................... ในวัยเด็ก บิดามารดาของข้าพเจ้าจ้ำจี้จ้ำไชข้าพเจ้าและพี่น้อง เรื่องการเอาใจใส่ต่อการไปวัดโดยเฉพาะในวันอาทิตย์ ข้าพเจ้าจำได้ว่า ข้าพเจ้าไม่เคยขาดวัดวันอาทิตย์เลย ยังนึกไม่ออกสักครั้งว่าธุระจำเป็นของข้าพเจ้าคืออะไรจึงจะขาดวัดไปได้ แต่ในวัยเด็ก ธุระอาจจะไม่มี แล้วบิดามารดาของข้าพเจ้าเล่า เขาไม่มีธุระอื่นใดเลยหรือ จึงสามารถพาข้าพเจ้าและพี่น้องไปวัดได้ทุกครั้ง ข้าพเจ้ายังจำได้อีกว่า ข้าพเจ้าขี้เกียจมากที่ต้องตื่นแต่เช้าแม้กระทั่งวันอาทิตย์ ซึ่งควรเป็นวันหยุดที่ข้าพเจ้าจะได้นอนตื่นสายบ้างก็ตาม แต่ข้าพเจ้าก็ไม่อาจจะขัดต่อระเบียบวินัยที่บิดามารดาข้าพเจ้าจัดการไว้ วัยเด็ก ข้าพเจ้าถูกบังคับให้ไปวัดเกือบทุกวัน ข้าพเจ้าเบื่อบ้าง บ่นบ้าง ตามประสา แต่ก็ต้องไป จนกระทั่งข้าพเจ้าโต มีครอบครัว มีบุตร ข้าพเจ้าปฏิบัติเช่นเดียวกับที่บิดามารดาของข้าพเจ้าได้ปูทางวางไว้ แม้ข้าพเจ้าจะไม่ได้พาลูกไปวัดทุกวันเหมือนบิดามารดาของข้าพเจ้า แต่ทุกวันอาทิตย์ข้าพเจ้าไม่เคยพาลูกๆขาดวัดเลย แม้ออกต่างจังหวัด ท่องเที่ยว หรือติดงานก็ตาม เราจะต้องตะเวนหาวัดเพื่อได้เข้าร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณในวันอาทิตย์ การให้ความสำคัญต่อการมาหาพระนั้น ทำให้ข้าพเจ้าได้ของขวัญชิ้นงามๆจากลูกๆของข้าพเจ้า พวกเขาละอายใจถ้าอาทิตย์ใดต้องขาดมิสซา ครั้งหนึ่งลูกชายคนโตต้องไปฝึกวิชาทหาร (รด.) 5 วัน คาบเกี่ยววันอาทิตย์ไปด้วย 1 วัน เขากระวนกระวายใจ และซักถามคุณตาของเขาว่าควรจะทำอย่างไรดี แก้บาปแล้ว และจะไปเข้าวัดชดเชยได้หรือไม่ อย่างไร ............................................... ความรักและพระเมตตาของพระคริสตเจ้าจะถูกถ่ายทอดต่อไปยังชนรุ่นหลัง จะเข้มข้นเหมือนน้ำเกลือในนาเกลือ เมื่อถูกแดดเผาแล้วกลับกลายเป็นก้อนเกลือที่ทรงคุณค่ารักษาความเค็มยิ่งขึ้นเอาไว้ หรือเป็นเพียงน้ำกร่อยที่ไหลตามกระแสน้ำในฤดูกาล เข้าแทรกซึมในน้ำจืด และค่อยๆเจือจางความเค็มจนสลายหายไปหรือไม่ .................................................... |